رادیو فردا

همزمان با بازداشت دست‌کم پنج دانشجو و احضار ده‌ها دانشجو در آستانه سال تحصیلی جدید، فعالان دانشجویی ۱۲ دانشگاه‌ بزرگ ایران در بیانیه‌ای مشترک و همچنین دانشجویان دانشکده‌ هنرهای زیبا و دانشگاه هنر تهران در بیانیه‌ای جداگانه، سال تحصیلی جدید را «مرحله‌ تازه‌ای از کنشگری و مقاومت» مقابل «اقدامات سرکوبگرانه حکومت» خواندند.

در این بیانیه‌ها آمده که ما «با صدای بلند اعلام می‌کنیم که آن‌ها، آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه و ما دانشجویان را به گور خواهند برد.»

فعالان تشکل‌های صنفی ۱۲ دانشگاه‌ ایران در بیانیه مشترکی به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید با عنوان «ما بازمی‌گردیم»، نوشتند که تجربه‌ متناوب «خواستن، سرکوب و ایستادگی» طی سال گذشته و در جریان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی»، «ما را وارد مرحله‌ تازه‌ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمان‌هایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بی‌اثر خواهد کرد.»

در این بیانیه به ابعاد گسترده سرکوب دانشگاهیان اشاره شده و آمده است که «اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته‌ است» و «گرچه رد تازیانه‌» حکومت پابرجاست اما «زخمشان» بر پیکر دانشگاه کاری نیست.

این بیانیه که در اولین ساعت‌های بامداد شنبه اول مهر ماه در کانال شوراهای صنفی دانشجویان کشور منتشر شد، به امضای فعالان صنفی ۱۲ دانشگاه شامل «دانشگاه‌های تهران، علامه، بهشتی، خواجه نصیرالدین طوسی، الزهرا و همچنین دانشگاه هنر تهران، دانشگاه یزد، دانشگاه چمران اهواز، دانشگاه اصفهان، دانشگاه هنر اصفهان، دانشگاه نوشیروانی بابل و دانشگاه فردوسی مشهد» رسیده است.

دانشجویان در این بیانیه با تأکید بر اینکه «هویت دانشجویی، به معنی ایستادگی در برابر ناعدالتی‌ها و تلاش برای نیل به خواسته‌های به‌حق است»، نوشته‌اند که «آغاز سال تحصیلی جدید «با انباشتی از تجربه و در امتداد مسیر بی‌بازگشتی که طی کرده‌ایم، وقت بازپسگیری و بازتعریف دوباره‌ دانشگاه به‌عنوان میدانی برای تخیل و ساخت آینده و مبارزه برای رسیدن به آن است.»

فعالان تشکل‌های صنفی ۱۲ دانشگاه‌ بزرگ ایران در بیانیه خود تأکید کردند «هم‌اکنون در درون جنبش دانشجویی سنت و ادبیاتی در حال ساخته‌شدن است که خار چشم استبداد و آتشی روشنی‌بخش برای راهی‌ است که به سوی فردا در پیش گرفته‌ایم.»

«آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه را به گور خواهند برد»

در همین حال جمعی از دانشجویان رشته‌های هنری دانشکده هنرهای زیبا و دانشگاه هنر تهران در بیانیه‌ای مشترک به‌مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید، ضمن محکوم کردن اقدامات مقام‌های حکومتی در سرکوب دانشجویان، نوشتند: «با صدای بلند اعلام می‌کنیم که آن‌ها، آرزوی انفعال و سکوت دانشگاه و ما دانشجویان را به گور خواهند برد.»

دانشجویان هنر بیانیه خود را «به نام زن، زندگی، آزادی» آغاز کردند و در ادامه افزودند «اینک سال دوم جنبش آزادی‌خواهانه و طغیانِ ملت ایران علیه ظلم» در حالی آغاز می‌شود که «دانشگاه زیر بار شدیدترین سرکوب‌ها و فشارهاست» و مقام‌های حکومتی «هراسان از حضور دانشجویان، آغاز ترم جدید را هر روز به تأخیر می‌اندازند» و با احضار و تهدید، سعی در ارعاب و ساکت‌کردن دانشجویان دارند.

در بخشی از این بیانیه به موج اخراج استادان و احضار و بازداشت دانشجویان در «سالگرد مهسا امینی و آغاز اعتراضات زن، زندگی، آزادی» و در آستانه «آغاز سال تحصیلی جدید» اشاره شده و آمده است:«هیچ‌کدام ما از هیچ‌کدام از این اقدامات شنیع، نه ترسی در دل داریم و نه اندک‌ تردیدی به ادامهٔ راهی که آغاز کرده‌ایم.»

