فرن تقی‌زاده

بی بی سی: بهناز فرحی فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه شهید بهشتی تهران حدود ده سال پیش برای گذراندن فوق لیسانس دومش در رشته معماری راهی آمریکا شد. او در این راه با چالش‌های مهاجرت و سبک آموزشی جدید روبرو می‌شود که به گفته خودش کمک می‌کند تا خود را به عنوان یک زن، بهتر بشناسد. او حالا دکترایش را گرفته و به عنوان استاد دانشگاه کالیفرنیا، مشغول تدریس است.

در این گفتگو او با بیان گوشه‌ای از فعالیت‌هایش تلاش کرده تا راهی برای نسل جدید زنان ایرانی به تصویر بکشد تا آنها نیز بتوانند در دنیای تکنولوژی نور تازه‌ای بتابانند.

سبک بهناز فرحی چیست؟
بهناز فرحی به زبان ساده می‌گوید که در کارهایش از طبیعت و هنر الهام می‌گیرد و به ارتباط بین انسان با محیط ساخته شده پیرامونش می‌پردازد. او گفت: برقراری این ارتباط می‌تواند با استفاده از تکنولوژی‌های جدید مانند رباتیک و هوش مصنوعی باشد. هدف از این ارتباط خلق موادی است که نسبت به محیط اطرافشان تعامل داشته باشند و مثل یک موجود زنده پاسخ دهند تا بتوانند بیان کننده مباحث وسیع‌تری باشند. مثلا بتوانند نشان دهنده احساسات انسانها یا منعکس کننده ارتباط بین آنها باشند. بهناز عقیده دارد که برای ایجاد یک ایده جدید به نگاه میان رشته‌ای بین معماری و طراحی نیاز است و می‌گوید. این نگاه کار من را به عرصه جدیدی وارد کرد. یعنی تلفیقی از چند رشته برای خلق یک اثر.

بهناز هدف ایده هایش را ایجاد فضای جدید برای خلق حرکت و تعاملی کردن فضا عنوان می‌کند. تا جایی که گفت علاقمند هستم سریع‌تر طراحی معماری را وارد دنیای مد و فشن کنم.

بهناز از چه کسانی الهام گرفته؟
بهناز فرحی عقیده دارد از طراحی و معماری ایرانی و همچنین فیلم‌های کیارستمی تاثیر گرفته. او از معماران و طراحان ایرانی مانند فرشید موسوی، نادر تهرانی، محسن مصطفوی نیز الگو گرفته. اما برای بهناز زاها حدید، معمار عراقی انگلیسی نیز زن تاثیرگذاری بوده تا با الهام گرفتن از او این مسیر پر چالش را طی کند.

بهناز فرحی عقیده دارد که می‌داند مسیری که انتخاب کرده آسان نخواهد بود و با تلاش می‌تواند به موفقیت دست یابد. او گفت برای این چالش‌ها خود را آماده کرده است. بهناز فرحی می‌گوید که این چالشها می‌تواند هم به نوع نگاه افراد برگردد و هم به محیطی که ما در آن بزرگ شدیم. به عنوان مثال می‌گوید که. سال اولی که در آمریکا وارد دانشگاه شدم ایده‌ای را به استادم دادم و بسیار استقبال کرد. او از من خواست ایده ام را بسازم. اینجا چالش من شروع شد. من نمی‌دانستم از کجا شروع کنم. اصلا نمی‌دانستم یک زن می‌تواند با این ابزار کار کند. من آن ترم در ورکشاپ‌های مختلف بودم تا کار با ابزار آلات بزرگ و ربات‌های مختلف را یاد بگیرم و ایده‌ام را بسازم.

بهناز عقیده دارد این فضایی بوده که به او قدرت داده. او در ادامه گفت که آن ترم بسیاری از نگرش‌هایی که به عنوان یک زن از خودم داشتم، تغییر کرد و باعث شد چیزی که من خیلی علاقه داشتم در خودم پیدا کنم، در من رشد کند.

