در آستانه ی روز کوروش بزرگ (۲۹ اکتبر) ایستاده ایم، و در سالگشت روز صدور منشور جاودانه او؛ منشوری که در این لحظات حساس تاریخ ایران (که به دلیل سلطه ی حاکمی خونریز و جنگ طلب در آستانه ی جنگ قرار گرفته)، بیش از همیشه ارزش های شریف و انسانمدارنه اش برجسته می شود.
تاریخ هزاران ساله ی ایران همچون همه ی کشورهایی که تاریخی بلند دارند، رهبران نیک و بد زیادی داشته است اما بندرت می توان رهبر کشوری را پیدا کرد که کشورهای دیگر (دوست و دشمن) او را تحسین کنند؛ فراتر از آن، نمی توان رهبری را پیدا کرد که هزاران سال پس از او، برخی از اعمال و کردارش همچنان امروزی و مورد تحسین انسان های نیک اندیش و باورمندان به مفاد اعلامیه حقوق بشر باشد.
و ما با همه ی دردها و زخم های این سال های تلخ، این شانس را داریم که در قلب سرزمین مان چنین شخصیت سرفراز و بزرگواری حضوری همیشگی دارد.
بنیاد میراث پاسارگاد، به عنوان «پیشنهاد دهنده روز کوروش بزرگ»، افتخار دارد که امسال نیز، چون نوزده سال گذشته روز کوروش بزرگ را برگزار می کند و امیدوار است که در این روزهای تلخ و تاریک، روح انسانمدارانه منشور گرانقدر کوروش بزرگ، چون خورشیدی بر زادگاهش بدرخشد و فرزندان نیک اش را از چنگال اهریمنان و سیاه اندیشان نجات بخشد.
روز کوروش بزرگ خجسته باد
با مهر و خرمی
شکوه میرزادگی
از سوی بنیاد میراث پاسارگاد
اکتبر ۲۰۲۴ – آبان ۱۴۰۳
***
چرا نمی توانیم نسبت به کورش بزرگ و منشور او بی تفاوت باشیم
چرا نمی توانیم انساندوست باشیم و کوروش را به عنوان یکی از سرآمدان عشق به انسان نادیده بگیریم؛ چرا نمی توانیم به حقوق بشر احترام بگذاریم اما نام او را پنهان کنيم. و چرا نمی توانیم مدعی ایرانگرایی باشیم اما به او و منشورش توجهی نکنیم؟
کافی است فقط به سه بند از گفته های او در منشور نگاه کنیم؛ و آنها را با اعلامیه ی جهانی حقوق بشر که قرن ها پس از او بوجود آمده است، مقایسه کنیم:
- من شهر بابل و همه ی دیگر شهرهای مقدس را در فراوانی نعمت پاس داشتم، درماندگان در بابل را که به بیگاری کشانده بودند، از درماندگی و بیگاری برهانیدم.
- همگی آن مردم را که پراکنده بودند،{آواره و تبعیدی} فراهم آوردم و آنان را به جايگاه های خويش بازگردانيم.
- سربازان بسيار من دوستانه اندر بابل گام برمی داشتند، من نگذاشتم کسی (در جايي) در تمامی سرزمين های سومر و اکد ترساننده باشد
نظرات