گر یک رهبر مذهبی بودم
سروده ای سمبولیک
ثریا پاستور

اگر یک رهبر مذهبی بودم
رهبران تمامی مذهب ها و آیین ها را
در یک جا
گرد هم می آوردم

دست هایشان را
با ریسمان همبستگی
بیکدیگر گره می زدم

دیدگانشان را
به شاخه های روشنایی
می دوختم

تن هایشان را
در آب چشمه ی زمزم
غسل می دادم

وجودشان را
در جویبارهای یکرنگی
غرق می کردم

اندیشه هایشان را
در باغی از نور
می کاشتم
و از خاک اندیشه هایشان
تک گلی از « مذهب »
سبز می کردم
و در بستر آرامش اقیانوس حیات
جلسه ای از عرفان هستی
تشکیل می دادم
و سینی های پر از دوستی و وفا را
در دست هایشان
می نهادم

و پیمان صلح جاویدان را
با الفبای دوستی
نوشته بر گلبرگ های
« تک گل زیبای یک مذهبی »
بتصویب می رساندم

ثریا پاستور