بهونه زیاده بغل تو ولی یدونه
پیشت این پاها پیاده خودشو میرسونه
با باتوم و گلوله تفنگا روومه نشونه
جمعیتی پشتمه سراتونو میسوزونه
ع فکر نبودنت ترس توو عمق این جنونه
وسط آزادی باتو دل آبادی بمونه
خون همونه زور موهاشو نمیپوشونه

نمیریم خونه تا آزادی نمیریم خونه

تا انتقام همه جونا بگیره جونت
وعده ی آزادی هنو کف تهرونمونه
آلودگیا شه پاک تمیزه آسمونش
همه چی واسه اونه
باقی زندگی توو باغی پر ع گلای پونه
میسازه آشیونه پرنده آواز میخونه
بلند گو ها توو سکوت اعتراضی نمیخونه

نمیریم خونه تا آزادی نمیریم خونه

پیری جوونه جوون تا پیری میمونه
قشنگه با تفاوتا کسی تنها نمونه
حتی نامهربونه خوبی و بلده خوبه
پ بازه پرو بال محبتا خنده ها سودِ
با اینکه دلامونه سنگ،میگیرین نشونه؟
تیراتونه کمونه ، کارتون تمومه
آرش زیاده کف خیابونا تیراکمونه

نمیریم خونه نه تا آزادی نمیریم خونه

آفتاب بعد بارونا میاره رنگین کمونش
شلیکا واسه شادی نکنه ساچمه کبود اِی
کاوه آهنگرم زندس زهاک و بکوبه
مار پوست میندازه ولی ذاتش همونه
زیر گنبدای کبود
همین ایرانمونه که باقی میمونه

نمیریم خونه تا آزادی نمیریم خونه
نمیریم ‌خونه نه تا آزادی نمیریم خونه