آذر ماجدی

طی دو هفته امانوئل ماکرون بخاطر دو اسکاندال در راس اخبار قرار گرفت. همزمان با مراسم هشتادمین سالگرد پایان جنگ در اوکراین فیلم کوتاهی دنیا را شوکه کرد. فیلم در ۹ مه در قطاری به مقصد کیف از ماکرون همراه مرتز، صدر اعظم آلمان و استارمر نخست وزیر بریتانیا گرفته شده. در این فیلم دو چیز روی میز توجه ها را بخود جلب می کند: یک شئی کوچک سفید رنگ که بسیار شبیه یک کیسه پلاستیکی حاوی کوکائین است همراه با دو شی کوچک که شبیه قاشقک های مصرف کوکائین. ماکرون بناگاه چشمش به کیسه میافتد و آنرا سریع بر می دارد و در مچش پنهان می کند و بعد تند در جیبش می گذارد. مرتز نیز سریع قاشقک ها را پنهان می کند. کاخ الیزه، دفتر مرتس و رسانه های بستر اصلی، منجمله بی بی سی، آنرا اخبار جعلی و تئوری توطئه خواندند که روسیه پخش کرده است.

اگر واقعا آنطور که آنها ادعا می کنند این شئی سفید دستمال کلینکس بوده، چرا ماکرون باید با این

عجله و هراس آنرا پنهان کند و بعد در جیبش بگذارد؟ ناسلامتی ایشان رئیس جمهور است. کلینکس مصرف شده مچاله شده چرا روی میز مانده و چرا او باید در جیب پنهانش کند؟ درباره قاشقک هاهم یک چیزی بهم بافتند. چندین ویدئو آنلاین موجود است که این صحنه را بزرگ کرده و هم قاشقک ها و هم کیسه پلاستیکی راکاملا نشان می دهد.

رسانه های بستر اصلی پر از دروغ است. یک کلام راست و یک ذره حقیقت از آنها نمی توان شنید. این رویداد یکبار دیگر دروغ و ریا و و قدرت بلامنازع حاکمان غرب را برملا می کند. کسی در دروغگویی، ریاکاری و قدر قدرتی دیکتاتوری های جهان شک ندارد. اما باید پذیرفت که بنای دموکراسی در غرب کاملا فرو ریخته است. چهره واقعی دموکراسی برملا شده است. در تمام این کشورها  مصرف کوکائین جرم است و مجازات بالایی دارد. ظنز اینجاست که در ۲۹ آوریل، یعنی ده

روز پیش از این اتفاق فرانسه قوانین مربوط به استفاده از کوکائین را حتی سفت وسخت تر کرد.

اسکاندال بعدی سیلی یا مشتی است که همسر ماکرون زمان پیاده شدن از هواپیما در ویتنام به صورت او می زند. برخی از ژورنالیست ها و مفسرین آنرا خشونت خانگی خواندند. ماکرون گفته داشتند با هم شوخی می کردند. «خدا داند!»

ماکرون که طی دو هفته با دو اسکاندال بزرگ با انعکاس جهانی روبرو شده در یک مصاحبه بشکلی عصبانی گفت: ویدیو ها چرت و پرت می گویند. سه تا ویدیو پخش شده: کلینکس گذاشتم تو جیب، می گویند کوکائین مصرف کردم؛ با رئیس جمهور ترکیه دست دادم، می گویند مشاجره کردیم؛ طبق معمول با زنم شوخی کردم می گویند دعوا کردیم.»

روشن است در برابر جنگ و کشتار و عروج فاشیسم، اینها اخباری پیش و پا افتاده بنظر می رسند. اما یادآوری آنها کمک می کند تا چهره واقعی دموکراسی، دروغ های حکومت و رسانه ها و شخصیت «رهبران» جهان را ببینیم و ماهیت شان را بهتر بشناسیم.