دیدگاه ایرانیان باستان در مورد کوروش بزرگ، بنیان‌گذار شاهنشاهی هخامنشیان

هرودوت، مورخ یونانی و پدر تاریخ‌نگاری جهان، حدود ۲۴۰۰ سال پیش در دفتر ۳، بخش ۸۹ کتاب خویش نوشته:

ایرانیان (پارسی‌ها) کوروش را پدر می‌نامند چرا که مهربان بود و همیشه برای خوشبختی و سامان آنها تلاش می‌کرد.

در ژاپن موزه‌های موزه میهو (موزه میهو در جنوب شرقی کیوتو ژاپن، نزدیک شهر شیگاراکی، در استان شیگا واقع شده‌ است)، موزه اورینتال، موزه شرق باستان، مرکز فرهنگ خاورمیانه در ژاپن، موزه ادوــ توکیو، موزه ملی توکیو چند نمونه آثار ایرانی را در خود جای داده‌اند، اما دستکم ۳۳ اثر بسیار گرانبها و کم‌نظیر در موزه میهو ژاپن مربوط به دوره ساسانی است که برخی از آنها عبارتند از:

جام ایران، ساسانی، نور قهوه ای مایل به قرمز، نور بژ، شیشه بی‌رنگ است.
بشقاب با حیوانات شکار شاه ایران، دوره ساسانی.
گلدان ایران، دوره ساسانی، نقره ای زراندود
جفت پارچ، با الگوی سه پره ایران، دوره ساسانی، نقره ای طلایی.
جام تخم مرغ شکل از ایران، در موزه میهو ژاپن، سده یازدهم یا دوازدهم میلادی، جنس از طلا.
جام سه مرد ایستاده که با گل‌های رز از یکدیگر جدا شده‌اند، از ایران، سده ۱۳ یا ۱۴ پیش از میلاد.
تکوک شکل بز کوهی، ششم پیش از میلاد، جنس: نقره
ظرف تزیین شده با حیوانات مختلف از جمله شیر و بز کوهی، هفتم پیش از میلاد، جنس: نقره

ظرف به شکل حمله شیر به گاو، سده هشتم تا ششم پیش از میلاد، جنس: نقره و طلا.
تنگ آب با دسته‌هایی به شکل بز کوهی و بز کوهی بالدار، از ایران، ششم پیش از میلاد، جنس: نقره و طلا.
جام با نقش گوزن در میان درختان، هزاره نخست پیش از میلاد، جنس: طلا.
کتری با تندیسک‌های بز کوهی، دوران: پیش هخامنشی سده هفتم پیش از میلاد، جنس: نقره.
گلدان باریک گلابی شکل، با یک لبه عمودی، گردن باریک، یقه مهره ای و پای تخت، با چهار چهره زن رقاص برهنه تزئین شده‌ است، که هر کدام در یک چهارم بوده و به سمت یکی از چهره‌های مجاور قرار گرفته‌اند.
موبدان موبد ساسانی کرتیر، بالاتنه ساخته شده از برنز، با چشمانی سیمین نقره‌ای، بخشهایی از آذین این پیکره نیز نقره‌کاری شده‌ است، کرتیر همانند نگاربرجسته‌هایش نشان قیچی بر کلاه خویش دارد و بدون ریش است، نگهداری در گنجینه میهو ژاپن.

تعدادی از آثار ساسانی در موزه‌های توکیو و نارا نگهداری می‌شوند.

بسیاری از موارد موجود در این مجموعه برخی از محققان ادعا کرده‌اند که این اشیا بخشی از گنجینه آمودریا است که اندکی پس از کشف آن در سال ۱۸۷۷ توسط غارتگران از دست رفته و بخشی از آن در سال ۱۹۹۳ در افغانستان دوباره کشف شده‌ است.

آثار معروف به مجموعه آمودریا صدها اثر دوره هخامنشی و ساسانی بوده‌ که احتمالاً در پی حمله مهاجمان در معبدی مخفی شده بود، با این وجود، وجود یک مکان‌یابی منحصر به فرد برای خریدهای میهو و موزه بریتانیا مورد چالش قرار گرفته‌ است.
 

صفحاتی از کتاب پلیس لندن، نخستین ترجمه از داستانهای شرلوک هلمز (نام یک کاراگاه خصوصی واقعی است که متولد یورکشایر انگلستان است و در اواخر قرن ۱۹ و آغاز قرن ۲۰ فعالیت می‌کرده‌است) به فارسی، ۱۲۸۳ خورشیدی.

مترجم آن مویدالدوله بوده و چاپ شده در تهران؛ مطبعه خورشید، خیابان ناصری.

شخصیت داستانی شرلوک هولمز نخستین بار در سال ۱۸۸۷ میلادی توسط سر آرتور کانن دویل ساخته و پرداخته شد و در کتاب‌ها مطرح شد شرلوک هلمز از شخصیت جوزف بل الهام گرفته شده است.

