برای من اهمیتی ندارد مجله‌ی تایم، چه شخصیتی را به‌عنوان فرد یا ماجرای منتخب سال انتخاب کند. انتخاب شخصی من، زنان و دختران کرد کوبانی هستند. دختران زیبا و جوانی که مفهوم جنسیت را در جنگ از بین بردند. کسانی که جمله‌ی «مثل زن‌ها گریه نکن!» را برای همیشه بی‌اعتبار کردند. شجاعت، یک دختر نازک‌اندام نوزده ساله است. شجاعت، زنی است که معنای شرافت و خاک را هر لحظه، با چنگ و دندان جنگیده‌است. رشادت، دخترکی است که با آخرین گلوله‌ی باقی‌مانده، جان خود را می‌گیرد و به تسلیم و تحقیر و تجاوز، رضایت نمی‌دهد. دلاوری، دختری است که وقتی برای گریه و زاری ندارد.

 

به قول همن سیدی:

 

لحظه‌هایی هستند به سنگینی تاریخ،

لحظه‌هایی هستند که خود تاریخند.

.

کوبانی تسلیم نخواهد شد

کوبانی شاید سقوط کند اما تسلیم نخواهد شد.

دختران و پسران کوبانی، زنان، مردان، جوانان و سالمندان کوبانی، کوچه ها و

خیابانهای کوبانی را به کشتارگاه داعشیان تبدیل خواهند کرد، کافی است

داعشیان به درون کوبانی پای بگذارند.

.

کوبانی تسلیم نخواهد شد، چون مدافعان کوبانی رسالت خود را تنها در حفظ یک

شهر نمی‌بینند.

رسالت آنها دفاع از اندک نشانه‌های باقی مانده از انسانیت است.

وظیفه آنها، حفظ الگویی از مدنیت است که نه دلار و نه شمشیر بلکه خواسته

های بدیهی انسانی، پایه های تشکیل آن را ریخته است.