بی بی سی: دادستانی سوئد کیفرخواست حمید نوری متهم به مشارکت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷ را صادر کرد.

حمید نوری ۱۸ آبان ۱۳۹۸ (نهم نوامبر ۲۰۱۹) به ظن دخالت در کشتار زندانیان سیاسی در تابستان سال ۱۳۶۷، به محض ورود به فرودگاه استکهلم بازداشت شد.

اکنون دادستانی سوئد حمید نوری ۶۰ ساله را به نقض فاحش قوانین بین‌المللی و قتل عمد متهم کرده و در بیانیه خود درباره کیفرخواست، به کشتار زندانیان سیاسی مجاهد و چپ اشاره کرده است.

بیشتر بخوانید: حمید نوری و کشتار ۶۷؛ از پاسدار به دادیار

کیفرخواست تعداد شاکیان را مشخص نکرده اما گفته شده اظهارات شاکیان، شاهدان و نظر کارشناسان امر از سراسر دنیا در محاکمه شنیده خواهد شد.

بنا بر کیفرخواست، اتهام مربوط به زندانیان چپ که بر اساس ارتداد از اسلام اعدام شدند (۲۷ آگوست تا ۶ سپتامبر ۱۹۸۸) با جرم کیفری "قتل عمد" مورد پیگرد قرار می‌گیرد.

پیش‌بینی می‌شود دادگاه رسیدگی به اتهام‌های حمید نوری از ۱۰ اوت (۱۹ مرداد) آغاز شود و تا آوریل سال ۲۰۲۲ ادامه داشته باشد.

این نخستین باری است که یکی از متهمان به کشتار زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ در دادگاهی محاکمه می‌شود.

خبرگزاری هرانا – یک دانش آموز اهل روستای پیچکان از توابع شهرستان زیرکوه که برای دسترسی به اینترنت و استفاده از شبکه های آموزش مجازی به کوه رفته بود، به دلیل سقوط از کوه از ناحیه صورت و چشم به شدت آسیب دید.

به گزارش خبرگزاری هرانا، به نقل از رکنا، یک دانش آموز در روستای پیچکان از توابع شهرستان زیرکوه، از کوه سقوط کرد و از ناحیه صورت و چشم به شدت آسیب دید.

بر اساس این گزارش، این دانش آموز برای دسترسی به اینترنت و استفاده از شبکه های آموزش مجازی به کوه رفته بود.

طالبی مدیر آموزش و پرورش زیرکوه ضمن تأیید این خبر گفت: فرد حادثه دیده دانش آموز هنرستان حاجی آباد زیرکوه است.

پس از شیوع کرونا شبکه‌های اجتماعی بیش از گذشته نقش مؤثر و پررنگ‌تری در آموزش دانش‌آموزان پیدا کردند، اما دانش آموزان بسیاری از روستاهای کشور به دلیل نداشتن پوشش مناسب اینترنتی ناچارند خطرات بیماری و خطرات محیطی ارتفاعات را به جان بخرند و با ترک منزل و منطقه خود برای استفاده مناسب از اینترنت به گردنه ها و کوه ها پناه ببرند.

بیانیه‌ی کانون نویسندگان ایران
به مناسبت درگذشت اسماعیل خویی

اسماعیل خویی، شاعر و عضو دیرین کانون نویسندگان ایران، روز سه‌شنبه چهارم خرداد در لندن درگذشت.

خویی از اعضای «هیئت موسس» کانون نویسندگان ایران در سال ۱۳۴۷ بود و از آن پس تا سال ۱۳۶۰ در اغلب فعالیت‌های کانون حضور داشت و در دو مجمع عمومی سال‌های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹ یکی از منتخبان اعضا برای عضویت در هیئت دبیران بود.

اسماعیل خویی پس از سرکوب‌های خونین دهۀ شصت و پس از اعدام یار دیرینش سعید سلطان‌پور و چند سال زندگی مخفی، در سال ۱۳۶۳ ناچار به ترک ایران شد و بقیه‌ی زندگی خود را در تبعید گذراند.

