لباس و وسایل آل احمد در موزه‌ی کتاب و میراث مستند ایران

جلال آل احمد (روشنفکر سوسیالیست، نویسنده، منتقد ادبی و مترجم) در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ در ۴۵ سالگی در اَسالِم گیلان درگذشت. پس از مرگ نابهنگام آل احمد، پیکر وی به‌ سرعت تشییع و به‌ خاک سپرده شد که باعث باوری دربارهٔ سربه‌نیست‌شدن او توسط ساواک شد. همسر وی، سیمین دانشور، این شایعات را تکذیب کرده‌ است، ولی شمس آل احمد (نویسنده و محقق) قویاً معتقد است که ساواک او را به‌ قتل رسانده و شرح مفصلی در این باره در کتاب از چشم برادر بیان کرده‌ است.

سیمین دانشور (نویسنده و مترجم)، همسر جلال، در کتاب غروب جلال صریحاً عنوان می‌کند که شوهرش قربانی نوشابه شد. او علت مرگ جلال را زیاده‌روی در مصرف نوشابه الکلی قزونیکا (نام ودکایی ساخت ایران در آن زمان) ذکر می‌کند و علت پزشکی مرگ را هم آمبولی ریه در اثر افراط در مصرف مشروبات الکلی و سیگار اشنو نقل می‌کند و شایعات مربوط به دست‌ داشتن ساواک در مرگ جلال را صریحاً رد می‌کند.

روزنامه اطلاعات در شماره هفتم خرداد ۱۳۴۰ خورشیدی ـــ سخنرانی دکتر علی امینی، نخست‌وزیر وقت در سازمان برنامه را منتشر کرد که در آن با اشاره به اهتمام دولت برای تامین «گوشت آبگوشتی مردم» گفته بود: «ما با بیفتک کاری نداریم. چون بیفتک‌خور و گوشت گوساله‌خور در این مملکت تعدادش محدود است و مسلما از ۱۰۰ هزار نفر تجاوز نمی‌کند اما ما دو میلیون نفر آدم در تهران داریم که باید فکر آن‌ها را بکنیم چون فقط گوشت آبگوشتی می‌خواهند.»

 در باغچه‌های محوطه داخلی موزه هنرهای معاصر؛ گوجه، کدو، پیاز و خربزه کاشتند.

خاک بر سرتان کنند.

مادرش آرزو‌داشت بر سفره عقدش قندبساید،اما جمهوری اسلامی قند را بر مزارش کشاند.

مزار یکی از لاله‌های به خون خفته میهن

نوجوان شهید ابوالفضل امیرعطایی از تهران

امروز ۷ خرداد ۱۴۰۲ در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

مطمئن باشید که انتقام می‌‌گیریم. پیروزی با ماست.

تصویری را که مشاهده می‌‌کنید ـــ در رابطه با پُل خرمشهر ۵۹ ـ ۶۰ خورشیدی است. این ۵ نفر آخرین نفراتی هستند که از پُل خرمشهر گذشتند تا در برابر تانک‌های عراقی بایستند (و تا مردم فرصت بیشتری برای تخلیه‌ی شهر داشته باشند). نامشان در جایی ثبت نیست و هرگز برنگشتند. تکاورانِ شهید؛ داریوش باقری، منصور پوراحمد، جهانریز دهقان، علی‌اکبر رجبی، علیرضا صناعی سده، سید مصطفی طباطبایی، محمدباقر ارجمند و محمد علی سید مومنی؛ روی همین خاک افتادند. درود به این مردانِ مرد.

کاش در کنارِ شما می‌‌جنگیدم.

عکاس بهرام محمدی فرد است.

۱۵۰ سال از رژه‌ی بزرگِ نظامیانِ آلمانی جلوی سلطان ناصرالدین‌شاه قاجار گذشت.‎‎


در چنین روزی (مه ۱۸۷۳ میلادی) بود که ۴ لشکر از شش لشگرِ بزرگِ ارتشِ قیصر ـــ از جلوی سلطان صاحبقران گذشته و شاه ایران به دعوتِ ژنرالِ زره‌پوشان ـــ ایشان را همراهی کرده و سان را با سربازانِ قهرمانِ نبردهای؛ جنگِ فرانسه و پروس ـــ به پایان رسانید (توجه داشته باشید که دو سالِ قبل جنگ تمام شده و ارتش پروس و متحدان پیشروی خود را تا پاریس ادامه دادند و کاخ ورسای را به مقر فرماندهی ارتش تبدیل کردند). کل رژه ۲ ساعت و نیم طول کشید. به همراهِ موسیقی‌ نظامی و مانورهای جنگی. آن شب نیز مهمانی بزرگی‌ به افتخار قبله‌ی عالم در قصرِ ویلهلم اول، امپراتور آلمانِ بزرگ ـــ برگزار شد.

