چند ساعتی‌ بیش نیست که به وین بازگشتم، این چندِ سالِ اَخیر به علّتِ مبتلا شدن به عارضهٔ پائیز زَدگی چند هفتهٔ آبانگان و آذرگان را در کیوتو می‌‌گذرانم، دلتنگی‌ و دل زدگی‌های متعدّد باعث شده که این ناراحتی‌ اِرثی خودَش را در من نشان دهد و خداوند عمری به این معشوقهٔ ژاپنی بنده دهد که این شهر را به من معرفی‌ کرد، درآنجا بسیاری از جریاناتِ زندگی‌ برایم قابلِ تحّمل می‌‌شوند، آرامشی را که در معبدِ ژینکاکوْ بدست می‌‌آورم تا حدودی دلواپسی‌هایم را کمرنگ می‌‌کنند.

وین زیباتر شده است، کریسمسِ مادرید چیزِ دیگریست، پاریس با آن افسردگی‌هایَش منتِ دیدارم را بکشد. شبِ شگفت انگیزِ یَلدا نزدیک است...

 وین، دسامبر ۲۰۱۴ میلادی.