در عجبم از این همه آدم تحصیلکرده و با فهم و شعور که دارن اسکار فرهادی را جشن میگیرند. انگار دنیا را بهشون دادند. انگار جام جهانی را برنده شدند.

نیومدن به مراسم اسکار به نشانه اعتراض جای خود. اما اون بیانیه که انوشه انصاری خوند دیگه خیلی زرت و پرت بیجا بود. ثابت کرد که فرهادی یک خایه مال تمام عیار نظام جمهوری اسلامیه. میگین نه؟

برگشته تو بیانیه اش گفته نیومدم چون به مردم کشورم بی احترامی شده! بابا ایول. چهل ساله دارین به مردم امریکا با اون شعار "مرگ بر آمریکا" گفتن توهین میکنید! توهین به مردم امریکا. نه دولتش! از یک آمریکایی توي کوچه خیابون بپرسید منظور ایرانی ها از شعار "مرگ بر آمریکا" چیه؟ دولتشه؟ ارتششه؟ ببینيد چی جواب بهتون میده! فکر کردید الکی بود جمهوری خواهان آمریکا شروع کردند به گفتن اینکه they hate us because of our freedoms ؟ فکر میکنید این نفرت پراکنی تون در تلویزیون و شبکه های امریکا پخش نمیشه؟ دیده نمیشه؟ اونم این همه سال. به پرچمشون فرت و فورت توهین میکنید و آتش میزنید. فکر کردید مردمشون انقدر احمقند که این کار شما را اهانت به خودشون ندونند؟! اونوقت ناراحتید که چرا ترامپ سعودی و اعراب اصل کاری (کشورهای مسبب یازده سپتامبر) را منع نکرده ولی مایی که هیچوقت آزارمون به مورچه توی آمریکا هم نرسیده منع شدیم! فکرش را بکنین: مردم توی آمریکا و کشورهای دیگه روزي راه بیفتند توی خیابون هر سال داد بزنند Death to Iran اونوقت ببینم کدومتون برمیگردین میگین "منظورشون دولتمونه نه مردممون!" 

در ثانی: فرهادی بی احترامی به مردم ایران براش جای اعتراض داره اما از اینکه این همه ساله نظام جمهوری اسلامی ما را به خفت و ذلت رسونده و کشور به خاک سیاه نشسته براش جای اعتراض نداره؟؟! ایرانی که روزی روزگاری عروس ممالک زیبای جهان بود را کردین یک مستراح با دمپایی و آفتابه! به معنای واقعی و حقیقی و حقوقی نظام جمهوری اسلامی دو دستی رید به احترام و عزتی که داشتیم. یعنی فرهنگ و کشورمون نابود شد. اونوقت شماها ناراحت بی احترامی چهار تا دلقک مثل ترامپید؟؟

فکرش را بکنید:

ایران روزی کشوری بود که امثال الیزابت تیلور (گنده لات هالیوود) افتخار میکرد که اومده ایران از کوچه بازارش عکس میندازه. امروزه اینقدر از نظر فرهنگی و سوادی نزول کردیم که شدیم سازنده امام زاده های سیار و در عوض صدهزار تا صدهزار تا فرار میکنیم به خارج. حتی آقازاده های حکومتی و سپاهی.

ایران روزی کوه و دشت و باغ و دریاش زبانزد عام و خاص جهانیان بود. صد هزار تا آمریکایی در ایران زندگی میکردند. دست و پا میشکوندند که با خانم و بچه ها بیان ماموریت ایران. حالا چی داریم؟ رودخانه و دریاچه های خشکیده داریم. ریزگرد داریم. کثافت ترین هوای جهان را داریم. محله های جنوب شهرمون بوی شاش و گه میده. 

روزی روزگاری یک شاه داشتیم که با وجود کاستی ها و اشتباهاتش باز سگش می ارزید به شاهان عمامه به سر امروزی! بیچاره میگفت میخوام ایران را ژاپن دوم کنم. اولین راکتور هسته ای را تاسیس کرد. ایران را ژاندارم منطقه کرد. به دانشگاههای امریکایی پول داد که مراکز ایران شناسی تاسیس کنند. در عوض از دانشگاههای تاپ آمریکا دعوت کرد بیان ایران و دانشگاه شیراز و صنعتی اصفهان و تهران و غیره را از الگوهای امریکایی بسازند. این نظام آموزش عالی که امروز در ایران این همه پز و قیافه براش میان محصول همون زحمات شاه و پدرشه. نمک نشناسای بدبخت. شکمتون سیر بود انقلاب کردید و چهل ساله به گه خوردن افتادید. اونوقت ناراحتید که چرا ترامپ به ما بی احترامی میکنه! خودتون واسه خودتون هیچ احترامی قايل نیستید. اونوقت از بقیه انتظار دارید؟؟

فرهادی میتونست از این فرصت استفاده کنه و بگه ترامپ اشتباه میکنه و ما ایرانی ها تروریست نیستیم اما مردم ایران هم تحت چپاول یک نظام "غیر انسانی" قرار داره که اونهم برای مردمش هیچ ارزشی قایل نیست! و چه بسا بیشتر از ترامپ! اما نه. فرهادی فعلا مشغول لیسیدن خایه مقام معظمه! خاک بر سر اون و شماهایی که بهش افتخار میکنید. حتی جیک هم نزد بگه آهای مردم دنیا ببینید در ایران بر سر مردم چه آمده! گورخواب شدند! کلیه میفروشند! زنهامون همه جنده شدند از بی پولی! اما در عوض یک مرقد امام داریم پوز پنجاه تا آرامگاه آبراهام لینکلن شما را میزنه. کور میشید از بس که ضریحش نورانیه! نصف پول نفتایی که گم نشده (!) را خرج ساختش کردیم! یک "کوخ نشین" به معنای واقعی! (اون نصف دیگه پولای نفتش هم به سلامتی رفته سوریه و لبنان!)

بعدشم. چرا انوشه انصاری و فیروز نادری؟ انصاری با پولش رفت فضا. هیچ کار دیگه ای نکرده. کرده؟ آیا یک ماجراجوی ثروتمند شایسته نمایندگی مردم ایرانه؟ باز مریم میرزاخانی را میفرستاد یک چیزی. داستان فیروز نادری هم همینه. این بابا یک مدیر در ناسا بود. همین و بس. و هیچ آمریکایی نه ایشون را میشناسه و نه حتی انصاری را. برای هر فیروز نادری در ناسا صد ها مدیر آمریکایی دیگه داریم. اونم در حد ریاست. حقیقتش اینه که ما بعنوان یک ملت حتی یک جایزه نوبل فنی هم تا کنون برنده نشدیم که به اون افتخار کنیم. چینی های امریکا شدند وزیر نیرو. هندی ها شدند بالاترین مقام پزشکی آمریکا. ایرانی ها چه کردند در آمریکا که شایسته افتخار در جامعه آمریکا باشند؟ (مگه هدف فرهادی از انتخاب این دو نفر همین نبود؟) تنها کاری که ما ایرانی ها کردیم این بود که بلدیم در زندگی شخصی مون موفق بشیم و خودمون را آبرومند نشون بدیم. همین. یعنی جا میزنیم. تقیه میکنیم. و سر سازش و بیخیالی را پی می گیریم. گور بابای مملکت و کشور. اگه ایران به گا هم بره مهم نیست. فقط جلوی یک مشت هالیوودی حفظ آبرو مهمه. واقعا که خلایق را هر چه لایق.