سارا دورقی، ژورنالیست و مجری برنامۀ صبحگاهی کانال 2 فرانسه، به تازگی یک نمایش یک نفره را در پاریس روی صحنه برده است. این نمایش که "من صفم را عوض میکنم" نام دارد، نگاه دقیق و دلنشین سارا به هویت خودش به عنوان یک مهاجر و به عنوان عضوی از یک خانوادۀ بزرگتر مهاجران ایرانی در فرانسه است.
در یک مصاحبۀ صمیمی که سارا دورقی با لونا شاد برای تلویزیون زنان داشته است، در مورد این نگاه و این هویت سخن میگوید. بخشهایی از نمایش یکنفرۀ خانم دورقی را هم در این گزارش خواهید دید.
اخبار را باور نکنید!
مثلا تصویر یک زن چادری که روی پرچم امریکا راه میرود.
ایران این طور نیست! ایرانیها شیک هستند. ما ایرانیها عاشق چیزهای شیک هستیم. مثل مارکهای «شنل»، «ولنتینو»، «ایوسن لورن». بذارید این طور براتون بگم که ایران، همان فرانسهی خاورمیانه است. هر چیزی که به یک ایرانی بگویید او یک درجه بالاتر جواب شما را میدهد. ایرانیها گردنشان را دو درجه از دیگران بالاتر میگیرند.
سارا دورقی، بازیگر، در کارنامهی رسانهای خود عنوان طنزپرداز، منتقد و مجری تلویزیون فرانسه را نیز دارد. ده ساله بوده که ایران را ترک کرده و به همراه خاله و مادربزرگش به فرانسه مهاجرت کرده است.
او در گفتگویش با لونا میگوید: این که مردم در دنیا دربارهی جغرافیای ایران بپرسند و یا دربارهاش ندانند آن قدر دردآور نیست که تصوراتشان از زندگی مردم ایران آزاردهنده است. این که ندانند تو یک زمانی یک زندگی مدرن در ایران داشتهای و مثل خودشان زندگی میکردهای. گاهی آنها فکر میکنند مردم ایران مثل«بن لادن» و دوستان او تروریست هستند!
درباره استند آپ کمدی اخیرش که گوشه هایی از آن را دراین فیلم می بینید می گوید: من از ده سالگیام تعریف میکنم که با خاله و مادربزرگم به همراه دو خواهرم به فرانسه آمدم. آن وقت ما اصلا زبان فرانسه نمیدانستم. کودکی بودم که از زندگی راحت کنده شدم و به دنیای پردغدغهی بزرگسالی پرتاب شدم. این که مثلا پول برق را کی باید بدهیم یا اگر نداریم، به ادارهی برق نامه بنویسم و بگویم که درست است که سه ماه است پول برق را ندادهایم، اما ماه آینده پول از ایران میرسد و پرداخت میکنیم…. تصویر مردمی که ایران را نمیشناختند از زندگی ما چنان بد بود که ما مجبور بودیم خودمان را بگیریم و به آنها نشان بدهیم که ما زندگی پیشرفتهای داریم.
در استند اپ کمدی جذابش او را می بینیم که با طنز و حتی با رقص ایرانی به مخاطبان فرانسویاش میگوید که زنان بیرون از خانه مجبورند خودشان را بپوشانند اما درون خانه زندگی متفاوتی دارند و مثلا رقص همهی نمادهای یک زن ایرانی را بیان میکند.
Nazy jan,
We too would like to believe all the nice things about Iran (the Paris of middle east)!
But right under the thin layer of the top 10% of Tehran's population, with their fashion and their looks; there is another Iran, much bigger and much more backward, which has dragged us into the black-hole of Islamism for the past 35 years.