دانشجویان هنر در بیانیه خود افزودند: «دانشگاه خانهٔ ماست، ما در این خانه می‌مانیم و با آثار و حضور موثرمان، همراه سایر مردم و دانشجویان و هنرمندان بیرون از دانشگاه، برای آزادی خواهیم آفرید، به مبارزه ادامه خواهیم داد و «نه‌گویان» فریاد خواهیم زد: ما هنوز زنده‌ایم.»

همزمان طی موج جدید بازداشت دانشجویان که در آستانه آغاز سال تحصیلی جدید آغاز شده است، نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی دست‌کم ۵ دانشجو را در شهرهای مختلف ایران بازداشت کردند.

جدیدترین مورد از این بازداشت‌ها، آرمیتا پاویر، دانشجوی دانشگاه مدنی آذربایجان، است که روز پنجشنبه ۳۰ شهریور ماه بازداشت شد و به بند زنان زندان مرکزی تبریز انتقال یافت.

آرمیتا پاویر آبان پارسال نیز در همزمان با اعتراضات زن، زندگی، آزادی و اوج تجمعات اعتراضی دانشجویان برای مدتی بازداشت شده بود. او از آغاز شهریور ماه سال جاری و در آستانه سالگرد مهسا امینی و سال تحصیلی جدید، دو بار به دادسرای آذرشهر و تبریز احضار شده بود.

موج جدید بازداشت دانشجویان در آستانه سال تحصیلی جدید، از ، روز ۲۳ شهریور ماه آغاز شد که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی علی غلامی، فعال دانشجویی و دبیر سیاسی پیشین انجمن آرمان دانشجویان دانشگاه علم و صنعت را در منزل خانوادگی او، در شهر شیروان، بازداشت کردند.

علی رضوی، دانشجوی ورودی ۱۴۰۱ دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی نیز از ۲۵ شهریورماه توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده و در حال حاضر در زندان فشافویه زندانی‌ است.

در ادامه محمدمهدی وثوقیان، فعال دانشجویی و نایب دبیر شورای صنفی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان روز چهارشنبه ٢٩ شهریور ماه بازداشت شد. این دانشجو پیشتر نیز توسط کمیته انضباطی دانشگاه به «یک ترم تعلیق با احتساب سنوات» محکوم شده بود و مقام‌های دانشگاه اصفهان او را پیش از برگزاری جلسه کمیته انضباطی و قطعی شدن حکم، از ورود به خوابگاه منع کرده بودند.

فرهاد حسینی، دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دانشگاه آزاد زنجان و خبرنگار سابق نشریه بایرام، نیز روز ۲۸ شهریور ماه، توسط نیروهای امنیتی در شهر زنجان بازداشت شد.

بنابر اعلام کانال دانشجویان متحد، این دانشجو در حال حاضر «در بازداشتگاه سپاه زنجان» محبوس است و «تحت بازجویی نیروهای سازمان اطلاعات سپاه» قرار داد.

در همین حال احضار گسترده دانشجویان توسط دستگاه‌های اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی نیز در آستانه سال تحصیلی جدید همچنان ادامه دارد و در جدیدترین مورد بنابر گزارش کانال دانشجویان متحد، نیروهای امنیتی با «ده‌ها دانشجوی دانشگاه نوشیروانی بابل» تماس گرفته و آنها را احضار کرده‌ یا مورد تهدید قرار داده‌اند.

این کانال فعالان دانشجویی تاکید کرد که «تماس‌های تلفنی نیروهای امنیتی با دانشجویان با هدف «ایجاد ارعاب و ترس در خصوص فعالیت در فضای مجازی» بوده و شماری از «دانشجویان نیز به بازداشت و یا ایجاد وقفه و مشکل در تحصیل» تهدید شدند.

پیشتر فعالان دانشجویی گزارش داده بودند که شماری از دانشجویان دانشگاه تهران، امیرکبیر، خواجه نصیر، علم و صنعت، دانشگاه کرمان، دانشگاه علامه، تربیت مدرس، فردوسی مشهد، دانشگاه صنعتی اصفهان ودیگر دانشگاه‌های ایران با «احضار تلفنی» و «تهدید تلفنی» نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی مواجه شده‌اند.

صدور احکام پرشمار «تعلیق از تحصیل»، «تبعید و انتقال اجباری» و «اخراج» برای دانشجویان معترض، «لغو مجوز و منع فعالیت شماری از تشکل‌های دانشجویی»، موج اخراج ده‌ها استاد و اعضای هیات علمی از جمله اقدامات دیگر دستگاه‌های امنیتی جمهوری اسلامی و مدیران دانشگاه‌ها علیه اعتراضات دانشگاهیان است.