خانم فرحی در مورد پرو‌ژه ماسک‌هایش می‌گوید که از ماسکهای زنان جنوب الهام گرفته است. او در این ویدئو نحوه کار و خلق این ماسک را توضیح داده است. هدف این پروژه برای بهناز قدرت دادن به زنان برای ایجاد ارتباطات و همچنین تلفیق یک المان سنتی ایرانی با تکنولوژی جدید بوده است.

داستان مهاجرت بهناز از کجا شروع شد
تصمیم مهاجرت برای بهناز آسان نبوده. او می‌گوید که وقتی تصمیم گرفتم به آمریکا بیایم برایم راحت نبود چون حتی نمی دانستم چه پروسه‌ای را باید طی کنم. یادم است نامه‌ای را برای والدینم نوشتم و به در یخچال زدم و به آنها اطلاع دادم که من دارم به کالیفرنیا می‌روم. شاید پدرم آن نامه را ابتدا جدی نگرفت. اما یک سال بعد من برای دانشگاه اقدام کرده بودم و در هواپیما داشتم به سمت لس آنجلس می‌رفتم. این برای من هیجان انگیز بود چون برایش تلاش کردم و داشتم به هدفم می‌رسیدم. اما وقتی با یک چمدان وارد کشور دیگری می‌شویی و مهاجرت می‌کنی کارسختی انجام داده‌ای، چون علاوه بر درس خواندن باید زبان و فرهنگ یک جامعه را نیز بیاموزی و همه این عرصه‎ها را خودت به تنهایی جلو می‌بری.

حضور زنان در رشته معماری چطور است؟
بهناز فرحی عقیده دارد حضوز زنان در رشته معماری دو گونه است. یکی در بحث حرفه معماری که همچنان حضور زنان کم است و دیگری دردانشگاه که نسبت به قبل دانشجویان دختر بیشتری به سمت این رشته رفته اند.

اما خانم فرحی می‌گوید در بخش آموزشی همچنان مردان درنقش اساتید هستند تا زنان و این فقط هم موضوع ایران نیست. او عقیده دارد حضور بیشتر زنان در جایگاه‌های بالای جامعه می تواند الهام‌بخش باشد و می تواند باعث ایجاد تغییرات اساسی در جامعه هم بشود. او می‌گوید: به عنوان مثال در دوره کرونا زنانی که رهبر جامعه‌ای بودند و نقش مدیریتی داشتند به نظرم موفق‌تر عمل کردند.

'زنان نسل بعدی آرزوهای بزرگی داشته باشند '
بهناز فرحی از کامالا هریس، معاون جو بایدن در آمریکا یاد کرد و از او نقل قولی گفت که به نظرش می‌تواند برای زنان دیگر هم الهام بخش باشد. او گفت کامالا هریس از زنان آمریکا خواست که آ‌رزوهای بزرگی داشته باشند و وقتی مسئولیتی را قبول می‌کنند آن را با اقتدار انجام دهند. بهناز فرحی گفت که دوست دارد این پیام را به گوش زنان ایرانی هم برساند.

خانم فرحی گفت: دوست دارم به زنان ایرانی بگویم که ورای آنچه که جامعه یا خانواده یا خودتان از خودتان انتظار دارید آرزو کنید و به سمت آرزوهایتان پیش بروید، استمرار داشته باشید از کاری که انجام می‌دهید و اگرمسئولیتی دارید آن را با اعتماد به نفس انجام دهید. این نگاه نسل بعدی ما را به موفقیت‌های بزرگتری می‌رساند.

رادیو فردا:‌ رسانه‌های ایران می‌گویند کایلی مور گیلبرت، پژوهشگر و شهروند استرالیایی-بریتانیایی، که به اتهام «جاسوسی برای اسرائیل» در ایران زندانی بود، در ازای آزادی «سه تاجر ایرانی» آزاد شده است.

