عشق آمریکایی من
       سی‌و‌دو شعر برای وندی

بیست‌و‌چهار. 

قربانگاه شعر

مجید نفیسی

شعر ما را بهم‌آورد
و دست تو را در دست من گذاشت.

در آخرین روزهای هزاره
از هزار پله فراز آمدی
در را گشودی
و مرا دیدی که بر سکوی شعر
از عزت می‌گفتم
که در میدانِ تیر به خاک افتاد
بی آن که اندام من
او را بپوشاند.

بر خود لرزیدی و دانستی
که به قربانگاه خود پا‌گذاشته‌ای.

        بیست‌و‌یکم ژوئیه دوهزار‌و‌هژده 

اشعار: ۱. روی پل ۲: کاش آب بیاید ۳. سبدهای خالی ۴. قهوه‌جوش ۵. دل بی‌قرار ۶. رختشویی ۷. گل کاغذی ۸. حقیقت ساده ۹. پرنده‌ی فارسی‌خوان ۱۰. باغبان ۱۱. سروهای گمشده ۱۲. دیدار از دیوار ۱۳. آیا عشق جامی از هورمونها‌ست؟ ۱۴. روز استقلال ۱۵. ای درد ۱۶. فصل چیدن تمشكها ۱۷. چه كسی رشک‌انگیزتر است؟ ۱۸. تماشای بیسبال ۱۹. شبی در کالیستوگا ۲۰. خوابِ "ماجرای نیمروز" ۲۱. برای ابدیت شعر نمی‌گویم ۲۲. رد‌پاهای ما در مائوئی ۲۳. از خلیج تا خیزابها ۲۴. قربانگاه شعر ۲۵. دوبلین ۲۶. تماشاي برف با وندی ۲۷. ساندویچِ جورج حبش ۲۸. آمیزه‌ی بامدادی ۲۹. سکته ۳۰. كبوتر مست ۳۱. عاشق یا فارغ؟ ۳۲. سالگرد در رم

My American Love

        Thirty-Two Poems for Wendy

Twenty-Four.
The Altar of Poetry

By Majid Naficy

Poetry brought us together
And put your hand in mine.

In the last days of the millennium
You climbed a thousand steps,
Opened a door
And saw me on
A platform of poetry
Speaking ofEzzat:
She fell in an execution field
Before my body
Could cover her.

You trembeled and  knew
That you had walked
To your sacrificial altar.

        July 21, 2018