دژ محمد‌علی خان در استان خوزستان، شهرستان دزفول، ٢۵ کیلومتری شمال شهر سردشت و ۶۵ کیلومتری شمال دزفول قرار دارد.

دژ محمدعلی خان یا دژ سردشت در سال ۱۲۳۲ خورشیدی، محل مبارزات مبارزات محمدعلی خان اول و محمود صالح چهارلنگ بختیاری، علیه خانلرمیرزا احتشام الدوله، حاکم وقت لرستان و خوزستان و پسرش؛ ابراهیم‌میرزا ـــ در حکومت قاجار بود. برخی از تاریخ‌دانان بر این باور هستند که این دژ به همین علت به نام دژ محمدعلی خان نام‌گذاری شده است.

از این دژ در کتاب‌های تاریخی با نام‌های دز استوار، دز، مندزون یا دژ محمدعلی خان نام برده شده است.

در ادامه تاریخ مربوط به این دژ آمده است که سردار علی‌ مردان خان، برادر محمدعلی خان، صاحب این دژ در سال ۱۳۰۷ خورشیدی، جمعیتی به نام هیئت اجتماعیه بختیاری را تشکیل داد و پس از پیوستن تعداد زیادی از طوایف بختیاری به این هیئت، علیه رضا شاه قیام کرد.

رضا شاه نیز برای سرکوب کردن این گروه شورشی، نیروهای خود را به این منطقه فرستاد. علی‌مردان خان و یاران وی، پس از یک سال نزاع و جنگ پارتیزانی با وساطت برخی از خان‌ها تسلیم شدند و به تهران رفتند. وی پس از مدتی در تهران دستگیر و به زندان قصر برده شد و در نهایت در یکی از روزهای اسفندماه ۱۳۱۳ خورشیدی، اعدام شد.

۶ تیر ماه، سالروز ترور ناموفق شاه و خانواده‌اش در اقامتگاه‌شان در مکزیک، در سال ۵۸ خورشیدی است.

در این عملیات که به دستور و پیگیری خلخالی توسط گروهی از افراد کارلوس شُغال (ایلیچ رامیرز سانچز)، تروریست معروف ونزوئلایی انجام شد، اقامتگاه شاه و خانواده‌اش با چند هلی‌کوپتر به رگبار بسته شد که با واکنش سریع محافظان، کسی آسیب ندید.

خلخالی آشکارا به استخدام این تروریست‌ها (۱۴۰ هزار دلار) اشاره کرده بود.

کارلوس شغال همان تروریستی بود که به همراه چند تروریست دیگر وزرای کشورهای حاضر در نشست اوپک در سال ۱۳۵۴ در اتریش را گروگان گرفت و یکی از بزرگترین پرونده‌های گروگان‌گیری جهان (معمر قذافی سلاح و بودجه این عملیات را تامین کرده بود.) تا به امروز را رقم زد و بعد از کلی کش و قوس و با دریافت مبلغی کلان، توانست فرار کند.

این تروریست معروف هم اکنون در فرانسه به جرم قتل چند پلیس فرانسوی در حال گذراندن حکم حبس ابد خویش است. کارلوس را دو بار در زندان ملاقات کردم، او را فردی دیدم همچنان عاشق تجملات، شهرت، و قدرت ـــ که بین مرزهای ایدئولوژی، جنایت و جاه‌طلبی سرگردان بود؛ فردی که هم قهرمان برخی جریان‌های رادیکال و هم نماد تروریسم بی‌مرز قرن بیستم تلقی می‌شود.

صبحانه به افتخار ورود سلطان مظفرالدین شاه قاجار، در جمع سفارت ایران در سنت پترزبورگ، ۱۹۰۲ میلادی

۱. میرزا علی‌خان ظهیرالدوله؛ سیاستمدار
۲. میرزا رضاخان ارفع‌الدوله؛ دیپلمات‌ِ اواخر دورانِ قاجار و اوایل دورانِ پهلوی
۳. حسین پاشاخان امیربهادر؛ از رجال دوره مشروطه
۴. مغرور میرزا موثق‌الدوله؛ وزیر دربار
۵. میرزا محمود خان حکیم‌الملک؛ پزشکِ دربار
۶. میرزا مهدی‌خان وزیرهمایون؛ سیاستمدار قاجاری
۷. میرزا علی‌اصغرخان امین‌السلطان؛ صدراعظم
۸. میرزا ابوالقاسم‌خان ناصرالملک؛ وزیر مالیه

برنامه اجرای جدیدترین آموخته‌های قطعات ایرانی توسط شاگردان مسیو آلفرد لومر ـــ موزیکانچی در ضیافت شام ظل‌السلطان در  بهمن ماه ۱۲۶۱ خورشیدی. 

آلفرد لومر هارمونی را به موسیقی ایرانی معرفی کرد، قطعات زیادی با الهام از موسیقی ایرانی ساخت و موسیقی‌دانان برجسته‌ای از جمله ابراهیم آژنگ تربیت کرد.

