ایران در دوران پیش از تاریخ، به ویژه در دوران پارینه سنگی، از حدود ۲ میلیون سال پیش، پلی برای جوامع انسانی بوده است. شواهد باستانشناسی مختلفی از سراسر ایران در مورد حضور گروههای مختلف انسانی در این منطقه جغرافیایی گزارش شده است. قدیمیترین مکانی که تاکنون در ایران شناخته شده است، غار قلعه کرد، در بخش آوج، واقع در استان قزوین است. تاریخچه اکتشافات باستانشناسی در غار قلعه کرد به آغاز فعالیت هیئت مشترک ایران و فرانسه در سال ۲۰۱۷ برمیگردد. نتیجه چهار فصل کار میدانی هیئت مشترک ایران و فرانسه در این غار (۱۳۹۷-۱۴۰۲) کشف و ثبت بیش از هزاران یافته فرهنگی (شامل بقایای انسانی، استخوانهای حیوانی و ابزارهای سنگی) بود. یک دندان شیری ۱۷۵۰۰۰ ساله منسوب به یک کودک نئاندرتال (که در حال حاضر در موزه قزوین به نمایش گذاشته شده است) یکی از مهمترین اکتشافات این سایت است که با در نظر گرفتن قدمت ذکر شده، قدیمیترین شواهد فیزیکی از نوعی انسان در ایران است. آخرین تاریخگذاری لایههای کاوش شده در غار قلعه کرد، قدمتی بیش از ۴۵۵۰۰۰ سال را نشان میدهد که این منطقه را به قدیمیترین سکونتگاه انسانی در فلات ایران تبدیل کرده است.
من در سال ۱۹۷۴ در تهران متولد شدم. مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را در رشته زیستشناسی (جانورشناسی) گرفتم و در سال ۲۰۰۰ تحصیلات خود را در دانشگاه ایالتی آریزونا زیر نظر پروفسور دونالد یوهانسون و پروفسور جف کلارک آغاز کردم. در سال ۲۰۰۶ دکترای خود را در زمینه ریختشناسی صورت نئاندرتالها دریافت کردم و سپس برای کار بر روی پروژه باستانشناسی بایکال در مقطع فوق دکترا و انجام تجزیه و تحلیل DNA باستانی به دانشگاه آلبرتا نقل مکان کردم. بعداً یک موقعیت پسادکتری دیگر در دانشگاه آکسفورد در پروژه زیستباستانشناسی مردان نمکی انجام دادم. از سال ۲۰۰۷ در گروه باستانشناسی دانشگاه تربیت مدرس مشغول به کار هستم.
این سخنرانی در یک رویداد TEDx با استفاده از قالب کنفرانس TED اما به طور مستقل توسط یک جامعه محلی برگزار شد.
نظرات