خویی به سال ۱۳۱۷ در مشهد به دنیا آمد. پس از پایان بردن تحصیلات خود در دانشسرای عالی، برای ادامه‌ی تحصیل به انگلستان رفت و از دانشگاه لندن مدرک دکترای فلسفه گرفت. او از جمله شاعران و روشنفکران متعهد ایران در سال‌های پیش از انقلاب بود و به سبب فعالیت‌های سیاسی و فرهنگی خود بارها مورد اذیت و آزار قرار گرفت.

شعر او که ریشه در زبان خراسانی دارد و آمیزه‌ای از دغدغه‌های اجتماعی و سیاسی، تأملات فلسفی و آنات پرشور غنایی است، بخشی از میراث زبان و ادبیات فارسی در دوره‌ی معاصر به شما می‌رود.

دریغا که عمر او و بسیارانی چون او که سرمایه‌های علمی و فرهنگی کشور بودند، در دوره‌ای سپری شد که حاکمیت‌های خودکامه و سرکوبگر، آن‌ها را خار چشم خود پنداشتند، فرهنگ ایران را از شکوفایی اندیشه‌های آنان محروم کردند و با سیاست سانسور و سرکوب، عرصه را چنان بر آنان تنگ کردند که چاره‌ای جز ترک دیار و تبعید و آوارگی در «بی در کجا»ی جهان، تعبیری که خویی به کار می‌برد، نداشتند.

از اسماعیل خویی ده‌ها اثر در زمینه‌ی شعر ، ترجمه و جستارهای ادبی و فلسفی به یادگار مانده است.

کانون نویسندگان ایران درگذشت اسماعیل خویی را به خانواده، دوستان و دوستدارانش و به جامعه‌ی مستقل فرهنگی و ادبی ایران تسلیت می‌گوید.

کانون نویسندگان ایران
۴ خرداد ۱۴۰۰
 

رادیو فردا: بابک خرمدین، کارگردان سینما، روز یک‌شنبه ۲۶ اردیبهشت توسط پدرش به قتل رسید. بنابر برخی گزارش‌ها، پدر و مادر او، هر دو در این قتل دست داشته‌اند اما پدر او به این کار اعتراف کرده است.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، محمد شهریاری، سرپرست دادسرای جنایی تهران روز دوشنبه،‌۲۷ اردیبهشت گفت که جسد مثله‌شده این کارگردان روز گذشته در شهرک اکباتان تهران پیدا شده است.

به گفته آقای شهریاری پدر آقای خرمدین اعتراف کرده که فرزندش را ابتدا بیهوش و بعد جسد او را تکه‌تکه کرده و به نزدیک‌ترین سطل زباله نزدیک خانه‌ انداخته است.

گفته می‌شود که قتل این کارگردان در پی برخی اختلافات با پدرش رخ داده، اما سرپرست دادسرای جنایی تهران گفته است که تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

بنا بر گزارشی که خبرگزاری ایسنا منتشر کرده، پدر آقای خرمدین در مراسم اکران فیلم فرزندش در سال ۹۴ گفته بود که از مجروحان جنگ ایران و عراق است.

بابک خرمدین، متولد ۱۳۵۳ در تهران بود و در سال ۱۳۸۸ در مقطع کارشناسی ارشد سینما از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و سال ۱۳۸۹ برای ادامه تحصیل به لندن رفت.

مهم‌ترین اثر او «سوگنامه‌ای برای یاشار» است که با الهام از تجربه زندگی دانشجویی در خارج از کشور در سال ۱۳۹۲ ساخته است.

آقای خرمدین در کارنامه خود چندین فیلم کوتاه و بلند دارد که از آن جمله می‌توان به «بور بیجاده رنگ»، «سه شنبه: مامان»، «روزن (کورسو)» و «برش» اشاره کرد.

او هم‌چنین در رشته‌های مختلف سینمایی در چند جشنواره داخلی برگزیده شده بود.

