آسو:

نثار محمدی

«مأموران شهرداری منطقه، یک روز، صبح زود آمدند به خانه‌ی همسایه‌ و گفتند: خانه‌ی‌ آن‌ها روی گُسل فرسوده‌ی بافت شهری است و باید همین امروز تخلیه شود.»

یک خانواده‌ی پرجمعیت مهاجر که سی‌ سال پیش برای پیدا کردن شغل از رامهرمز به اینجا آمده بودند، هر خشت این خانه را با دست‌های خودشان ساخته بودند.

«آسیه پناهی[1] را یادت هست، در کرمانشاه؟ همان بلا را سر این خانواده هم آوردند. مادربزرگ خانواده بر اثر همین حرف‌های مأموران حکومتی، سکته‌ی قلبی کرد و مُرد اما آب از آب تکان نخورد.»

پوزخند می‌زند، چهره‌اش از خشم درهم رفته است و خط اخم بین دو ابرویش، پُررنگ‌تر. دست‌هایش در هوا، گویی می‌خواهند مُشت شوند، از سویی به سوی دیگر می‌روند. ادامه‌ می‌دهد:

«بافتِ فرسوده‌پَرسوده یا هرچی، این‌جا پای کوه، مردم زندگی ساخته‌اند! چون پول اجاره نداشتند... زندگیه بابا...زندگی! جون مردم شوخیه؟...»

محله‌ی «منبع آب» (یا کوی منبع آب) در شرق اهواز و در منطقه‌ی هفت شهرداری قرار دارد و یکی از نخستین محلات کارگرنشین و حاشیه‌نشین این شهر است. این محله به علت قرار گرفتن در دامنه‌ی کوه‌های شرقی اهواز، از نظر جغرافیایی و تاریخی اهمیت دارد.

برو به آدرس