اون موقع‌ها که یه ضبط یک کاسته آیوا داشتیم، یه برنامه‌ داشت صدای آمریکا که یه آقایی با صدایی گرم برای نوجوون‌های حرف می‌زد. همیشه می‌گفت صدای ما از واشنگتن دی‌سی گرم و آفتابی می‌شنوید. امروز فکر کردم اون وقتا وقتی تو اون خونه کوچولو، منتظر بودیم شب بشه، همه دور رادیو صدای این آقا رو بشنویم و بابا ادای واشنگتن دی‌سی گفتنش رو در می‌آورد، هیچ تصوری از آمریکا رفتن نبود، چه برسه به اینکه بیایی خیابون رو به روی کاخ سفید خونه بگیری! صدای ما را از واشنگتن دی سی‌ سرد و بارانی می‌شنوید—لوا زند