کهن‌ترین ترجمه پارسی از کتیبه داریوش بزرگ در بیستون.

هنری راولینسون ( افسر ارتش کمپانی هند شرقی بریتانیا، سیاستمدار و خاورشناس، او نخستین کسی بود که خط میخی را با بررسی کتیبه‌های بیستون خواند، راولینسون به مدت یک سال ـــ وزیر مختار بریتانیا در ایران بود) حدود ۱۸۰ سال پیش، پس از رمزگشایی و ترجمه متن پارسی باستان کتیبه داریوش بزرگ، ترجمه فارسی متن کتیبه را به سلطان محمدشاه قاجار تقدیم کرد که با مقدمه و خط محمد تقی لسان الملک (در زمره فاضلتَرین و از دانشمندانِ عصر قاجاریه) ـــ ثبت و ضبط شده است.

نام کوروش بزرگ نیز در متن است.
 

در جریان جنگ جهانی دوم، نیرو های متفقین (روس و انگلیس) به هنگام عبور از پایین سنگ‌نبشته بیستون، اقدام به تیراندازی به این اثر تاریخی کرده‌ که آسیب‌های غیرقابل جبرانی را بر پیکر داریوش بزرگ و دیگر نقش‌های بیستون وارد کرده‌اند.

با بررسی تصاویر اواخر دورانِ قاجار که بین سال‌های ۱۹۰۳ تا ۱۹۲۳ میلادی توسط دانشمندانی بمانند ارنست هرتسفلد (باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی بود که در سال‌های ‎۱۹۲۳–۱۹۲۵ بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای نخستین بار تحت نظر رضاشاه مورد کاوش قرار داد) گرفته شده ـــ می‌توان به عمقِ آسیب‌های ایجاد شده پی برد.

بزرگانی مثل رولاند کنت و مسعود گلزاری در آثارشان به این جنایتِ فرهنگی نیروهای متفقین ـــ اشاره کرده‌اند.
 

شاهنشاه ما حافظ دین اسلام هستند و دولت باین امر مهم و اساسی‌ توجه خاص دارد.

دولت به روحانیت احترام می‌‌گذارد

از گفته‌های حسنعلی منصور ـــ نخست وزیر وقتِ ایران.

یکشنبه ۱۶ فروردین ۱۳۴۳ خورشیدی، روزنامه‌ی اطلاعات
 

یکی از مستراح‌های بزرگ شهرداری در پشت دیوار سفارت‌خانه‌ی فخیمه‌ی انگلیس قرار دارد ولی بد نیست بدانید که احداث این مستراح نیز سیاست انگلیس‌ها بوده است! جریان قضیه از این قرار است که در شهریور بیست که به اشاره‌ی مستر چرچیل سربازان انگلیسی تهران را اشغال کردند، تهرانی‌های خوش‌ذوق که دست‌شان به چرچیل نمی‌رسید علی‌رغم او دیوار سفارتش را ادرارگاه خویش قرار دادند تا جایی که گندش شامه‌ی سفیر دربار بریتانیای کبیر را آزرد و وی را بر آن داشت که در مقابل آن سیل عظیمی که دیوار سفارت را تهدید می‌کرد وضع دفاعی به خود بگیرد!

سفیر انگلیس که در کشور خود هیچ‌گاه با چنین صحنه‌هایی روبه‌رو نشده بود موضوع را با مشاورین ایرانی خود در میان گذاشت و از آن‌ها پرسید: «در ایران معمولا وقتی که چنین خطری پیش بیاید چه می‌کنند؟» به او گفته شد: معمولا با خط درشت بر روی دیوار می‌نویسند: «خواهش می‌کنیم این‌جا فلان کار را نکنید»

جناب سفیرکبیر این دستورالعمل را به کار بست ولی نتیجه‌ای نگرفت ناچار بار دیگر موضوع را با مشاورین خود در میان گذاشت و گفت: «اگر آن خواهش پذیرفته نشد معمولا چه می‌کنند؟» گفتند: «بر روی دیوار با خط جلی می‌نویسند بر پدر و مادر کسی لعنت که این‌جا فلان کار را بکند.»

سفیر انگلیس این طریق را به کار بست ولی این بار نیز نتیجه‌ای نگرفت. ناچار مقامات سفارت انگلیس با مقامات شهرداری تهران راجع به این مسئله‌ غامض وارد گفت‌وگو شدند و بالاخره مسئله به این طریق حل شد که یک مستراح بزرگ در پشت دیوار سفارت احداث شود. با این ترتیب مقامات انگلیسی در تهران تصور می‌کردند که مسئله‌ی مستراح کاملا حل شده است ولی پس از افتتاح مستراح با کمال تعجب مشاهده کردند که مردم به مستراح شهرداری توجهی ندارند و کما فی‌السابق دیوار سفارت فخیمه را هدف قرار می‌دهند!