خبرگزاری صدا و سیماروز چهارشنبه پنجم آذر گزارش داد که بنابر تصمیم جمهوری اسلامی، کایلی مور گیلبرت «با سه فعال اقتصادی ایرانی که به قصد دور زدن تحریم بازداشت شده بودند» تبادل شده است.‎

هویت این سه ایرانی آزاد شده هنوز مشخص نیست اما خبرنگار صدا و سیما در گزارش خود می‌گوید که «یک تاجر و دو شهروند ایرانی پس از تحمل هشت سال به کشور بازگشتند.»‎

در ویدئویی که خبرگزاری صدا و سیما منتشر کرده است، چهره سه ایرانی مبادله‌شده از دور و در حالی‌که به دلیل شیوع ویروس کرونا ماسک به چهره دارند، نمایش داده شده است. یکی از سه فرد یادشده نیز روی صندلی چرخدار نشسته است.‎

در این ویدئو همچنین خانم گیلبرت در حالی که در انتظار مبادله با سه شهروند ایرانی است، دیده می‌شود.

پیش از این، روزنامه بریتانیایی گاردین روز نهم آبان گزارش داده بود که پس از انتقال خانم گیلبرت از زندان قرچک به مکانی نامعلوم و بی‌خبری از وضعیت او، این پژوهشگر زندانی به زندان اوین بازگردانده شده است.

او دانش‌آموخته دانشگاه کمبریج و پژوهشگر مسایل خاورمیانه در دانشگاه ملبورن استرالیا است که تابستان سال ۱۳۹۷ به دعوت دانشگاه الزهرا و دانشگاه ادیان و مذاهب قم برای شرکت در هفتمین کنفرانس بین‌المللی شیعه‌شناسی به ایران سفر کرد.

خانم گیلبرت در پاییز همان سال، حین بازگشت به استرالیا، در فرودگاه امام دستگیر و به اتهام جاسوسی به ده سال زندان محکوم شد.

این پژوهشگر و استاد دانشگاه، چندی پیش گفته بود که مقام‌های امنیتی ایران در ازای کاهش حکم حبس به او پیشنهاد همکاری برای جاسوسی داده‌اند اما او نپذیرفته است.‎

خبرگزاری هرانا – ناهید تقوی، شهروند دو تابعیتی ایرانی-آلمانی با گذشت ۳۸ روز از زمان دستگیری کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در زندان اوین در سلول انفرادی نگهداری می‌شود. خانم تقوی از زمان بازداشت تنها یکبار توانسته با خانواده خود تماس کوتاهی داشته باشد. ناهید تقوی ۶۶ ساله است و چندی پیش تحت عمل جراحی قرار گرفته و از بیماری فشار خون بالا نیز رنج می‌برد. وی از زمان بازداشت از دسترسی به داروهای خود محروم مانده؛ امری که جان او را به خطر انداخته و خانواده ایشان در نگرانی بسر می‌برند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز یکشنبه ۲ آذرماه ۱۳۹۹، ناهید تقوی، شهروند دو تابعیتی ایرانی-آلمانی با گذشت ۳۸ روز از زمان دستگیری کماکان در یکی از بازداشتگاه‌های امنیتی در زندان اوین در سلول انفرادی نگهداری می‌شود.
مریم کلارن، دختر خانم تقوی ضمن ابراز نگرانی از وضعیت سلامت مادرش در این رابطه به هرانا گفت: “مادرم تنها ۲ روز پیش از بازداشت عمل جراحی دندان داشت و پس از بازداشت از مراقبت‌های پزشکی بعد از جراحی محروم مانده و به داروهای فشارخون خود نیز دسترسی ندارد. من نسخه داروهایش را تهیه کردم و از طریق سفارت آلمان در تهران سعی کردم داروهایش را به او برسانم تا دستکم بتواند داروهای خود را مصرف کند. نمی‌دانم آیا داروهایش به دست او رسیده‌اند یا خیر. به علاوه مادرم به دلیل کهولت سن از کمردرد و دست درد نیز رنج می‌برد”.

