رادیو زمانه:
محمدرضا نیکفر – تقدیر ما گم شدن در کوران رخدادها نیست. گم نمی‌شویم اگر موضع‌های بنیادی تبعیض، بهره‌کشی و خشونت را از یاد مبریم و آنها را مدام محل بحث قرار دهیم. | سخنرانی در جلسه "دادخواهی و یاد"، برلین، ۵ آبان ۱۳۹۸
هشت قدم مانده به در
شانزده قدم رو به ديوار
کدام گنج نامه از اين رنج خبر خواهد داد؟
ای خاک
کاش مي‌توانستم نبض ترا بگيرم
يا از جسم تو کوزه‌ای بسازم
افسوس
طبيب نيستم
کوزه‌گر نيستم
تنها وارثی بی نصيبم
دربدر گنجی نشاندار
ای دستی که مرا چال خواهی کرد
نشان خاک من اين است:
هشت قدم مانده به در
شانزده قدم رو به ديوار
در گورستان کفرآباد
(۱۳ نوامبر ۱۹۸۶)
این شعر با عنوان «گنج بانشان» از مجید نفیسی است؛ برای همسر اعدام شده‌اش سروده است. پرستو فروهر آن را در ابتدای فیلم «او به یاد می‌آورد» می‌خواند و نشان می‌دهد «هشت قدم مانده به در، شانزده قدم رو به ديوار» یعنی چه.
«هشت قدم مانده به در، شانزده قدم رو به ديوار» − این تعیین موضع است، تعیین موضع به صورتی بنیادی‌تر از آنچه در بحث سیاسی می‌گوییم: موضع ما این است.
برو به آدرس
نظرات