با این وجود، شماری از نمایندگان رهبر جمهوری اسلامی و امامان جمعه شهرهای مختلف ایران روز ۳۱ شهریور ماه درخطبه‌های نماز جمعه از احتمال شکل‌گیری اعتراضات دانشجویی با بازگشایی دانشگاه‌ها ابراز نگرانی کردند.

محمدعلی آل هاشم، نماینده علی خامنه‌ای در استان آذربایجان شرقی، یکی از این مقامم‌های حکومتی است که در خطبه‌های نماز جمعه تبریز، به صراحت از نگرانی مقام‌های جمهوری اسلامی نسبت به احتمال اوج‌گیری دوباره اعتراضات دانشجویی سخن گفت.

امام جمعه تبریز اعتراضات زن، زندگی، آزادی را «فتنه» خواند و گفت: «از ویژگی‌های جدید سال تحصیلی جدید نگرانی درباره فتنه زن، زندگی، آزادی است که این نگرانی به جاست و باید چاره اندیشی شود.»

روزنامهٔ لوموند چاپ پاریس روز جمعه ۱۷ شهریور، در آستانهٔ اولین سالگرد جان باختن مهسا امینی، پنج نوشته از پنج زندانی سیاسی زن ایرانی را منتشر کرده و به‌نقل از نامه یکی از آنان تیتر زده است «جرم ما تمنای زندگی است».

چهار نفر از این زندنیان، شامل نرگس محمدی، سپیده قلیان، نیلوفر بیانی و گلرخ ایرایی اکنون در زندان اوین محبوس‌اند و نفر پنجم، زینب جلالیان، پیشتر در اوین زندانی بوده و اکنون در زندان دیگری است.

لوموند اشاره کرده که این نوشته‌ها به‌طور مخفیانه از زندان خارج شده است.

پیش از شروع این نامه‌ها، گزارشگر ایرانی لوموند نوشته که زندان اوین در میان دگراندیشان ایرانی معمولا به «دانشگاه اوین» یاد می‌شود، زیرا این زندان «بیش از پنجاه سال است که روشنفکران، نویسندگان، بازیگران، کارگردانان، دانشجویان، فعالان کارگری، وکلا و فعالان سیاسی» را در خود دیده است.

غزل گلشیری اضافه کرده که زندان اوین اکنون «نمایانگر دهه‌ها مبارزه برای دموکراسی از سوی همه اقشار ایرانیان است».

زینب جلالیان: شاهد جنایات در زندان‌های جمهوری اسلامی

اولین نامه این مجموعه متعلق به زینب جلالیان، فعال حقوق زنان کرد است که دو ماه پیش در زندان یزد نوشته است.

او که اکنون به عنوان «قدیمی‌ترین زندانی سیاسی زن در ایران» شناخته می‌شود، اسفندماه ۱۳۸۶ در کرمانشاه بازداشت شد و پس از ماه‌ها نگهداری در سلول انفرادی اداره اطلاعات این شهر، توسط دادگاه انقلاب به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «محاربه» از طریق عضویت در حزب آزاد کردستان (پژاک) به اعدام محکوم شد.

این حکم پس از تایید در دادگاه تجدیدنظر در سال ۱۳۹۰ با یک درجه تخفیف به حبس ابد تبدیل شد.

خانم جلالیان نوشته خود را با این جمله آغاز می‌کند: «من یک زن کرد هستم که در طول شانزده سال بازداشت، شاهد جنایات بسیاری در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده‌ام.»

این مدافع حقوق اقلیت‌های قومی با اشاره به درخواست ماموران جمهوری اسلامی از خود برای «توبه کردن»، نوشته: «من که این همه ظلم را به چشم خود دیده‌ام، من باید ابراز پشیمانی کنم؟»

خانم جلالیان سپس چگونگی بازداشت خود و تحمل شکنجه‌های جسمی و روحی در دوران بازداشت را شرح داده و همچنین جابه‌جا کردن او در زندان‌های مختلف ایران را بازگو کرده است.

او نوشته است: «من بیش از شانزده سال است که به دلیل مطالبه آزادی، عدالت و برابری زندانی شده‌ام. درد واقعی من نه در زندانی شدن، بلکه در فقدان همه عزیزانی است که برای آزادی کشته شدند، کسانی که دیگر صدایشان را نخواهیم شنید.»

نرگس محمدی: قوی‌تر از جلادان خود هستیم

دومین فعال زن زندانی که نامه او منتشر شده، نرگس محمدی است که او نیز این نامه دو ماه پیش در زندان اوین نوشته است.