از سوی دیگر وکیل مدافع خانم تقوی با وجود مراجعه به دادسرای اوین و پیگیری وضعیت موکل خود از جزئیات پرونده و محل نگهداری او بی‌خبر است.
خانم کلارن در ادامه افزود: “وکیل مدافع او علیرغم مراجعه به دادسرا کماکان از محل نگهداری مادرم و جزییات پرونده بی اطلاع مانده است، من نگران وضعیت مادرم هستم، نمی‌دانم تحت چه فشارها و یا حتی شکنجه ای قرار دارد. این بازداشت و بی‌خبری که بیشتر از ۱ ماه طول کشیده، نقض آشکار حقوق بشر است. یک رویه غیرقانونی که کسی بدون ارائه شاهد و مدرکی بازداشت و بازجویی شود و در تمام مدت خانواده‌اش از او بی خبر باشند. به نظرم همین مساله نشان از بی‌گناهی مادرم است در غیر این صورت تا به امروز دلیلی برای بازداشتش مطرح می‌کردند. من از جامعه جهانی نیز به دلیل  واکنش نشان ندادن نسبت به نقض حقوق بشر در ایران ناامید شده‌ام”.

هرانا نخستین‌بار در تاریخ ۲۸ مهرماه طی گزارشی از بازداشت خانم تقوی در منزل خود در تهران توسط نیروهای امنیتی در جمعه شب مورخ ۲۵ مهرماه ۹۹ خبر داد و گفت که ماموران در حین بازداشت اقدام به تفتیش منزل این شهروند کرده و برخی از وسایل شخصی او ازجمله لپ‌تاپ، تلفن همراه، پاسپورت‌ها و کتاب‌های وی را ضبط کرده و با خود بردند.

پس از آنکه برادران خانم تقوی از بازداشت خواهرشان مطلع می‌شود به زندان اوین مراجعه کردند و داروهای فشار خون او را نیز همراه خود بردند. در آنجا به آنها گفتند که ناهید تقوی در سلول انفرادی نگهداری می‌شود و دلیل بازداشت وی را نیز “مسائل امنیتی” عنوان کردند و گفتند او فعلا نمی‌تواند وکیل داشته باشد.»

تا زمان تنظیم این گزارش کماکان از دلایل بازداشت، اتهامات مطروحه و نهاد بازداشت کننده این شهروند اطلاعی حاصل نشده است.

ناهید نقوی، شهروند ۶۶ ساله دو تابعیتی ایرانی-آلمانی و مهندس معمار بازنشسته است. خانم تقوی در سال ۱۳۸۲ همراه با خانواده خود از ایران به آلمان مهاجرت کرد و طی ۱۵ سال اخیر بین ایران و آلمان در رفت‌وآمد بوده است.

اندج، روستایی از توابع بخش رودبارالموت شهرستان قزوین است که از دو طرف با رودخانه احاطه شده‌است و صخره‌های بسیار زیبایی در دو طرف آن قرار دارد. در یکی از صخره‌ها خانه‌ای با ابعاد کامل در دل سنگ تراشیده شده‌است >>> گالری عکس

بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۵، احمد صوفی به عنوان پیرترین مرد ایرانی شناخته شد. او در آن زمان طبق مندرجات شناسنامه، ۱۳۵ سال سن داشت اما رادیو فردا نمی‌تواند دقت آن را تایید کند.

به گزارش خبرگزاری‌های ایران، احمد صوفی که متولد ۱۲۶۰ هجری شمسی بود، از سال ۱۳۷۵ در محله میدان آهنگران سقز زندگی می‌کرد و هیچ‌گاه هم صاحب فرزندی نشد. آقای صوفی در سال ۱۳۷۵ در شهر سقز با خانمی ازدواج کرد که پنج فرزند داشت و سرپرستی آن‌ها را بر عهده گرفت و در هنگام مرگ حدود صد نوه داشت.

احمد صوفی اگر تا ۹ اسفند امسال زنده می‌ماند، طبق شناسنامه، ۱۴۰ سالگی خود را جشن می‌گرفت.

پیرترین زن ایرانی به نام خانم «گلی پاپی» دو سال پیش درگذشت. مندرجات شناسنامه او نشان می‌داد که وی هنگام مرگ ۱۲۶ داشته است.

