فرودگاه با من خوب بوده. توی این جند سال بخصوص. دروازه بوده به سوی ناشناخته ها. گاهی هم برای فرار از گذشته ها. فردا از سان فرانسیسکو به سوی بوداپست. زندگی جدید.

فرودگاه مکانی بی جان و بدون فطرت خوب یا بد است. این ماییم که با عبورمان، با ورودمان، و با خروجمان، احساسات خود را می آوریم و میبریم. در تجربۀ شخصی من، خداحافظی کردن یکی از مشکل ترین مراسم ارتباط برقرارکردن بین آدمیان بوده. یعنی تنها کاریست که هرچه تکرار میکنی، به جای اینکه در آن مهارت پیدا کنی و "بهتر" بشوی، چون میدانی چه دردی و چه غربتی در انتظارت است، در آن "بدتر" میشوی. من این روزها دیگر تظاهر میکنم که اتاق را ترک کرده ام تا بزودی برگردم و میزنم به جاده، چون دیگر طاقت خداحافظی ندارم. تمام شور یا شر فرودگاه همانا داخل قلب آن مسافر یا مستقبل است. لوا، اینجا عده ای همیشه منتظر تو هستند، هروقت که بیایی.