خانم محمدی که بارها بازداشت و به زندان محکوم شده، نامه خود را این نکته آغاز می‌کند که هدف از این نوشته‌اش، تصویر کردن انسان‌هایی است که در همه جا محبوسند؛ چه کسانی که پشت دیوارهای فولادی قرار دارند، چه کسانی که با دیوارهای ظلم، جهل، استثمار، فقط، محرومیت و انزوا زندانی شده‌اند، اما با این همه، مشتاقند که این «دیوارها» را بشکنند.

این فعال حقوق بشر زندانی اضافه کرده است: «همواره به عنوان یک زن و مانند میلیون‌ها زن ایرانی دیگر، با محصور شدن در فرهنگ مردسالارانه، قدرت دینی و استبدادی، قوانین شوم تبعیض‌آمیز و ظالمانه، و انواع محدودیت‌ها در تمام زمینه‌های زندگی خود مواجه بوده‌ام».

او سپس با ارائه روایتی از زندگی خود، از دوران نوجوانی تا دوران روزنامه‌نگاری و فعالیت حقوق بشری، تاکید کرده که همواره علیه «سیاست‌های مخرب و سرکوبگرانه» حکومت ایران مبارزه کرده است.

خانم محمدی همچنین به درد دوری از فرزندان خود اشاره کرده که اکنون در خارج از ایران به سر می‌برند.

او با اشاره به زنجیره اعتراضات در ایران، نوشته است: «این جنبش منجر به یک گذار می‌شود و هر روز ما را از جمهوری اسلامی دور می‌کند و مستقیم به سمت دموکراسی می‌کشاند.»

نرگس محمدی با ابراز خوشبینی به آینده اعتراضات مردم ایران افزود: «خواننده گرامی، انتشار این نامه به تنهایی نشان می‌دهد که صدای ما آن قدر قدرتمند بوده که به شما برسد. بنابراین صدای ما باشید، پیام امیدمان را منتقل کنید، به دنیا بگویید که ما بیهوده پشت این دیوارها نیستیم و اکنون قویتر از جلادان خود هستیم که از همه ابزارهای ممکن برای ساکت کردن جامعه ما استفاده می‌کنند.»

سپیده قلیان: جنبش اخیر یک پدیده گذرا نیست

سومین نامه مربوط به سپیده قلیان، فعال مدنی محبوس در اوین است که او نیز این نوشته خود را دو ماه پیش در همین زندان نوشت.

خانم قلیان شرح مختصری از زندگی خود، چگونگی زندانی شدنش و همچنین شرایط زندان نوشته است.

او گفته است: «جنبش "زن، زندگی، آزادی" یک تجربه بزرگ در زمینه بسیج کردن مردم بود که بر اساس مبارزات قبلی ساخته شد و نمایانگر تمایل یکپارچه مردم ایران برای سرنگونی رژیم فعلی است.»

سپیده قلیان تاکید کرد که این جنبش را نباید «یک پدیده گذرا» دانست.

او با ابراز امیدواری نسبت به آینده اعتراضات مردم ایران افزود: «می‌توانم بگویم که امید عزیزترین دارایی من است.»

گلرخ ایرایی: حکومت با نسل متفاوتی از معترضان مواجه شد

پس از نامه نیلوفر بیانی، فعال محیط زیستی زندانی که در آن به تداوم سرکوب مدافعان محیط زیستی در ایران اشاره کرده، نامه گلرخ ایرایی، نویسنده و فعال مدنی زندانی منتشر شده است.

خانم ایرایی در نامه خود به دلایل متوقف شدن تظاهرات اخیر در ایران اشاره کرده و با این حال تاکید کرده که مردم معترض ایران توانستند در جریان اعتراضات سراسری اخیر، جمهوری اسلامی را «مشروعیت‌زدایی» کنند.

او در بخشی از نوشته خود افزوده که اعتراضات اخیر «منجر به تضعیف نیروهای مذهبی مردمی حامی دولت شد».

همچنین این فعال زن زندانی به «نسل متفاوتی از معترضان» در ایران و همچنین شکسته شدن «تابوهای اجتماعی» اشاره کرده و ادامه داده است: «رژیم در مواجهه با این معترضان جدید بیش از هر زمان دیگری سرگردان بود.»

ایرایی با این حال بر این نکته نیز تاکید کرده که با وجود مشروعیت‌زدایی، ساختار قدرت در جمهوری اسلامی همچنان باقی مانده و «جایگاه بین‌المللی جمهوری اسلامی در حال تقویت است».