اشکال بزرگی پیش آمده بود و قضیه به پیشگاه شهردار وقت تهران کشیده شد! شهردار تهران راجع به مسئله‌ی پشت دیوار سفارت فکر بکری به خاطرش رسید و دستور داد عده‌ای طواف و دست‌فروش در آن محل مخصوص بگذارند تا دیگر کسی نتواند به دیوار سفارت نزدیک شود اما این فکر بکر نیز مسئله را حل نکرد تا این‌که عاقبت برای حفظ دیوار سفارت از سیل عظیمی که تهدیدش می‌نمود یک نقشه‌ی استراتژیکی طرح کردند و پشت دیوار را سیم‌خاردار کشیدند و ضمنا نورافکن به کار انداختند تا روشنایی شدید و سیم‌های خاردار مانع ابراز احساسات مردم تهران نسبت به دیوار سفارت فخیمه بشود اما عجیب این‌که این مردم سمج حتی از شعاع نورافکن‌ها نهراسیدند و در کنار سیم‌های خاردار دیوار سفارت را نشانه گرفتند!

با این وصف چون وجود نورافکن‌ها و سیم‌های خاردار نیز نتوانست این مسئله‌ی غامض را حل کند اخیرا یک ادرارگاه کوچک در ضلع شرقی سفارت دایر شده و با وجودی که در حال حاضر سفارت انگلیس محدود است از مشرق به یک ادرارگاه کوچک و از مغرب به یک مستراح بزرگ‌تر، باز مردم خوش‌ذوق تهران به این مستراح‌های شهرداری توجهی ندارند و معمولا در کنار دیوارهای سفارت رفع حاجت می‌کنند! و چنین به نظر می‌رسد که مردم بدین‌وسیله با سفارت‌خانه‌ای که بدبختی و عقب‌ماندگی خود را مولود سیاست آن می‌دانند مبارزه‌ی منفی می‌نمایند!

مجله‌ی سپید و سیاه، شماره‌ی ۵۲، یک‌شنبه ۷ مرداد ۱۳۳۵.
 

این تصاویری که مشاهده می‌‌کنید ـــ مالِ ۱۳۴۴،۴۳ و ۴۵ خورشیدی؛ منتشر شده در روزنامه‌ی اطلاعات است.

شاید برای امروزیان ـــ چه مدعیان و چه خاکیان؛ این تصاویر عجیب باشند، اما در دهه‌ی ۴۰ و ابتدای ۵۰ خورشیدی این در بینِ یک عده رسم بود که قبل از عزیمت به یک کشورِ خارجی‌ برای درس خواندن ـــ در روزنامه با دیگران خداحافظی کرده و اطلاع رسانی کنی، آن زمان در روزنامه‌ها می‌‌توانستی اخبار دعوت به تحصیل در کشورهای خارجی‌ را بخوانی، سفارت خانه‌ها خیلی‌ کمک می‌‌کردند، نامه نگاری با دانشگاه‌ها راحت بود، حتی می‌‌توانستی بورسِ تحصیلی‌ گرفته و در آن کشورِ خارجی‌ ـــ به جایی برسی.

درس خواندن در خارج برای خیلی‌‌ها در ایران فراهم بود، صدقه سر پاسپورتِ خوبِ ایرانی و دیگر شرایطِ خوبی‌ که کشور برای جوانان مهیا می‌‌کرد، متاسفانه این شرایط و این مزایا دیگر امروزه روز در ایران از بین رفته است، مدفوع سگ بیشتر ارزش دارد تا پاسپورتِ عقرب نشانِ ایرانی، به خاطرِ هوسرانی چپ ها، قدرت خواهی‌ مذهبی‌‌ها ـــ حالا دیگر چه کسی‌ به راحتی‌ می‌‌تواند در ایران درس بخواند؟ خارج از کشور که جز محالات است، در داخلِ کشور کیفیتِ دانشگاه‌ها بسیار پائین است.

حیفِ ایران.

 

کتیبه‌ای از فرهاد میرزا ـــ نواب والا حاجی معتمدالدوله (فرهاد میرزا دستی بر قلم داشت و شعر نیز می‌گفت، از اقدامات مهم فرهاد میرزا در فارس ایمن کردن راه‌ها از دزد و راهزن بود)، حاکم وقتِ فارس در تخت جمشید.

وی در بهارِ ۱۲۵۶ خورشیدی ـــ ضمن بازدید از تخت‌جمشید دستور می دهد؛ چند هزار کارگر محوطه تخت جمشید را جهت بازیدِ مسافران خارجی و داخلی ـــ پاکسازی و آماده کنند.

تمام افراد حزب توده ایران موظفند که حداقل صدی ده درآمد یکماه خود را  بعنوان کمک به ستمدیدگان ملل قهرمان و نجیب شوروی توسط دبیرخانه حزب توده ایران در قبال قبض مخصوص پرداخت نمایند.

قطعنامه حزب توده؛ در تاریخ ۱۳۲۲٫۷٫۲۷خورشیدی (زمانی که ایران در اِشغال قوای متجاوز شوروی، آمریکا و انگلیس بود).