اولا, رضا شاه ملی نبود بلکه وابسته بود. منتها, در هنگام کودتای سوم اسفند و تا نیمه‌ی اول سلطنتش وابسته به انگلیس بود و در نیمه‌ی دوم سلطنتش وابسته به آلمان نازی. ثانیا, دولت رضا شاه, یک دولت پلیسی بود که در آن, پلیس مخفی, حرف اول و آخر را می‌زد و کوچکترین جایی برای آزادیهای فردی وجود نداشت. بعلاوه, برخورد آقای میلانی به ابراهیم گلستان نیز مساله برانگیز است. آیا می توان از مردی تمجید کرد که در مصاحبه اش با بی بی سی چند سال پیش از ژوزف استالین ستایش کرده هنوز جنایات او را سرسختانه توجیه می‌کند؟  مجید نفیسی

جالبه، على اكبر داور كه ميلانى اينقدر با آب و تاب از او بعنوان يكي از يارانِ روشنفكر رضا شاه ياد ميكنه از ترس اينكه به سرنوشت تيمورتاش دچار بشه ترياك ميخوره و خودكشي ميكنه. سردار اسعد را هم كه به زندان ميندازه و ميكشه. فروغى استعفا ميده، نصرت الدوله فيروز بقتل ميرسه، دادگر و تدين هم از سمتهاشون عزل ميشوند.

اميدوارم آقاي ميلاني در كتابشون توضيحي در مورد منبع مالي براي تشكيل و تجهيز ارتشي كه با شيخ خزعل و ديگر اشرار جنگيد بدهند و از مدارك  وامهاي بانك شاهنشاهي به دولت ايران استفاده بنمايند.