بی بی سی: وارتان گریگوریان، دانشمند ایرانی ارمنی علوم انسانی و تاریخدان برجسته که دارنده مدال "آزادی" ریاست جمهوری آمریکا بود، روز پنجشنبه در سن ۸۷ سالگی در بیمارستانی در منهتن درگذشت. از او به عنوان "ناجی کتابخانه عمومی نیویورک" یاد می‌شود.

روزنامه نیویورک تایمز او را "مهاجر ارمنی پرشوری" توصیف کرده که قله‌های آکادمیک و بشردوستی را بالا رفت؛ کسی که تقریبا دست تنها در دهه ۱۹۸۰ میلادی، کتابخانه نیویورک را از نابودی نجات داد.

پسر او، داره گریگوریان، درگذشت او را تایید کرده اما به دلیل آن اشاره‌ای نکرده است.

وارتان گریگوریان از سال ۱۹۹۷ تا زمان مرگ، ریاست بنیاد کارنگی را بر عهده داشت. این بنیاد در اطلاعیه‌ای گفته است که آقای گریگوریان به دلیل آزمایش مربوط به دردی در ناحیه شکم در بیمارستان بستری بود.

وارتان گریگوریان در مدت ریاستش بر بنیاد کارنگی، کارزارهای بسیاری برای آموزش، مهاجرت، صلح و امنیت جهانی به راه انداخت.

دوران کودکی آقای گریگوریان با داستان‌های مادربزرگ و کتابخانه آمریکایی تبریز گذشت.

وارتان گریگوریان متولد ۱۹ فروردین ۱۳۱۳ در تبریز بود اما خود را "شهروند جهان" توصیف می‌کرد. او وقتی شش ساله بود، مادرش را به دلیل ذات‌الریه از دست داد.

پدرش حسابدار یک شرکت نفتی انگلیسی-ایرانی بود. وظیفه بزرگ کردن وارتان و خواهرش به عهده مادر بزرگ مادری‌شان بود؛ زنی که آقای گریگوریان از او به عنوان "قهرمان" خود یاد می‌کرد که با داستان‌هایش بیش از هر فرد یا کتاب دیگری با اخلاق انسانی آشنا شده‌ بود.

وارتان گریگوریان تحصیلات ابتدایی را در تبریز گذراند و ساعت‌ها در کتابخانه آمریکایی شهر سپری کرد. همان جا بود که عاشق خواندن شد و از آن پس، کتابخانه را مقدس دانست و مخزن حافظه جهانی در نظر گرفت.

او تحصیلات متوسطه را در کالج ارمنیان بیروت گذراند هر چند که پدرش با رفتن او از ایران موافق نبود. در بیروت بود که او زبان‌های فرانسوی و انگلیسی را آموخت و به چند زبان دیگری که می‌دانست (ارمنی، فارسی، ترکی و عربی) افزود.

"غریبه‌ای مهربان در فرودگاه نیویورک"

وارتان گریگوریان خاطره‌ای از یک غریبه مهربان دارد که اگر نبود، آینده‌اش شکل نمی‌گرفت. در سال ۱۹۵۶، هنگامی که به آمریکا مهاجرت کرد، در فرودگاه نیویورک بلیتش به سانفرانسیسکو را گم کرده بود. او باید روز بعد در دانشگاه استنفورد ثبت‌نام می‌کرد و آینده‌اش به آن بستگی داشت. با انگلیسی شکسته‌بسته‌ای مامور بلیت را متوجه شرایطش کرد. آن مرد در ابتدا گفت که قوانین اجازه چنین کاری را به او نمی‌دهد. اما بعد نرم شد و گفت کاری را می‌خواهد انجام دهد که هیچ‌وقت انجام نداده است. آن مامور فرودگاه نیویورک، روی پاکت خالی بلیت مرد جوان مهر زد و اجازه داد که سوار هواپیما شود. اما به او گفت که در سراسر آن پرواز ۱۴ ساعته که چهار توقف هم داشت، در هواپیما بماند تا موضوع لو نرود.