رادیو فردا

دولت بریتانیا ساعاتی پس از انتشار خبر فرار یک زندانی،‌ که با اتهامات مرتبط با تروریسم روبه‌روست، متعهد به پیدا کردن او شد.

با گذشت یک روز که پلیس موفق به پیدا کردن او نشده، حال جستجویی سراسری در بریتانیا در این زمینه در جریان است. بنا بر اعلام مقامات به دلیل این جستجو پرواز هواپیماها و کشتی‌ها با تاخیر انجام می‌شود.

دانیل عابد خلیفه که سرباز پیشین ارتش بریتانیا بوده است، متهم به تلاش برای گرد‌آوری اطلاعات طبقه‌بندی شده است که «مستقیم یا غیرمستقیم می‌توانسته توسط دشمن» مورد استفاده قرار گیرد.

برخی رسانه‌های بریتانیا ازجمله شبکه جهانی بی‌بی‌سی گزارش داده‌اند که او به جاسوسی برای ایران متهم است و همچنین تلاش کرده بود «بمب‌های تقلبی» را در یک پایگاه نظامی بریتانیا جاسازی کند.

همه اتهامات او «تروریستی» تلقی شده‌اند و بعد از فرار او از زندان «وندز ورث» لندن، تدابیر امنیتی در فرودگاه‌ها و بندرگاه‌های سراسر بریتانیا تشدید شده است.

پلیس بریتانیا اعلام کرده که از خانواده، دوستانش، همکارانش در ارتش و همبندان او در زندان بازجویی و نامه‌ها و تماس‌های تلفنی او در زندان را بررسی خواهد کرد. وزارت دفاع بریتانیا تأیید کرده که در ماه مه امسال و بعد از ایراد اتهامات به این فرد، او را از خدمت در ارتش کنار گذاشته بود.

الکس چاک، وزیر دادگستری بریتانیا در مجلس این کشور اطمینان داد که «دانیل خلیفه پیدا خواهد شد و مجبور می‌شود با عدالت مواجه شود.»

پلیس گفته که او «تهدیدی عمومی برای مردم» نیست اما به شهروندان توصیه کرده که به او نردیک نشوند.

سیاستمداران اپوزیسیون در بریتانیا خواستار پاسخ به این پرسش هستند که او چگونه موفق به فرار شده و چرا در یک زندان با تدابیر امنیتی حداکثری نبوده است. همچنین سؤال‌هایی درباره کارمندان زندان و دستورالعمل‌های امنیتی مطرح شده است.

وزیر دادگستری بریتانیا وعده داده است تحقیقات فوری درباره پروتکل‌های امنیتی زندان و این تصمیم که آقای خلیفه کجا نگهداری شود، صورت خواهد گرفت. او گفته است یافته‌های ابتدایی اواخر هفته به نمایندگان اعلام خواهد شد.

از سوی دیگر اتحادیه زندانبانان بریتانیا اعلام کرده که کم شدن بودجه دادگستری توسط دولت بر خدمات زندان‌ها تاثیر منفی داشته و باعث شده تعداد کمتری از کارکنان با تعداد بیشتری از زندانیان سروکار داشته باشند.

رئیس این اتحادیه گفته است: «وندز ورث یکی از بزرگ‌ترین زندان‌های کشور است که بیش از حد زندانی دارد و منابع و بودجه‌اش اندک است.»

رادیو فردا

مژگان ایلانلو، مستندسازی که سال گذشته در جریان اعتراض‌های «زن، زندگی، آزادی» بازداشت و سپس توسط دادگاه انقلاب به ۱۰ سال حبس محکوم شده بود، بار دیگر بازداشت شده است.

یک منبع مطلع در گفت‌وگو با رادیوفردا گفت که خانم ایلانلو بعدازظهر یکشنبه ۲۹ مرداد به پلیس اطلاعات و امنیت تهران احضار و بعد از چند ساعت به زندان اوین منتقل شده است.

به گفته این منبع، هیچ دلیل اتهامی به این فیلم‌ساز اعلام نشده و هنوز مشخص نیست پلیس امنیت به دستور کدام مرجع قضایی او را بازداشت کرده است.

دی ماه سال گذشته گزارش شد که خانم ایلانلو از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به شش سال، «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به ۱۵ ماه، «اخلال در نظم عمومی» به ۱۵ ماه و بابت «تشویق به اعمال منافی» به ۱۵ ماه زندان محکوم شده است.

۷۴ ضربه شلاق و پرداخت هشت میلیون تومان جزای نقدی در حق صندوق دولت، بخش دیگری از حکم علیه او بود.

