وقتی خرمشهر آزاد شد احتمالن سر کار بودم، تو بخش انگلیسی خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا). دفتر مرکزی تو ولی عصر بود، سر دو راهی یوسف آباد. (هنوز همون جاست؟) رفتم بیرون از شادی مردم عکس بگیرم. این چند تا رو دیروز توی آلبوم مادرم پیدا کردم. براش پست کرده بودم به آمریکا.

***

آزادی خرمشهر شاید اوج قدرت جمهوری اسلامی بود. و اشکال همینجا بود. خیلی ها، نه فقط رهبرای سیاسی و نظامی، فکر می کردن پیروزی تو خرمشهر به معنی شکست قطعی و سرنگونی سریع رژیم عراقه. خودم یادمه که هیچ تصور نمی کردم جنگ تموم بشه. باید صدام مجازات می شد! بقیه داستان، یا فاجعه رو همه می دونیم:‌ به جای اینکه عقب رونده شدن نیروهای عراقی از خاک ایران پیروزی نهایی قلمداد بشه، رفتیم سراغ «فتح کربلا» و «مجازات صدام». و نتیجش نفله شدن صدها هزار نفر از هر دو طرف، و اعدام های دسته جمعی همراه با خسارت های سنگین اقتصادی و اجتماعی. مثل امروز. الان چند ساله داریم بی خود و بی جهت برای تکنولوژی هسته ای  خسارت می دیم؟

نمایش گالری در اندازه بزرگ