ترامپ اگر واقعا به ایران و ایرانی علاقه مند است, در اولین فرصت جلوی این قرارداد را میگیرد و نمیگذارد که پوتین از آب گل آلود ماهی بگیرد.

ترامپ ایران را دوست دارد که قبر خمینی را مثل لاس‌وگاس آباد کند و سرقفلی مغازه های اطرافش را به جوئیش فرندا بفروشد که امانت فروشی،pawn shop, بزنند و د برو که رفتی... آخوندا هم که دلشان بجای گیلان و مازندران در خیمه های کربلاس و در آرزوی این هستند که کازینوی Taj Mahal, روزی به حسینیه تبدیل شود... این وسط، بنده و شما مانده‌ایم معطل که پس این دکمه براندازی در کجای این کیبورد لعنتیست...

سالها هست که رفته از زمان قرار داد ننگین ترکنچای.

با یک نفر صحبت میکردم که معمولا صاحب نظر و مطلع هست. این شخص معتقده که ایران دقیقا از روی نقشه این کار رو داره انجام میده که از خطر حمله احتمالی‌ آمریکا از طریق دریای خزر، در امان بمونه. به این شکل که اگر آمریکا خیال حمله داشته باشه، مجبور بشه با روسیه و کشور‌های متحد روسیه روبرو بشه.

حالا چرا آمریکا بیاد از طریق دریای خزر حمله کنه، این رو دیگه نمیدونم. شاید در برنامه بعدی ازش بپرسم.

نمیدونم تا چه حد این فرضیه قابل اثبات و یا تفکره.

ادعای ایران، در رابطه با "مالکیت بحرین"، احتمالاً از ادعای امروزیِ ایران بر 17 شهر قفقاز ضعیف تر بود. ادعای پرتی بود، که خودمان هم میدانستیم پرت است، اما خوب،  پیراهن عثمانی بود، در دست، جهت مذاکره و دریافت امتیاز بیشتر.

در کار مملکتداری, ادعای پرت وجود ندارد...تضمین منافع ملی, بن مایه و موجد منطق است... ننگ بذل و بخشش کردن خاک و آب میهن به امید بقای حکومت, پیوسته بر تاج شاه و عمامه شیخ سنگینی خواهد کرد...

ما باید پرونده فروش آلاسکا به آمریکا را که در قرن ۱۹ توسط دولت وقت روسیه به بهای هر هکتاری چند سنت را هم پیگیری کنیم و ببنیم که در راستای تضمین منافع ملی خلق مظلوم و ستم کشیده روس بوده است یا خیر!

تمام اراضی و شهرهای ما و همسایگانِ ما دست به دست شده اند.
این گربه که همیشه به شکل گربه نبوده.
در تاریخ خودمان هم دویست سالی به نام بحرین برنمیخورید.
در عهد ناصری...تاجگزاری مظفرالدین شاه...تا مشروطه...
هیچکس نه یادی از بحرین کرده، نه وقایع آنجا برایمان مهم بوده...
تا کودتای رضاشاه...
هیچ اثری از بحرین نمیبینید.

آثار ایرانی و عربی را نادیده بگیرید.
در همین فرنگ، یک کتاب تاریخ بحرین، به زبان فرنگی پیدا کنید.
هیچ اشاره ای به سلطه ایران در دویست سال اخیر نمی یابید.

ولی خوب...بحرین و افغانستان و بغداد و بلخ و سمرقند و بخارا و قسطنطنیه و 17 شهر قفقاز و حیره و شام و مصر...
همه مالِ ماست!

پرچم ایران در بحرین در اهتزاز بود یا نبود؟ حاکمیت داشتیم بر آنجا یا نه؟... شاه برای بقای حکومتش خیلی کارها کرد... از دادن خاک بحرین که ارزش سوق الجیشی آن بلاتردید است تا اعطای کاپیتالاسیون...

اینگونه که من شنیدم زمزمه هایی شده بود در راستای تغییر دریاچه کاسپین/خزر به دریای کاسپین/خزر. اگه بشه پای امریکا و چین و بقیه به اونجا به صورت  قانونی باز میشه به همین دلیل این نشست خیلی عجولانه صورت گرفت. البته این دریاچه هم به گمان  صاحب نظران اگه اینطور پیش بره سرنوشت خوبی نداره و ممکنه تا ۷۰ سال دیگه خشک بشه. عمق اب در بخش روسیه تا ۶ متر پایین رفته

پرچم ایران در بحرین در اهتزاز بود یا نبود؟ حاکمیت داشتیم بر آنجا یا نه؟

تا حوالی 1820 حاکم بحرینیِ آنجا، دست نشانده ایران بود. بعد از آن تاثیر و مالکیت ما ( مالکیتی  اگر بود) بر آن سرزمین محو میشود.

تاثیر و مالکیت محو شدنی نیست؛ دوستان اسرائیلی ما بهترین مصداق هستند. رفراندم برای چه؟ چرا شاه به رفراندم تن داد؟ 

تاثیر زمانی طول میکشد تا محو شود. اما مالکیت به سرعت عوض میشود.  مگر نقشه دنیا از هزار ، یا پانصد یا صد سال پیش ثابت مانده؟
مگر در فقفاز مالکیت داریم؟

مگر کل یا جزیی از مملکت ما زمانی تحت مالکیت مقدونیه، اعراب، مغول ها، عثمانی ها، روس ها و افغان ها نبود؟ آنها هم میتوانند ادعای مالکیت اراضیَ امروز ما را کنند؟

صحبت قفقاز و کره مریخ نیست. مالکیت محرز ایران بر بحرین را شاه با تداوم حکومت خود و خودشیرینی برای بریتانیا تاخت زد. مدارک تاریخی آن موجود است.

