گرگ اجل
                                        
گرگ اجل همی درَد ، برّه رام جان ما                            
                        سوززش سرد زوزه اش ، می ندهد امان ما         
تاکه به گلّه می زند ، بهرشکارصید خود                         
                                      لحظه به آخر آورد ، عقربه زمان ما
 خوش بُوَد اربه زندگی ، بهره به لحظه آوریم                      
                         چونکه اجل نمی دهد ، طعمه خود نشان ما
  ایکه توگم کرده رهی، به خویش وهم به زندگی                     
                                 چشم درون گشاده کن ، برگذرعیان ما
برثمرآ که پوچ وپُر، مشت تو ، اختیار تو                              
                                       بهره وافرآورد ، مشت پُر جهان ما
 بستر رود دانمت ، نقد وجود خوانمت                                      
                             دانی خروش بیکران ، نهفته در درون ما
 جوش بپا کن ازدرون ، باهدفی به چند وچون                    
                                    تا که رسد نوبت آن ، بره بی زبان ما                                                                                   ( بُدّوح )