رادیو فردا: همزمان با سالگرد مرگ‌بارترین روز اعتراضات آبان ۹۸، سازمان عفو بین‌الملل روز ۲۵ آبان از وب‌سایتی با عنوان «اینترنت خاموش، کشتار بی‌صدا» رونمایی کرد که نشان می‌دهد مقامات ایرانی چگونه سرکوب خونین معترضان آبان را از چشم جهانیان پنهان کردند.

به گفته دیانا الطحاوی، معاون دفتر منطقه‌ای خاورمیانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل، هنگامی که در آبان ماه سال گذشته اخبار کشتار معترضان در ایران به گوش رسید، مقامات ایرانی دسترسی به اینترنت را قطع کردند و ابعاد واقعی موارد نقض جدی حقوق بشر را که نیروهای امنیتی در حال ارتکاب آن بودند، پنهان نگه داشتند.

در اطلاعیه جدید عفو بین‌الملل، خانم الطحاوی همچنین گفته است علی‌رغم این‌که حکومت ایران با قطع اینترنت می‌خواست «صدای مردم را خفه کند»، اما مردم ایران مصمم بودند حقیقت را به جهانیان بگویند و وبسایت جدید «ادای احترامی است به تمامی کسانی که تصاویر صحنه‌های اعمال خشونت که مقامات قصد انکار و کتمان‌شان را داشتند، شجاعانه ثبت کردند».

وب‌سایت «اینترنت خاموش، کشتار بی‌صدا» دربرگیرنده بیش از ۱۰۰ ویدئوی تأییدشده از ۳۱ شهر ایران است و استفاده مکرر از سلاح گرم، گاز اشک‌آور و ماشین آب‌پاش توسط نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی علیه معترضان غیرمسلح و عابران را نشان می‌دهد.

علاوه بر این، اطلاعات مهم و مستندی که عفو بین‌الملل از اسامی و تصاویر قربانیان و جزئیات مربوط به کشته شدن آن‌ها جمع‌آوری کرده، در این وب‌سایت به دو زبان انگلیسی و فارسی در دسترس همگان قرار گرفته است.

سرکوب اعتراضات و قطعی اینترنت از ۲۴ آبان ۹۸ و در پی اعلام ناگهانی افزایش سه‌برابری قیمت بنزین رخ داد که طی پنج روز، نیروهای امنیتی دست‌کم ۳۰۴ مرد، زن و کودک را کشتند.

با این حال و پس از گذشت یک سال از اعتراضات آبان ۹۸، به‌گفته عفو بین‌الملل، تا امروز هیچ مقام مسئولی در جمهوری اسلامی درباره کشتارها مورد تحقیقات کیفری قرار نگرفته و پاسخگو نشده است.

به همین دلیل، عفو بین‌الملل از کشورهای عضو شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد درخواست کرده است یک سازوکار تحقیقاتی «برای بررسی کشتار معترضان و عابران، از جمله کودکان» تأسیس کنند تا زمینه «محاکمه عادلانه افرادی را که در فرماندهی، برنامه‌ریزی یا اجرای این موارد جدی نقض حقوق بشر نقش داشته‌اند، فراهم آورند».

این در حالی است که خبرگزاری رویترز دوم دی ۹۸ از قول «سه منبع نزدیک به حلقه اطرافیان» آیت‌الله علی خامنه‌ای «و یک مقام چهارم» نوشت که رهبر جمهوری اسلامی چند روز پس از آغاز اعتراضات آبان، دستور داده بود «هر کاری که لازم است، برای متوقف کردن آن انجام دهید.»

یکی از این منابع به رویترز گفته بود که آیت‌الله خامنه‌ای در این جلسه که روز یکشنبه ۲۶ آبان برگزار شده گفته است که «جمهوری اسلامی در خطر است. به هر شکلی شده به اعتراض‌ها پایان بدهید. دستور من این است.»

بر اساس اسناد سازمان عفو بین‌الملل، قربانیان اغلب با «شلیک به قصد کشتن به سر یا بالاتنه» کشته شدند، امری که به‌گفته این سازمان نشان می‌دهد نیروهای امنیتی مجری دستور سرکوب بودند.