این مستندساز با آغاز اعتراض‌های سراسری سال گذشته با انتشار ویدئوهایی از آن حمایت کرده بود و به همین دلیل، نیروهای امنیتی روز ۲۵ مهر با هجوم به آپارتمان او و شکستن دوربین‌ها اقدام به بازداشت خانم ایلانلو کردند.

رادیو فردا

مدیرعامل اتحادیه سراسری تعاونی‌های تولیدکنندگان فرش دستباف ایران اعلام کرد که صادرات فرش دستباف ایران طی ۱۰ سال گذشته یک دهم شده و از سالانه ۵۰۰ میلیون دلار به ۵۰ میلیون دلار در سال رسیده است.

عبدالله بهرامی روز چهارشنبه ۲۵ مرداد اعلام کرد صادرات فرش ایران در حالی به شدت کاهش یافته که «تنها ۱۰ درصد» فرش دستباف تولیدشده، بازار داخلی دارد.

به گفته او این آمارها در شرایطی اعلام می‌شود که پیشتر «صادرات فرش دستبافت در بدترین شرایط تحریم، کمتر از ۵۰۰ میلیون دلار نبود و حتی به یک میلیارد تا یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار هم می‌رسید.»

در مورد وضعیت نزولی صادارت فرش ایران در ماه‌های اخیر آمارها و هشدارهای متعددی اعلام شده و از جمله پنج ماه پیش در اواخر اسفندماه، سایت «نود اقتصادی» بر اساس آمارهای گمرکی، گزارش داد که ارزش وزنی صادرات فرش دستباف ایران در ۱۱ ماهه نخست سال ۱۴۰۱ به کمتر از سه هزار تن رسیده که حاکی از کاهش ۲۴ درصدی نسبت به همین دوره زمانی در سال ۱۴۰۰ بود.

مقایسه این ارقام با صادرات فرش در اواخر دهه ۷۰ شمسی تصویر بهتری از افت صادرات این کالا را نشان می‌دهد، به طوری که در سال ۱۳۷۸ صادرات سالانه فرش ایران بیش از ۲۶ هزار تن ثبت شده بود.

با این حال این مقام صنفی مشکلات بخش تولید و صادرات فرش در ایران را بیشتر ناشی از سیاست‌های دولتی نظیر محدودیت بانک مرکزی برای صادرکنندگان فرش دانست تا تحریم‌ها.

او گفت: «گلوگاه مشکل صادرات فرش ما، ناشی از خودتحریمی داخلی است.»

علاوه بر مشکلات ناشی از سیاست‌های بانک مرکزی ایران، به گفته آقای بهرامی، روستاییان و عشایر شاغل در بخش فرش، از بیمه نشدن خود ناراضی هستند. او گفت که روند بیمه شدن بافندگان فرش در یک دهه اخیر متوقف شده و «اکنون از دو میلیون بافنده فقط حدود ۲۳۰ تا ۲۴۰ هزار قالیباف بیمه‌شده داریم.»

مد‌‌‌‌یرعامل اتحاد‌‌‌‌یه سراسری تعاونی‌های تولید‌‌‌‌کنند‌‌‌‌گان فرش د‌‌‌‌ستباف ایران به عدم فرآوری مواد اولیه فرش در ایران نیز اشاره کرد.

او گفت: «هنوز یک سرمایه گذار چه در بخش دولتی و چه در بخش خصوصی وجود ندارد که این همه پشم عالی و درجه یک را فرآوری و استفاده کند. ایران در حالی واردکننده پشم و ابریشمی شده که زمانی تولیدکننده و صادرکننده پشم و ابریشم بوده است. در حال حاضر سالیانه ۷۰۰ تن ابریشم وارد می‌کنیم.»

بهرامی همچنین از وزارت صمت به دلیل برگزاری نامناسب نمایشگاه فرش انتقاد کرد و گفت در نمایشگاه فرش ایران «موفق نشدیم که حتی یک تاجر در حوزه فرش را دعوت کنیم. تاجر باید شش ماه قبل دعوت شود. وزارت صمت در این حوزه بسیار کوتاهی کرد و باعث شد که فرصت را برای رونق فرش از دست بدهیم.» >>>

Yalda Moaiery: I took this picture a few days ago in downtown of Tehran.A young couple was laying comfortably on a bench. As someone whose youth was spent in a totalitarian regime, it was very sad and painful to see the picture. We spent our youth longing to love uncensored.