آقای گریگوریان در رشته تاریخ و علوم انسانی تحصیل کرد و سال ۱۹۶۴ از دانشگاه استنفورد مدرک دکترا گرفت. پایان‌نامه دکترایش را با عنوان "سنت‌گرایی و مدرنیسم در افغانستان" نوشت. او کتابی هم با عنوان "ظهور افغانستان مدرن: سیاست‌های اصلاحی و مدرنیزاسیون ۱۹۴۰-۱۸۸۰" دارد.

در حالی که انتظار داشت که برای تدریس در دبیرستان به بیروت برگردد، از بنیاد فورد بورسیه آموزشی توسعه مناطق خارجی را دریافت کرد که سرنوشت شغلی‌اش را تغییر داد.

پس از آن، در دانشگاه‌های ایالتی سانفرانسیسکو، تگزاس و پنسیلوانیا تدریس کرد. از سال ۱۹۷۴ در دانشگاه پنسیلوانیا در تگزاس به عنوان رئیس و موسس گروه هنرها و علوم فعالیت کرد. در اینجا بود که مهارت‌های استخدام و جذب بودجه را به دست آورد >>>

خبرگزاری هرانا – نیکا پاکزادان، فرانه دانشگری، ساناز اسحاقی، نکیسا حاجی پور و نغمه ذبیحیان، پنج شهروند بهائی ساکن مشهد، روز شنبه ۷ فروردین ماه، طی ابلاغیه ای جهت تحمل دوران محکومیت خود به واحد اجرای احکام دادسرای مشهد احضار شدند. این شهروندان مهرماه سال گذشته توسط دادگاه انقلاب مشهد هر یک به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند و این حکم عینا به تایید دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی رسید.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز شنبه ۷ فروردین ۱۴۰۰، نیکا پاکزادان، فرانه دانشگری، ساناز اسحاقی، نکیسا حاجی پور و نغمه ذبیحیان، پنج تن از شهروندان بهائی ساکن مشهد طی ابلاغیه ای جهت تحمل دوران محکومیت خود احضار شدند.

بر اساس این ابلاغیه که در تاریخ ۷ فروردین ماه توسط واحد اجرای احکام دادسرای مشهد صادر و به این شهروندان ابلاغ شده است، از آن ها خواسته شده تا ظرف مدت ۱۰ روز جهت اجرای حکم حبس در این شعبه حاضر شوند.

این شهروندان مهرماه سال گذشته توسط دادگاه انقلاب مشهد هر یک به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند و این حکم عینا به تایید دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی رسید.

نغمه ذبیحیان، ساناز اسحاقی، فرانه دانشگری، نیکا پاکزادان و نکیسا حاجی پور در تاریخ ٢۴ آبان ١٣٩۴ توسط ماموران امنیتی در مشهد بازداشت شدند.

از میان این شهروندان نغمه ذبیحیان پیش از این نیز در زمستان سال ۹۰ همراه با شمار دیگری از شهروندان بهائی به دلیل برپایی یک نمایشگاه کارهای دستی در منزل یکی از شهروندان بهائی ساکن این شهر بازداشت و در سال ۹۱ توسط دادگاه انقلاب مشهد به قضاوت قاضی قربانی محاکمه و به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود.

شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.

بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار شهروند بهائی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهائیآن را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.

خبرگزاری هرانا – وحید افکاری و حبیب افکاری، زندانیان سیاسی محبوس در زندان عادل آباد شیراز از حدود ۷ ماه قبل در بند عبرت که از آن به عنوان بند دربسته نیز یاد می‌شود، نگهداری می شوند. با وجود پیگیری ها و درخواست های مکرر برادران افکاری و خانواده آنان با کارشکنی مسئولان و علیرغم وعده دادستان از انتقال این دو زندانی به بند سیاسی جلوگیری شده است. وحید و حبیب افکاری کماکان از حق برقراری تماس تلفنی و رسیدگی پزشکی مناسب محروم هستند.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، امروز چهارشنبه ۱۱ فروردین ۱۴۰۰، وحید افکاری و حبیب افکاری، زندانیان سیاسی، کماکان در بند عبرت زندان عادل آباد شیراز نگهداری می‌شوند.

