یک دیوار سنگی برای روزهای دلتنگی: ترانه‌ای از گوگوش با نام دو پنجره
این ترانه اولین بار در سال ۱۹۷۰ منتشر شد، یعنی بیش از نیم قرن پیش.
توی یک دیوار سنگی
دوتا پنجره اسیرن
دوتا خسته، دوتا تنها
یکیشون تو، یکیشون من
دیوار از سنگ سیاهه
سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بی صدایی
به لبای خسته ی ما
نمیتونیم که بجنبیم
زیر سنگینی دیوار
همه ی عشق من و تو
قصه هست، قصه ی دیدار
آ ها ها، آها ها، آ ها ها ها
همیشه فاصله بوده
بین دستای من و تو
با همین تلخی گذشته
شب و روزای من و تو
راه دوری بین ما نیست
اما باز اینم زیاده
تنها پیوند من و تو
دست مهربون باده
ما باید اسیر بمونیم
زنده هستیم تا اسیریم
واسه ما رهایی مرگه
تا رها بشیم می میریم
آ ها ها، آها ها، آ ها ها ها
کاشکی این دیوار خراب شه
من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه
دستای همو بگیریم
شاید اونجا، توی دل ها
درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون
دیگه دیواری نباشه
کاشکی این دیوار خراب شه
من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه
دستای همو بگیریم
شاید اونجا، توی دل ها
درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون
دیگه دیواری نباشه
نظرات