سازمانی نمی بینم. دو ارباب ، چند  تا برده.

تا وقتی نایک وجود نداشت خیلی راحت بود از مجاهدها متنفر بودن.  ولی از وقتی نمایندگان جمهوری اسلامی در آمریکا اینقدر سرسختانه دنبال از بین بردن یک سری پیر و یاتال بدبخت گرفتار تو یک سازمان فرقه ای هستند که از سی سال پیش بسیار بیمعنی به نظر می رسد دیگر نمیشه به این آسانی از مجاهدها متنفر بود و یا غیر انتقادی به این جور موضعگیریهای نایاکی ها و اصلاح الاسلامیها ولجمهوریها نگریست.  چرا اینقدر حاج آقا تریتا الاسلام نگران اینهاست و میخواهد که در لیست تروریستها بمانند؟ و هرکه را که بهش می گه بالای چشات یونیبراست بهش می گه خودت و جد و آبادت مجاهدین...  چرا نایاکی ها و حزب الاهی های نوین اینقدر نگران این مجاهدها هستند؟ به هر حال یک چیز مسلم است: گرچه تعداد مجاهدین کم است ولی در سازمان یافته بودن این تعداد کم نمی توان شکی داشت.  به هرحال به نظر میرسد که آقای رییس النایاک باید به تهران تلکس بفرستند که اعضای «سازمان» نایاک درست می گن...  این همچی «سازمانی» هم نیست که اینقدر نگرانش باشیم... بی خیال بابا... بچسب به تحریمها رو کنسل کردن که آنجاست که داره به منافع اربابان در تهران فشار می یاره...   

راستش من هم از این گروه خوشم نمی‌آید. اما اعتراف می‌کنم تحسین برانگیز و برای من لذت بخش است  ترس و وحشتی که از سال‌های آغازین دهه شصت در دل علمای اعلام و آیات عظام جا کردند که هر لحظه ممکن بود این الدنگ‌های کلم به سر مفتخور ناغافل و ناخواسته به دیدار شهیدان کربلا و اجداد پفیوزشان نائل شوند!