نسل ما از کی ان‌قدر گرفتار شد که از همه چی غافل موند؟! نسلی که سخت‌کوش بود و پرمسئولیت. نسلی نگران. نگران انقلاب، نگران جنگ، نگران آزادی، نگران تحریم و انزوا. نسلی که سعی کرد کم‌تر خاطره بسازه و بیش‌تر فراموش کنه. نسلی که به قول رفیقی هرگز هیچ‌کجای دنیا ته‌نشین نشد و بار تموم زندگی‌اش در یک چمدون جای گرفت، می‌گیرد! ما زنان بارداری هستیم که شادی وطن را با اندک امیدی در زهدان خود کاشتیم و تمام عمر مانند جعبه‌های بنفشه‌ی کدکنی در خلوتی از حیاط، به انتظار ریشه‌ای در خاک ماندیم…