تاریخ بشریت مملو از اعتقاد به "آرمانهای شهادت‌طلبانه" است....شاید، و فقط شاید که بتوان از "عملیات نرماندی" یعنوان یکی‌ از "همه‌پسند‌ترین" نمونه‌ها نام برد. در عین حال چه بسا که تنازع نسل آدمی در گرو پرهیز از چنین آرمانهاییست!!

درسته که خیلی ها به شهادت به معنای ایدئولوژیکش دیگر اعتقادی ندارند یا شاید هم هرگز اعتقاد نداشته اند، اما آنهایی که در زمان جنگ بی مهابا به جبهه ها میروند تا از مرزهای کشورشان دفاع کنند چطور؟

آنها که برای ایجاد تغییر در کشورهایشان در مقابل توپ و تانک می ایستند چطور؟

اشکال اینجاست که بنده به خاطر آرمان جان فدا میکنم ولی پس از شهادت به خاطر سازمان استفاده میکنند. از بهشت که نمی گزارند هیچکی رو «سو» کنی.

شیفته،

نقاشی جالبیه. کار کیه و کِی کشیده شده؟

اری،

کسی که حاضر به شهادته هم باید آرمان رو پذیرفته باشه هم سازمان ـ یا دُکان ـ رو. بعلاوه، بدون اینکه احتیاجی به «سو» باشه، سازمان برای تشویق داوطلبان بعدی هم که شده، دستی به سر بازماندهگان میکشه. نگران نباش!