او نخستین کسی است که خط نت را در ایران تدریس کرد و کوشش‌هایی برای ثبت موسیقی سنتی ایران کرده‌است.

نخستین کتاب تئوری موسیقی غربی در ایران به نام "نام نامه"، توسط "موسیو لومر فرانسوی" به نگارش درآمد. لومر دو کتاب تئوری نوشت که در جلد دوم به بحث هارمونی می‌پردازد. دو کتاب او توسط "مزین الدوله" به فارسی ترجمه و با چاپ سنگی در چاپخانه دارالفنون چاپ گردید.

حتماً واژه مانکن را شنیدید، این کلمه  اصل و ریشه‌اش از زبان پارسی باستان ـــ به معنی مانی‌کَن گرفته شده و به زبانهای دیگر دنیا رفته است.

پس از قتل مانی، موبدان زرتشتی پوست مانی (فیلسوف، شاعر، نویسنده، پزشک، نگارگر و بنیانگذار آیین مانوی) را کندند، درون پوست را پُر از کاه کرده و سپس به پوستِ پر از کاه ـــ لباس پوشانده و آن را بر دروازه‌ی گندی‌شاپور آویزان کردند که آن دروازه بعداً دروازه مانی نامیده شد.

طرفداران مانی هرچه به شاه التماس کرده که پیکر وی را به آنها بدهد ـــ شاه آن را نمی دهد تا قبرش مشخص نشده و زیارتگاه نشود.

پیروان مانی هم از همان زمان اسم مانی را میگذارند؛ مانی زنده و همان دروازه گندی شاپور را مبدل به زیارتگاه مشتاقان مانی می کنند.

حدود ۶ قرن بعد، ابوالحسن علی بن نافع نام‌دار به زریاب کبیر (موسیقی‌دان، خواننده و بربط نواز ایرانی‌تبار) را به اروپاییها معرفی‌ می‌‌کند.
 

نمره بیست و سیّم «روزنامه شرف» (تحت مدیریت محمدحسن خان اعتمادالسلطنه که در تهران منتشر می‌شد) در سال ۱۲۶۲ خورشیدی چاپ شده ـــ به شکل پیشین منقش به خط میرزا رضا کلهر (از خوشنویسان صاحب‌نام خط نستعلیق در زمان قاجار) است.

 نکته‌ جالب آن اما شرح نگاره‌ای از «اعلیحضرت قوی شوکت فردریک گلیوم اول پادشاه پروس و امپراطور ممالک آلمان» است که ویلیام (به آلمانی ویلهلم) را «گلیوم» نوشته است. 

نقاشی از ابوتراب غفاری کاشانی؛ نقاش و نگارگر دوره ناصرالدین‌شاه ـــ او برادر کمال‌الملک و شاگرد و برادرزاده صنیع‌الملک، نقاش‌باشی دربار ناصری بود.

در کشاکش جنگ اول جهانی و برای کمک به «کمیته دفاع ملی» که در همدان و کرمانشاه به نبرد با نیروهای متجاوز روسیه و انگلستان شتافته بودند دولت آلمان اقدام به سورشارژ (به مهر زدن بر روی اسکناس یا تمبر گفته می‌شود. سورشارژها رنگ‌های مختلفی مانند سیاه، قهوه‌ای یا سبز دارند که هریک از رنگ‌ها ارزش خاص خود را دارند.

روچاپ به منظور بالا بردن قیمت تمبر یا از بین بردن یک نقش انجام می‌شود) اسکناس‌های پنج تا هزار مارکی خود با مهری به خط نستعلیق و ثلث با در نظر گرفتن ارزش برابری پول ایران به طلا و نقره کرد.
 

لویی آلفونس دنیل نیکولا نخستین غربی بود که بابی شد.

نیکولا در ۲۷ مارس ۱۸۶۴ در رشت متولد شد و در سال ۱۹۳۹ در پاریس در گذشت. او به چند زبان مانند روسی و فارسی صحبت می‌کرد. او تحصیلات خود را در زمینه زبان‌های زنده شرق ادامه داد و سپس در سال ۱۸۷۷ وارد بخش وزارت امور خارجه شد.

مسیو نیکلا منشی اول سفارت فرانسه در ایران بوده‌است. پس از خواندن کتاب آرتور دو گوبینو همه اطلاعاتی که نویسنده در آن نوشته بود را بررسی کرد و برخی از آن را اصلاح کرد و پس از آن آثار میرزا سید علی محمد شیرازی را ترجمه کرد؛ و مفتون آموزه‌های آن شد و به آیین بابیت گروید و نخستین غربی بود که بابی شد؛ و آثار مختلفی درباره باب نوشت و اولین مترجم آثار باب به زبان فرانسوی بود. 
 

ستایش «ویکتور هوگو» از حکیم فردوسی در کتاب افسانه قرون. 

افسانه قرون مجموعه‌ای از اشعار ویکتور هوگو است، که به عنوان تصویری ممتاز و عالی از تاریخ و تکامل بشریت پنداشته می‌شود.
 

وی زن خوب و نجیبی بود ـ قبری در یزد.