رادیو فردا

به دنبال صدور حکم برای آزاده صمدی و لیلا بلوکات، بازیگران سینما، به دلیل مخالفت با حجاب اجباری، روز سه‌شنبه، ۲۷ تیر، اعلام شد افسانه بایگان، دیگر بازیگر سینما، نیز به حبس تعزیری و مراجعه اجباری به مراکز روانشناسی برای درمان «بیماری روحیِ شخصیت ضد خانواده» محکوم شده است.

روز ۲۴ تیر رسانه‌ها نوشتند که یکی از مجازات‌های تعیین‌شده برای آزاده صمدی در حکم صادره در شعبه ۱۰۸۸ دادگاه کیفری دو تهران، آن است که او باید «دو هفته یک بار» به مراکز روانشناسی «برای مداوای بیماری ضد اجتماعی خود» مراجعه کند و در نهایت «گواهی سلامت» خود را به مقامات ارائه دهد.

مهدی کوهیان، عضو کمیته پیگیری حقوقی و قضایی خانه سینما برای رسیدگی به وضعیت هنرمندان در جریان اعتراض‌های سال گذشته، روز ۲۷ تیر خبر داد که همین شعبه دادگاه کیفری دو حکم داده که خانم بایگان باید «هر هفته یک بار» به مراکز روانشناسی مراجعه کند تا «بیماری روحی شخصیت ضد خانواده» خود را درمان کند و «در پایان دوره درمان گواهی سلامت خود را ارائه نماید.»

او همچنین اعلام کرده که این بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون به دلیل استفاده از «کلاه» در اماکن عمومی به «دو سال حبس تعزیری» محکوم شده که به مدت پنج سال تعلیق شده است.

آقای کوهیان در توئیتر نوشته که دیگر مجازات‌های تعیین‌شده برای خانم بایگان «مطالعه کتاب و خلاصه‌سازی دستنوشت آن ظرف مهلت دو ماه»، «دو سال» ممنوع‌الخروجی و «ممنوعیت استفاده مستقیم یا با واسطه فضای مجازی (با از دسترس خارج نمودن سیم‌کارت‌ها و خطوط تلفن همراه و ثابت و گوشی‌های مورد استفاده متهم متعلق به وی یاسایرین) به مدت دو سال» است.

این سینماگر و وکیل دادگستری با انتقاد از شعبه ۱۰۸۸ دادگاه کیفری دو نوشت که این شعبه «هر روز با دیروز خودش در استفاده از ادبیات شنیع و شوکه کننده مسابقه می‌دهد».

اصرار قاضی در صدور حکمی مشابه برای افسانه بایگان در حالی است که بعد از انتشار حکم آزاده صمدی و اشاره به الزام مراجعه به مراکز روانشناسی، کانون کارگردانان و اتحادیه تهیه‌کنندگان سینمای ایران با انتشار بیانیه مشترکی در روز ۲۴ تیر این حکم را «توهین به شعور تمام اهالی سینما» خواندند.

این دو صنف سینمایی اعلام کردند: «تمام‌قد در کنار تمام بازیگران زن سینمای ایران و سینماگرانی که ناجوانمردانه با حکم‌های مشابه تحقیر می‌شوند ایستاده‌ایم.»

مرضیه برومند، مدیرعامل خانه سینما، نیز روز ۲۶ تیر در گفت‌وگو با روزنامه اعتماد درباره قاضی صادرکننده این حکم‌ها گفت: «به نظر می‌آید ایشان از سندروم دیده شدن و علاقه به شهرت رنج می‌برند.»

اما در همان روز اعلام شد که لیلا بلوکات، دیگر بازیگری که عکس خود با «کلاه» را منتشر کرده بود، به دو سال ممنوعیت از فعالیت و شش ماه حبس تعزیری در زندان‌های استان سمنان محکوم شده است.

این احکام با واکنش گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی و سینماگران هم مواجه شده است.

ترانه علیدوستی،‌ بازیگر سینما، که خود مخالف حجاب اجباری و از حامیان اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» است، درباره حکم آزاده صمدی در شبکه اجتماعی ترِدز نوشت: «اگه کلاه گذاشتن و گردنِ بیرون بیماری ضداجتماعیه، چرا پس شهرزاد رو نگاه می‌کردید؟»

هانیه توسلی، دیگر بازیگر سینمای ایران و حامی معترضان، هم در یک استوری اینستاگرامی، حکم صادر شده برای آزاده صمدی را «خنده‌دار» دانست و نوشت: «از کی تا حالا کلاه سر کردن جرم شده؟»

این احکام در حالی صادر شده که تعدادی از بازیگران سینما از ابتدای امسال بدون رعایت کردن حجاب اجباری در مراسم و اماکن عمومی ظاهر شده‌اند.

