هنوز چند ماهی‌ نیست از شر تریتا و نیاک و زر زر هر روزی دار و دست شون خلاص شدیم، که حالا یه جا کشی‌ به اسم مسعود بهنود پیدا شده. این حروم زاده یه رودهٔ راست تو شکمش نیس. از شاه نمک خورد و نمکدون شکوند برای اسلامی‌های از خودش حروم زاده تر. بعد معلوم نیست چه پدر سوخته بازی راه انداخت و رفت نوکری انگلیسا و بی‌ بی‌ سی‌. هر حرفی‌ هم راجع به هر کسی‌ و هر چیزی هم که بگه حتما یه اهتراف و ریگی توشه. تازگی‌ها هم مثل اینکه دوباره داره از کون شاه فقید میخوره چون یه چیزایی بو کشیده.

یه بار، دو بار، صد بار. "سر دبیر" اینجا که فرق کمونیست و فاشیست و اسلامی و دمکرات رو هنوز بلد نیست. این لونلی اتم یا الفابت یا هر چ که امروز اسمشه که هم علامهٔ دهره و هم قهرمان المپیک؛ و علیرغم مثلا "چپی" یا "آنارشیست" یا "نیهلیست" یا معلوم نیست چی‌ بودنش مثل اینکه تازگیها بهنود دلشو برده. یاد آوری هم که میکنی‌ یه ک# شعر میگن و در می‌رن و با یه اسم دیگه برمیگردن و دوباره فحش میدان. 

خدا همه رو شفا بده و یه رحمی بکنه به ایران که با این و بقیه دوستا مثل فرد و گروهش و غیره ایران دیگه دشمن لازم نداره. همش یا زور میگن، یا زر میزنن و دنبال هر بی‌ پدر مادری راه میفتن حالا یا بهنود باشه یا ترامپ.