هزینه اتهامات علیه محسن نامجو

مهدیه جاوید، وکیل مقیم ایالت کالیفرنیا

[این یادداشت قبل از انتشار صحبت های فاجعه بار نامجو نوشته  شده بود.]

 

۱. محسن نامجو متهم به تجاوز نیست و بدترین اتهامی که علیه او ذکر شده یک مورد قصد تجاوز (attempted assult)  و در چند مورد مزاحمت است.

۲. زمانی که ما تمایز معنایی بین «پیشنهاد رابطه جنسی»، «مزاحمت جنسی»، «قصد تجاوز» و «تجاوز» را رعایت نمیکنیم اول از همه آزار دیدگان جنسی و بعد به طور کلی جامعه آسیب میبیند .

۳. یکی از عمده ترین دلایل مجازات نشدن هر مجرمی از جمله مجرمان جنسی توسط دستگاه قضائی بالا بودن هزینه «مجازات اجتماعی» است. هزینه بالای اجتماعی که ما بر «متجاوز» اعمال میکنیم یکی از دلایلی است که درصد بسیار بسیار اندکی از مجرمان جنسی بازداشت، محاکمه و مجازات می شوند. این امر نتیجه مستقیم مردسالاری است که می گوید: «متجاوزان هیولاهای شاخ و دم داری هستند که تعدادشان بسیار اندک است» و نمی پذیرد رفتار بسیاری از «مردان خوب» بسیاری از اوقات به مرز تحمیل جنسی نزدیک و حتی از آن عبور میکند. مردسالاری با به صلیب کشیدن چند مورد نادر ٖ«متجاوزان هیولا» آزادی و قدرت جنسی مردان دیگر را میخرد و تضمین میکند.

۴. من به عنوان یک آزار دیده جنسی، قربانی تجاوز و فمینیست، زمانی که می بینیم جامعه با چنین عطشی و بدون تلاش برای وفاداری به حقیقت و انصاف می خواهد از یک متهم الگو بسازد بسیار مایوس می شوم چون به این معنا است که ما با جامعه ای که در آن زن و مرد و اقلیت جنسی از قدرت و آزادی جنسی برابری برخوردار باشند فاصله زیادی داریم.

۵. هیچ یک از موارد بالا به این معنا نیست که مخاطبان هنر محسن نامجو حق بازنگری رابطه خود با هنر او را ندارند. چه بسا من بعد از اینکه از آزار دیده  نامجو شنیدم که او قصد تجاوز به وی را داشته، تا چند سال خرید موسیقی و رفتن به کنسرت های نامجو را قطع کردم. در ضمن هیچ وقت هیچ بخشی از روایت آزار دیده به نظرم غیر قابل باور نیامد و از همان ابتدا او را باور کردم.

۶. در صورتی که حیطه اتهام های که به نامجو وارد است در همین حد بماند من موسیقی او را تحریم نخواهم کرد چون از دید من هزینه اجتماعی که او تا این لحظه پرداخته با اتهامی که به او وارد شده تناسب دارد.