این زندانیان سیاسی اواسط شهریورماه ۹۹ به بند عبرت (بند دربسته) که محل نگهداری زندانیان محروم از تماس تلفنی است منتقل شدند و با گذشت نزدیک به ۷ ماه کماکان در این محل در زندان عادل آباد شیراز نگهداری می‌شوند. با وجود پیگیری های مکرر خانواده آنان و با وجود وعده دادستان از انتقال آنها به بند سیاسی جلوگیری شده است. در برخی موارد زندانیان محکوم به اعدام، پیش از اجرای حکم به این بند منتقل می‌شوند، امری که همواره با اعتراض برادران افکاری و خانواده آنان مواجه بوده است.

روز گذشته سعید افکاری، برادر این دو زندانی در حساب شخصی خود از ملاقات با حبیب و وحید افکاری و همچنین تداوم نگهداری آنان “در افرادی، بدون حق تماس و بدون حق مداوا” خبر داد.

حسن یونسی، وکیل پرونده برادران افکاری اواخر مهرماه سال گذشته با اشاره به اینکه از زمان اجرای حکم نوید افکاری تاکنون، وحید و حبیب در محلی خارج از بند عمومی نگهداری شده و در طول این مدت، خانواده و وکلای آن‌ها، هیچ گونه ملاقاتی (آزادانه) با برادران افکاری نداشته‌اند. گفته بود: “بر همین اساس نیز از وضعیت محل نگهداری و اینکه آیا در انفرادی نگهداری می‌شوند یا خیر، هیچ اطلاعی در دست نیست. مسئله‌ای که موجب نگرانی خانواده افکاری شده است. بر اساس آئین‌نامه زندان، محکومین قطعی، صرفا باید در بندهای عمومی و زیر نظر سازمان زندان‌ها نگهداری شوند. همچنین طبق همین آئین‌نامه، نگهداری متهمین در بازداشتگاه، صرفا با قرار کتبی از سوی مقامات قضائی امکان‌پذیر خواهد بود و نگهداری حبیب و وحید افکاری در خارج از بند عمومی زندان و بدون ملاقات (آزادانه)، خلاف قانون است”.

نوید افکاری و وحید افکاری در تاریخ ۲۶ شهریورماه ۱۳۹۷ و حبیب افکاری در تاریخ ۲۲ آذر ۱۳۹۷ در رابطه با اعتراضات سراسری مرداد ۹۷ بازداشت شدند. این افراد در جریان بازجویی‌ها برای اخذ اعتراف بارها مورد ضرب و شتم و شکنجه قرار گرفته‌اند.

این شهروندان توسط دادگاه انقلاب و دادگاه کیفری شیراز مورد محاکمه قرار گرفتند و نوید افکاری به ۲ بار اعدام، ۶ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق، وحید افکاری به ۵۴ سال و ۶ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق، حبیب افکاری به ۲۷ سال و ۳ ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده‌اند.

نوید افکاری، کشتی گیر ایرانی در نهایت سحرگاه روز شنبه ۲۲ شهریورماه ۹۹ علیرغم ابهامات جدی در پرونده و موج جهانی حمایت از وی در زندان عادل آباد شیراز اعدام شد.

هرانا در تاریخ ۷ شهریورماه سال گذشته نخستین بار در گزارشی به تفضیل از صدور احکام اعدام، حبس و شلاق برای نوید، وحید و حبیب افکاری خبر داد و اسناد مربوط به آن را نیز منتشر کرد.

***

حمید نوری که گزارش شده «با نام مستعار حمید عباسی، دادیار سابق در قوه قضائیه جمهوری اسلامی بوده» در آبان‌ماه ۱۳۹۸ با حکم دادگاهی در سوئد بازداشت شد.

ایرج مصداقی همان زمان در گفت‌وگو با رادیوفردا، حمید نوری را معاون قاضی محمد مقیسه‌ای و ایفاگر «نقشی فعال» در اعدام‌های سال ۶۷ معرفی کرد.

آقای مصداقی در توییتر خود خبر داده است که خود به عنوان اولین شاکی در دادگاه حضور خواهد داشت >>> رادیو فردا