خانه چنین گفت
بیشتر
غضنفر میره آمپول بزنه, خانم پرستار با شوخی بهش میگه: طرف شاگرد بزنم یا طرف راننده؟ غضنفر میگه: هر طرف میزنی بزن, فقط دست به دنده نزن که راه میفته!—تو کلینیکی در غضنفر ستان
در این سالیان سیاه، نه اینکه فقر نبوده، که اتفاقا همواره فقری مهلک به جامعه تحمیل شده، نه اینکه جنگ نبوده که پس از هشتسال جنگ و ویرانی نیز مدام سایهی جنگ چون شمشیر داموکلس بر سر ایران بوده است، سانسور و زورگویی و ناامنی و هزار و یک درد دیگر را نیز میتوان به این سیاهه افزود، اما چیزی هم از جنس همهی اینها و هم فراتر از اینها در کار بوده و هست، چیزی وصفناپذیر، چیزی که برای درکِ درونیِ آن باید یک ایرانی بود. —ایمان آقایاری
