راستش من جدیدا دارم ۲ چیز را سعی میکنم که به‌طور مداوم و همیشگی در خودم نهادینه کنم ۱:اجتماعی بودن و گرم بودن را ۲: هرکی برام سنگ انداخت جاخالی بدم و بعد براش گل بندازم... البته این خیلی سخته چون آدمی که بهتون سنگ میزنه خیلی سخت حاظر میشه که ازتون گل قبول کنه

(و یک مرحله دیگه هم هست که شاید یکم از روی بدجنسی و مووزماری باشه این هست که کاری کنید طرف خودش بیاد سنگ را برداره بزنه تو سر خودش... در این حالت طرف خیلی سیاست مدار و کار درست باید باشه...  و دیگه اینکه آدم باید سنگ را به سر مناسب بزنه یا وادار کنه که زده بشه)

بستگی داره به اینکه کی این هرکس است.  «هرکس» قضیه را آنقدر خنثی میکنه که پاسخ دادن با درجه ای از روراستی بهش غیر ممکن است.

نازنین خانم،   برای تمرین شکیبایی اول گل را با گلدانش پرتاب کنید و کم کم از وزن گلدان بکاهید  :)

و کاملاً موافقم که یک سیاست مدار ماهر به سلاح نیازی ندارد. خودش از هم چیز خطرناک تر است.

جناب امیرتهرانی،  به  کدام سنگ انداز گل می اندازید و  با کدام روش دیگری پی گیری می کنید؟

از قدیم گفته‌اند که: "کلوخ انداز را پاداش سنگ است!"
 

شازه جان، فکر نکنم همه دوستان بدونن کلوخ چی‌ باشه، هر دفعه من این کلمه رو استفاده کردم "کلوخ نیستم که وا‌ برم" (مثلا وقت بارون) همه دوستان پرسیدند ها؟!؟!؟ کولخ چی‌ دیگه :)

مهرداد

Good point, Bavafa:

For those readers who don't know "Kolokh", it mean pellet or "a small, rounded, compressed mass of soil".