اگر از ۱۰۰۰ کیلومتر طول دریای مازندران نصف جنوبی اش متعلق به ایران باشد, آنوقت هر کسی که در سواحل ترکمنستان و جمهوری آذربایجان آب تنی و یا ماهیگیری کند, وارد حریم دریایی ایران شده و باید مجازات شود.

خوب، حال عیبی ندارد. مالکیتی که نداشتیم، بدهیم.
ادعایی بود که دنبال نکردیم.
دوباره میشود عَلَمش کرد.
200 سال دنبال کار را نگرفتیم،
60 سال دیگر هم روش.
حکومت که دست شما افتاد، به دنبالش بروید.
حتماً میتوانید مالکیتش را پس بگیرید!

آهای بالایی ها

اگه یخورده کوتاه بیاین....من سهم خودم رو از دریای خزر ...میدم به شما ها...

ba Ali P movafegham

((:

پس گرفتش به این سادگی ها نیست... شاه خائنانه و مزدورانه به همه پرسی تن داد و یکی از استراتژیک ترین بخش های میهن را به امید بقای حکومت خودش واگذار به بیگانه کرد.

این ادعا عمقی ندارد.
بیرق بیسوادی است.
هر چه امروز به عنوان «مالکیت بحرین» عنوان میکنند،
همان چیز هاست که حکومت شاه به هم بافت تا در مذاکرات امتیاز بگیرد.

در محکمه جهانی که «بخرین مال ماست ...بخرین مال ماست» که به جایی نمیرسد.
اگر قاضی گفت پس با این حساب ـ یعنی اگر قرار است شما به مرزهای دویست سال قبل برگردیدـ پس آمریکا را هم باید بدهیم به بریتانیا!
تگزاس را به مکزیک!
و برزیل را به پرتغال!


یا نه، فقط بحرین را باید بدهیم به ایران؟؟

عمق این مغلطه «واگزاری بحرین» به یک بند انگشت است و در همین شعار خلاصه میشود.

وگرنه از این دوستان بپرسید:

۱. آخرین فرماندار یا استاندار یا حاکم ایرانی بحرین نامش چه بود و در چه زمانی به تابعیت از دولت مرکزی ایران در آنجا حکم رانی میکرد؟

۲. آخرین بار که ایران در آنجا قشون، پایگاه، سربازخانه، یا حتی یک پاسگاه داشت چه زمان بود؟

۳. آخرین بار که آنها از پول ایران به عنوان پول رسمی بحرین استفاده میکردند کی بود؟

.

.

.

(اینها همه نشانه حاکمیت دولتی بر سرزمینی است، وگرنه تحت نفوذ بودن، امری رایج و البته جداست)

.

.

.

۴. هفده شهر قفقاز و سمرقند و بخارا را ، ما چند دهه بعد از بحرین از دست دادیم.

آیا بعد از سقوط شوروی ،جمهوری اسلامی خیانت کرد که ادعای حاکمیت آنجا را بعد از حدود یک قرن و نیم بعد از جدایی آنها،

علم نکرد؟

اگر کرده بود مایه ریشخند دنیا نمیشد؟

۵. چندین کشور در همان زمان ها از مستعمرگی بریتانیا بیرون آمدند و مستقل شدند( قطر، امارات، باهاماس، گرانادا، فیجی،...).

کدامیک از آنها، به محض خلاص شدن از حاکمیت بریتانیا بر آنها، بعد تصمیم گرفتند ، از استقلال خود گذشته، مستعمره یا جزو خاک کشور دیگری شوند؟؟

۶. آیا خواست اهالی بحرین در تعیین سرنوشت خود، و رای ایشان به خودمختاری - و نه زیر پرچم ایران یا عربستان رفتن - باید محترم شناخته میشد یا خیر؟

.

.

.

کل «ادعای» مالکیت بحرین( و نه البته «مالکیت بحرین») که ایران از آن دست کشید،

همان ادعاهایی بود که دولت وقت در دقیقه آخر سر هم کرد که:

اولاً بحرین به عربستان واگزار نشود(از همان ۱۵۰ سال پیش که حضور و نفوذ ما در بحرین ناپدید شد، پای عربستان آنجا باز شد و ادعای آنها هزار بار قوی تر و محکمه پسند تر از ادعای ما بود!)

دوماً، دست و موضع ما در مذاکرات با بریتانیا قوی تر باشد.

اگر دولت وقت از دو سال قبل از آن شروع به مدرک و ادعا سازی نکرده بود،

بحرین هم به سرنوشت هفده شهر قفقاز دچار میشد و هیچ ایرانی ای آن روز حتی یادی هم از آن نمیکرد ( چنانچه امروز کسی ادعای مالکیت قفقاز را ندارد!)

.

.

من هیچ پاسخ روشنی تابحال برای این سوالات از سوی «عزاداران جدایی بحرین» ندیده ام.

در کتب تاریخی غربی هم هیچ نشانه و صحبتی از مالکیت ایران بر بحرین- لااقل در دو قرن اخیر- ندیده ام.

از دوستان اگر کسی پاسخی برای سوالات مطرح شده دارد،

سپاسگزار میشوم برایم بنویسند.

اگر هم نه که هیچ.