اما این دو نقاشی سیاه و سپید چه ارزشی برای ما دارند؟ هیچگاه و در هیچ زمانی‌ این چنین رژه‌ی نظامی بزرگ ـــ جلوی هیچ شاهِ ایرانی برگزار نشده جز همین! این تصاویر را آرشیو نظامی دانشگاه وین در گرو داشته و توضیحاتِ دیگرش ـــ تماماً اشاره به ارزشِ تاریخی این سانِ نظامی دارد.
 

پیرمردی با کلاه ایرانی در حال مطالعه‌ی رباعیات عمر خیام زیر نور شمع، اثر آدالاید هنسکام در اوایل قرن بیستم میلادی.

حدود ۹۵۰ سال پیش تیم ریاضی‌دانان ایرانی به سرپرستی حکیم خيام با محاسبات کبیسه‌گیری بر روی تقویم یزدگردی، دقیق‌ترین تقویم جهان، یعنی تقویم جلالی را تدوین کردند.

حدود ۵۰۰ سال بعد (۱۵۸۲م) با قبول سیستم کبیسه‌گیری تقویم ژولینی از طرف پاپ گریگوری سیزدهم، تقویم جدید میلادی ایجاد شد.

موریس بوشور از غیر ایرانیانی است که کاملاً تحت تأثیر افکار خیام درآمده و نمایشنامهٔ رؤیای خیام هماهنگی فکری او را با شاعر ایرانی به خوبی نشان می‌دهد. همچنین ارمان رنو و آندره ژید هم از او مایه گرفته‌اند.

دو کامارگو شاعر برزیلی نیز افکار خیام را در قالب شعر نو ریخت و متن اسپانیایی آن‌ها را در سراسر آمریکای لاتین و متن فرانسوی را در اروپا رواج داد.

دیگر از کسانی که از خیام الهام گرفته‌اند یا او را تمجید کرده‌اند؛ عبارتند از: «آندره ژید»، «ژان لاهور»، «شارل گرولو»، «مارک برنارد» و «ژان شاپلن».

قدر خیام را بدانیم.

 

این نگاره‌ی آینه تمثالِ همه‌ی شاهان جهان که در آن شاهان و ملکه های جهان کشیده‌ شده‌اند ـــ سلطان ناصرالدین شاه قاجار نیز در سمت چپ تصویر؛ در بینِ خاندانِ سلطنتی روسیه و چین دیده می شود.

این نقاشی کارِ  تویوهارا چیکانوبو از ژاپن است. وی نقاش چوبی ماهرِ دورانِ میجی (دورانی چهل و پنج ساله از تاریخ ژاپن را در بر می‌گیرد که در آن امپراتور مِیجی از بیست‌ و سوم اکتبر ۱۸۶۸ تا سی‌ام ژوئیه ۱۹۱۲ میلادی ـــ قدرت را در دست داشت) بوده و همچنین مدتی جزو نیروی نظامی بود.

 

تکیه‌ی معاون‌الملک از جمله آثار زیبا و باشکوه بوده که از دوره قاجاریه در کرمانشاه به یادگار مانده‌ است.

این بنای تاریخی در بافت قدیم شهر کرمانشاه در محله‌ی آبشوران قدیم و در خیابان «حداد عادل» واقع شده‌ است. سازنده‌ی بنا معمار اصغر معمار باشی است.

امتیاز قابل ملاحظه و استثنایی این بنا در کاشی‌کاری آن است. به گفته‌ی کارشناسان میراث فرهنگی کرمانشاه کاشی‌های برجسته و نیمه‌ برجسته با نقوشی از اساطیر و تاریخ جهان و ایران و بسیار زیبا و رنگ‌های صددرصد طبیعی که در این بنا به کار رفته در جهان بی همتاست. تصاویری که بر روی کاشی‌ها حک شده شامل صحنه‌هایی از غزوات محمد، نبردهای علی، حوادث کربلا، تصاویر سلاطین باستانی ایران از جمله پادشاهان هخامنشی و تصاویری از تخت جمشید است که در نوع خود بی‌نظیر است.

گروهی از مشروطه‌خواهان در سال ۱۲۸۸ خورشیدی این بنای نفیس را که همچون گوهری در غرب ایران می‌درخشید، به توپ بستند و آن را ویران کرده و به آتش کشیدند. بعد از این حوادث و همچنین به‌دنبال ترور حسین خان معین‌الرعایا، بازسازی تکیه مدت‌ها به تعویق افتاد. بالاخره در سال ۱۳۲۰ خورشیدی، میرزا حسن خان معاون‌الملک حسینیه را از برادرانش خریداری و شروع به مرمت آن کرد.

۶۰ ضرب المثل پارسی دری رایج در دوران عثمانی در کتابخانه آتاترک شهر استانبول!

حفظی اسکوداری، ادیب نامدار قرن ۱۲ هجری دولت عثمانی در کتاب خویش با نام ضروب امثال؛ حدود ۶۰ ضرب المثل پارسی رایج در ادبیات عثمانی را گردآوری و به سلطان احمد سوم عثمانی تقدیم کرده است.