آهوی رمیده

مجید نفیسی

        بیاد جان کانل

می‌خواستم درِ خانه باشم
تا راه را بر تو ببندم
پیش از اینکه آنرا بگشایی
و به سوی شاهراهی برانی
که ترا از آن بازگشتی نبود.

می‌خواستم درِ ماشین باشم
و جاکلیدی هنوز‌آونگانش
آینه‌ای که راه بازگشت را نشان میداد
و ترمز, ترمز, ترمز.

می‌خواستم این همه باشم
و با این همه مرگت
آهووی رمیده‌ای شد که از درون بوته‌ها
خود را به لب جاده رساند
و ترا به ژرفای دره کشاند.

        هفتم ژانویه دوهزار‌و‌شش   

Fleeing Fawn

By Majid Naficy

        In Memory of John Connell

I wanted to be the front door
And block your way out
Before you opened the latch
And drove toward a highway
From which you had no return.

I wanted to be the car door,
The swinging keyring,
The mirror showing the way back
And the brake, brake, brake.

I wanted to be all this, and yet
Your death became a fleeing fawn
Who had reached the edge of the road
From behind bushes,
And took you to the bottom of the valley.

                        January 7, 2006