برخی نهادهای حقوق‌بشری ازجمله عفو بین‌الملل بر این باورند که شمار واقعی کشته‌شدگان «بسیار بیش از این است، اما به دلیل استمرار پنهانکاری مقامات ایرانی، ممکن است آمار واقعی کشته‌شدگان هرگز مشخص نشود».

پیش از این خبرگزاری رویترز از کشته شدن دست‌کم ۱۵۰۰ نفر در جریان سرکوب اعتراضات آبان ۹۸ خبر داده بود.

ایسنا: در پی افزایش بی‌سابقه تعداد مبتلایان و فوت‌شدگان بیماری کووید ۱۹، با تصویب ستاد ملی مبارزه با کرونا از سه‌شنبه ۲۰ آبان مشاغل گروه‌های ۲،۳،۴ از ساعت ۱۸ مشمول محدودیت زمانی برای فعالیت شدند. این طرح همزمان با سراسر کشور در کرمان آغاز شد و به مدت یک ماه ادامه دارد >>> گالری عکس
 

رادیو فردا: کیوان نیک‌نفس، دروازه‌بان سابق تیم ملی فوتبال ایران، روز پنج‌شنبه در اثر ابتلا به بیماری کووید ۱۹ جان خود را از دست داد.

آقای نیک‌نفس یکی از دروازه‌بان‌های فوتبال ایران در دو دهه ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ بود و سال‌ها در تیم ملی و تیم‌های باشگاهی بازی کرد. او از جمله در باشگاه پاس هم دروازه‌بانی کرد.

خبرگزاری مهر نوشت که کیوان نیک‌نفس در حالی درگذشته است که «در روزهای گذشته همسر و فرزند وی نیز به دلیل ابتلا به کرونا جان به جان‌آفرین تسلیم کرده بودند».

از زمان آغاز همه‌گیری کرونا در ایران، بیماری کووید ۱۹ از میان ورزشکاران و هنرمندان ایرانی هم قربانی گرفته است.

از همین رو همزمان با آغاز «موج سوم» این بیماری در ایران و افزایش آمار قربانیان آن در کشور، معاون ستاد مقابله با کرونای تهران ضمن هشدار دوباره در مورد گسترش کرونا در میان هنرمندان ایرانی، خواستار تعطیلی پروژه‌های تلویزیونی و سینمایی تا «اطلاع ثانوی» شد.

isna: جمعی از حقوقدانان و وکلای مرکز وکلا، کارشناسان رسمی و مشاوران خانواده قوه قضائیه، چهارشنبه ۲۱ آبان با حضور در مقابل نمایندگی سازمان ملل متحد در تهران بیانیه‌ای در حمایت از اسدالله اسدی دیپلمات بازداشت شده تحویل این دفتر دادند. این بیانیه توسط ۱۸۴۲ حقوقدان به امضا رسیده است >>> گالری عکس

رادیو فردا: علی جلالیان، پدر زینب جلالیان، روز چهارشنبه در مصاحبه با رادیوفردا گفت که از وضعیت این زندانی سیاسی کرد پس از آن که روز دوشنبه هفته جاری از زندان کرمانشاه با خانواده‌اش تماس گرفته هیچ اطلاعی ندارد.

در روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر انتقال خانم جلالیان از زندان کرمانشاه به مکانی نامعلوم منتشر شده بود.

علی جلالیان، پدر او، در پاسخ به سوال خبرنگار رادیوفردا گفت که روز دوشنبه با دخترش تلفنی صحبت کرده و پس از آن اطلاعی از او ندارد.

زینب جلالیان متولد ۱۳۶۱ است و از آذرماه ۱۳۸۶ با حکم حبس ابد، سنگین‌ترین حکم در میان زندانیان سیاسی زن، در زندان به سر می‌برد.

او سال ۸۸ به اتهام محاربه با عضویت در گروه پژاک به اعدام محکوم شده بود که، به گفته وکیلش، با یک درجه تخفیف و با عفو رهبری این حکم تبدیل به حبس ابد شد.

