ما پیش از این نمی دانستیم که مدالهای مسابقات قهرمانی را امام زمان میگیرد اما پس از این که هر بار ورزشکاری مدال گرفت ایستاد جلوی دوربین تلویزیون و گفت امام زمان و ثامن الائمه و اهل قبر به من کمک کردند و مدالش را تقدیم به نایب برحق امام زمان نمود و اظهار کوچکی و خردی کرد فهمیدیم که این در واقع امام زمان بوده که این مدالها را میگرفته. روی همین حساب است که می گوئیم توی المپیک قبلی بهتر کشتی گرفت و توانست سه تا مدال طلا بگیرد اما این بار فقط یک مدال طلا در کشتی گرفت.

امام زمان توی خیلی چیزها هم هیچوقت مدال نمی گیرد. مثلا هرگز ندیدیم که توی شنا مدال بگیرد و ما هم انتظاری نداریم چون هرگز کسی نگفته قرار است امام زمان بیاید و بپرد توی آب و سر ماهی ها را بزند. آن چه که نمی فهمیم این است که چرا توی شمشیربازی مدال نمیگیرد. خوب این چه امام زمانی است که شمشیربازی بلد نیست. حالا آمدیم آن وقت که ظاهر شد و خواست گردن همه را بزند همان نفر اول شمشیر باز در آمد و امام زمان را فرستاد لای دست باباش، چون این طور که معلوم است امام غایب هم مثل پاسدارها و بسیجی های منتظرش فقط می تواند مردم بی دفاع را بزند و بکشد. یعنی بعد از این که ما چند هزار سال صبر کردیم تا امام زمان بیاید و گردن همه مردم دنیا را بزند تا همه چیزهایشان به ما برسد همان اول کار یکی بزند زرتش را قمصور کند و لنگش برود هوا و ما همان طور گرسنه بمانیم. آن وقت حق نداریم که به جای قمه، ساطور توی کله خودمان بزنیم و اگر زنده ماندیم گریه کنیم؟ توی اسب سواری هم که هنری نشان نداده و تا حال مدالی نگرفته و کسی نمیداند چطور قرار است در همه دنیا بتازد و از روی موانع بپرد. از ما بپرسید بعید نیست همان اول کار از اسب بیافتد و گردنش بشکند و همۀ امیدهایمان بر باد برود و نقشه های چند هزار ساله مان نقش بر آب شود.

هنری که صاحب الزمان نشان داده بلند کردن وزنه است و معلوم نیست که به چه کارش میخورد مگر این که بخواهد خر دجال را بلند کند و بیاندازد پشت کوههای جابلقا. وانگهی در این وزنه بلند کردن یک سهمی هم باید برای ورزشکار ایرانی قائل شد چون ملت ایران نشان داده که در تحمل بار سنگین دست همۀ ملتهای دنیا را از پشت میبندد. هر چه هم بار سنگینتر باشد پس از تحمل آن بیشتر شکر خدا میکند. ای کاش این ملت هنرهای باستانی خویش را بیاد می آورد و در کشتی هم یک کمکی به امام غایب میکرد. چه کسی باورش میشود که بعد از آن همه کشتی ها که رستم با سهراب و افراسیاب و دیو سفید و بقیه گرفت ما در کشتی فقط یک مدال بگیریم. آن وقت ژاپنی ها که تا همین چند وقت پیش فهمشان از کشتی این بود که دو تا قوچعلی را بزنند به همدیگر تا ببینند کدامشان بیشتر میلرزد ، چهار تا طلا بگیرند.

شاید هم توقع زیادی از امام زمان داریم. شاید اگر به جای دخیل بستن به امام زمان و ثامن الائمه و آیه قرآن، شایسته سالاری در فدراسیون کشتی جای مافیا و رفیق بازی را بگیرد و استعدادهای واقعی فرصت ظهور بیابند ما هم به جایگاهی که حقمان است برسیم. تا زمانی که باند بازی در فدراسیون ها ادامه دارد و تا زمانی که لباس تیم المپیک را طراحان برجسته ای چون مهناز آرمین طرح میکنند در بر همین پاشنه خواهد چرخید. البته برای مهناز آرمین بد نشد چون شنیده ایم بعد از این که با لباسهائی که طرح کرد باعث شکنجه شدید ورزشکاران و مردم شد حالا از او خواسته اند که لباس شکنجه گران رژیم را هم ایشان طراحی کند تا یک نگاه به شکنجه گر کافی باشد تا آدم به هر گناه نکرده اعتراف کند.