فاطمه معتمدآریا، پانته‌آ بهرام، کتایون ریاحی، باران کوثری و گلاب آدینه در ماه‌های اخیر بدون هیچ پوشش سر در مراسمی مانند بزرگداشت آتیلا پسیانی در خانه هنرمندان، تشییع پیکر چند هنرمند و اجرای تئاترها شرکت کرده‌اند.

سینماگران زن در جریان جنبش «زن، زندگی، آزادی» در سال گذشته نقش پررنگی در حمایت از اعتراض‌ها داشتند و تعدادی از آنها برای نمایش همبستگی خود با معترضان، حجاب اجباری را کنار گذاشتند.

دستگاه امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی از همان زمان، برخورد با آنها را آغاز کرد و تعدادی از آنها احضار و بازداشت شدند و تعداد بیشتری ممنوع‌الخروج و ممنوع از کار شدند.

قوه قضائیه در لایحه «حمایت از فرهنگ عفاف و حجاب» مجازات‌های شدیدتری را برای چهره‌های مشهور در نظر گرفته است و در صورت تصویب این لایحه، مقاومت آنها در برابر حجاب اجباری ممکن است با حکم دادگاه به ممنوعیت‌های طولانی از فعالیت و حتی زندان منجر شود.

رادیو فردا

سخنگوی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی از استقرار گشت‌های خودرویی و پیاده برای آن چه مقابله با «بی‌حجابی» خواند، خبر داد.

سعید منتظرالمهدی روز یکشنبه ۲۵ تیر اعلام کرد که در نتیجه استقرار این گشت‌ها با کسانی که «پوششِ خارج از عرف» دارند و به گفته او «همچنان بر هنجارشکنی خود اصرار دارند»، برخورد خواهد شد.

او تهدید کرد که پلیس «آنان را به دستگاه قضائی معرفی خواهد کرد.»

رسانه‌های ایران این اظهارات سخنگوی نیروی انتظامی را به معنی «بازگشت گشت‌های ارشاد به خیابان‌ها» دانسته‌اند.

در واکنش به اعلام این خبر نیز، ولی اسماعیلی، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، روز یکشنبه درباره مسئله سازوکار نظارتی مجلس بر راه‌اندازی مجدد گشت‌های ارشاد گفت: «بعید به نظر می‌رسد که با مجلس شورای اسلامی برای راه‌اندازی مجدد گشت‌های امنیت اخلاقی، هماهنگی یا توافقی صورت گرفته باشد.»

او تأثیرگذاری گشت ارشاد بر جا انداختن حجاب اجباری در جامعه را نیز زیر سؤال برد و گفت: «اینکه آیا تأثیرگذاری چنین اقداماتی در طول ۴۳ سال گذشته چقدر بوده‌است، در ابتدای امر باید نگاهی به سطح جامعه داشته باشیم. نظر بنده به عنوان یک شخصیت حقیقی این است که مواجه با اقدامات فرهنگی و اجتماعی، باید به صورت مناسب و هم‌راستای با همان فضای فرهنگی باشد. خارج از این مسیر اگر مسیر دیگری را انتخاب کنیم، قطع به یقین جواب ایده‌آلی نخواهیم گرفت و صرفاً می‌تواند تأثیرگذاری مقطعی داشته باشد.»

اعلام خبر آغاز به کار دوباره گشت ارشاد پس از آن مخابره می‌شود که گزارش‌های شهروندان در روزهای اخیر در شبکه‌های اجتماعی حاکی از افزایش ون‌های حامل مأموران گشت ارشاد در خیابان‌ها به ویژه در شهرهای بزرگ است.

گشت ارشاد پیشتر از سوی اتحادیه اروپا، آمریکا، بریتانیا و برخی متحدان غرب به دلیل دست داشتن در سرکوب زنان و نقض حقوق بشر تحریم شده است.

از سوی دیگر دو ماه مانده به سالروز مرگ مهسا امینی، شمار ویدئوهایی که پلیس یا کاربران شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند و حاوی تهدید و ارعاب و درگیری با مخالفان حجاب اجباری است، نیز افزایش یافته است.

پس از مرگ مهسا (ژینا) امینی حین بازداشت توسط گشت ارشاد که به اعتراضات «زن، زندگی، آزادی» به عنوان گسترده‌ترین اعتراضات علیه جمهوری اسلامی انجامید، موج فزاینده مخالفت زنان با حجاب اجباری آغاز شد.

با این حال، از ماه‌ها پیش، بسیاری از زنان ایرانی از پوشیدن روسری و مانتو که پوشش مورد تأیید حاکمیت است، خودداری می‌کنند >>>