این موزه شامل اشیای تاریخی و مبلمان خانواده‌های سرشناس پارسی است
بی بی سی
در یکی از کوچه پس‌کوچه‌های جنوب مومبای (بمبئی)، پایتخت مالی هند، موزه‌ای به چشم می‌خورد که به پیروان یکی از کهن‌ترین ادیان جهان، یعنی آیین زرتشت، اختصاص یافته است.
موزه «فرامجی دادابهای آلپایوالا» تاریخ و میراث جامعه باستانی پارسیان را ثبت کرده است؛ اقلیت قومی کوچکی که جمعیت آن به سرعت رو به کاهش است و عمدتا در هند سکونت دارد.
برآورد می‌شود که جمعیت پارسیان اکنون تنها بین ۵۰ تا ۶۰ هزار نفر باشد. بر اساس روایات تاریخی آنها از نوادگان ایرانیانی هستند که قرن‌ها پیش برای گریز از آزار دینی حاکمان اسلامی، از ایران گریخته بودند.
با وجود سهم قابل توجهی که پارسیان در ساختار اقتصادی و فرهنگی هند ایفا کرده‌اند، بسیاری از جنبه‌های جامعه پارسی هنوز برای بخش بزرگی از جمعیت هند و همچنین برای جهان ناشناخته مانده است.
کِرمان فاتاکیا، مدیر موزه، می‌گوید: «امیدواریم این موزه که به تازگی بازسازی شده، بتواند بخشی از این گمنامی را از میان بردارد و مردم را به کشف تاریخ، فرهنگ و سنت‌های جامعه پارسی از طریق نمایش آثار تاریخی نادر دعوت کند.»
برخی از آثار به نمایش درآمده در این موزه شامل آجرهای خط میخی، کوزه‌های سفالی، سکه‌ها و اشیای دیگری است که از مکان‌هایی همچون بابل، بین‌النهرین، شوش و ایران به دست آمده‌اند و قدمت آنها به حدود ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌رسد.
این مناطق زمانی تحت سلطه پادشاهان زرتشتی ایرانی، از جمله دودمان‌های هخامنشی، اشکانی و ساسانی بودند.
از شهر یزد نیز اشیاء و آثاری تاریخی در این مجموعه وجود دارد. بسیاری از زرتشتیان ایران، پس از حمله اعراب در قرن هفتم میلادی، از مناطق دیگر به این شهر پناه بردند که در بخش کویری مرکز ایران واقع شده است.
یکی از آثار شاخصی که در این موزه به نمایش گذاشته شده، نمونه بازسازی‌شده منشور کوروش کبیر، پادشاه ایرانی و بنیان‌گذار سلسله هخامنشی است.
فاتاکیا می‌گوید این استوانه گِلی که با نام استوانه کوروش نیز شناخته می‌شود، یکی از مهم‌ترین یافته‌های دنیای باستان است. متن روی این استوانه که با خط میخی نگاشته شده، حقوقی را بیان می‌کند که کوروش به مردم بابل اعطا کرده بود. این سند به عنوان نخستین منشور حقوق بشر شناخته می‌شود و نسخه‌ای از آن نیز در سازمان ملل به نمایش گذاشته شده است.
در این موزه نقشه‌هایی هم وجود دارد که مسیرهای مهاجرت هزاران زرتشتی ایرانی را نشان می‌دهد. آنها برای فرار از آزار دینی، از کشور خود گریختند و در قرن‌های هشتم تا دهم میلادی، و همین طور در قرن نوزدهم، به هند مهاجرت کردند.
در این مجموعه همچنین می‌توان مبلمان، نسخه‌های خطی، نقاشی‌ها و پرتره‌هایی از چهره‌های برجسته پارسی را یافت؛ از جمله جمشیدجی نوشر‌وانجی تاتا، بنیان‌گذار گروه صنعتی تاتا، شرکتی بزرگ که مالک برندهایی مانند جگوار لندرور و چای تتلی است.
بخش چشمگیر دیگری از نمایشگاه به آثاری اختصاص دارد که پارسیان ثروتمندِ اوایل قرن نوزدهم گردآوری کرده‌اند؛ افرادی که از راه تجارت چای، ابریشم، پنبه ــ و به ویژه تریاک ــ با چین ثروت اندوختند. این بخش شامل ساری‌های سنتی پارسی است که طراحی آنها از نقوش چینی، فرانسوی و سایر مناطق تحت تاثیر روابط تجاری جهانی آن زمان الهام گرفته شده است >>>
نظرات