خانواده خانم جلالیان در استان آذربایجان‌غربی زندگی می‌کنند و او در زندان شهر خوی در نزدیکی محل سکونت خانواده‌اش زندانی بود، اما طی چند ماه گذشته چندین ‌بار به زندان‌های دیگر منتقل شده و مقامات قضایی و سازمان زندان‌ها تاکنون هیچ توضیح رسمی از وضعیت او و دلیل انتقال چندباره نداده‌اند.

در اردیبهشت‌ماه سال جاری این زندانی سیاسی کرد به زندان قرچک ورامین منتقل شد و تیرماه در‌ حالی به زندان کرمان و سپس زندان کرمانشاه منتقل شد که در اعتراض به این انتقال‌ها در اعتصاب غذا به سر می‌برد و خواستار بازگشت به زندان خوی، نزدیک محل سکونت خانواده‌اش بود.

بر اساس تبصره یک ماده ۲۳۴ آئین‌نامه سازمان زندان‌ها، این سازمان «باید ترتیبی اتخاذ نماید که محکومان با درخواست شخصی در نزدیک‌ترین زندان محل سکونت خانواده خود تحمل کیفر نمایند».

علی جلالیان روز چهارشنبه به رادیوفردا گفت که همچنان با مرخصی دخترش مخالفت می‌کنند و هیچ توضیحی هم درباره علت این مخالفت نمی‌دهند.

زینب جلالیان بیش از ۱۳ سال است بدون مرخصی در زندان به سر می برد. این در ‌حالی است که بر اساس آئین‌نامه سازمان زندان‌ها، محکومان بیش از ۱۵ سال و حبس ابد با گذراندن حداقل سه سال از مدت محکومیت می‌توانند از مرخصی استفاده کنند.

امیرسالار داوودی، وکیل خانم جلالیان که از آبان ۱۳۹۷ با حکم ۱۵ سال زندان قابل اجرا و ۱۱۱ ضربه شلاق در زندان به سر می‌برد، پیش از بازداشت به کمپین بین‌المللی حقوق بشر گفته بود که مرخصی موکلش را منوط به مصاحبه تلویزیونی کرده‌اند و افرادی از وزارت اطلاعات و سپاه، همچنان از موکلش می‌خواهند مقابل دوربین بنشیند و علیه خود مصاحبه کند.

به گفته آقای داوودی مسئله این است که «نگاه‌شان به زینب نگاه امنیتی است و فکر می‌کنند که احتمالاً باید امتیازات لازم را از زینب بگیرند. فکر می‌کنند به قدر کافی باید زینب را خلع سلاح کنند به زعم خودشان و بعد موجبات آزادی‌اش را فراهم کنند».

پدر خانم جلالیان در این باره گفته بود: «گفتند آدم سیاسی است برای همین مرخصی نمی‌دهیم، بعد خودشان چند بار گفتند سند آماده کن برای مرخصی. آماده کردیم اما دروغ گفتند و مرخصی ندادند. می‌رویم دادگاه پیگیری، می‌گویند برو به جهنم، چرا آمدی. دختر را از بیست سالگی تا الان، سیزده سال است در زندان نگه داشته‌اند و یک روز هم مرخصی ندادند خب، حالش خراب می‌شود دیگر. حالش خیلی خراب است.»

شبکه حقوق بشر کردستان به تازگی به نقل از یک منبع آگاه گزارش داده که ریه‌های خانم جلالیان پس از ابتلا به کرونا در زندان قرچک و عدم رسیدگی پزشکی دچار آسیب جدی شده و در این مدت به صورت مداوم سرفه می‌کند و دچار مشکل شدید تنفسی شده است.

در این مدت همچنین به دلیل التهاب چشم راست وضعیت بینایی وی نیز بار دیگر دچار مشکل شده است.

به گفته همین منبع آگاه، «از زمان انتقال زینب جلالیان به زندان‌های کرمان و کرمانشاه به دلیل بستن دست‌بند و پابند به این زندانی و بر زمین کشیدن وی توسط ماموران امنیتی، مچ دست و پای وی به شدت مصدوم شده و همچنان نشانه‌ی‌های زخم و کبودی روی دست و پای او مشهود است».