در خصوص سفر به ایران:

دولت آمریکا یک هشدار طولانی در خصوص سفر به ایران دارد. درحالیکه به شما توصیه نمیکنم که این هشدار را ندیده بگیرید، توصیه میکنم که این هشدار را با گزارشات مستقیم آمریکاییانی که اخیرا از ایران بازدید کرده اند متوازن کنید. این گزارشات عموما پر از "ترین" هاست. این کشور زیباست، تاریخش غنی است، و مردمش مشتاق هستند تا تعهد عمیقشان به مهمان نوازی را نمایش دهند.

ایرانیان آمریکایی ها را بصورت خاصی دوست دارند. این نکته در تمام گزارشات سفری که من خواندم نوشته شده بود و من میتوانم این واقعیت را تایید کنم. به شما لبخند خواهند زد، شما را به غذا دعوت خواهند کرد، و از شما خواهند خواست تا پیامهای شخصی شان را به جنیفر لوپز تحویل دهید. موسیقی، فیلم، و رسانه های آمریکایی کاملا توسط مردم ایران مورد استفاده قرار می گیرد. مثل تمام کشورهای دیگر، در این کشور نیز نقطه نظرات متفاوتی وجود دارد، اما اکثر مردم ایران شما را با فرهنگی که آن را تحسین می کنند و احترام می گذارند مرتبط می بینند.

من به هیچ وجه خوش خیال نیستم. من نسبت به تاریخ معاصر ایران و دولت ایران آگاهی دارم، اگرچه که در پرتره های من عمدا هیچ ذکری از این دو نمیشود. متاسفانه برخی از سیاستهای دولت ایران را غیرممکن است که نادیده گرفت: برای مثال، اسراییلیها نمیتوانند وارد ایران بشوند. اگر شما در پاسپورتتان حتی مهر ورود به اسراییل داشته باشید، نمیتوانید وارد کشور ایران بشوید.* من این را فقط از باب این میگویم که در مورد این مسایل به وفور صحبت شده و این مسایل با سفر به ایران مرتبط هستند. من از هرگونه انتقاد دیگر اجتناب می کنم، چون من در درجۀ نخست یک عکاس هستم و رسانه های غربی در خصوص این مسایل بسیار پرداخته اند.

اما من میتوانم به شما این را بگویم: برای دو هفته من با فرهنگ، مردم، و مناظر ایران، تقریبا بدون دخالت دولت ممزوج شدم. (مزیتی که قبول دارم از شهروندان خود ایران دریغ می شود.) من از مزایایی که یک توریست در هر کشوری دریافت می کند لذت بردم. مانند سایر کشورها، ایران از لحاظ اقتصادی علاقمند است که تضمین کند به توریست هایی که از آن بازدید میکنند خوش بگذرد. همۀ مقامات رسمی مشتاق هستند که  شما از اقامتتان لذت ببرید. حقیقت تاسف بار این است که  کشورهای ما با یکدیگر روابط خصمانه ای دارند، بنا براین شما اجازه ندارید که در منازل ایرانیان اقامت کنید، یا مستقلا با دوستان ایرانیتان بیرون بروید. اما به شما آزادی گسترده ای داده میشود تا در کشور گردش کنید.
 
چون شما یک آمریکایی هستید، یک راهنما برای شما انتخاب می شود. اما این یک برکت غیر منتظره است. راهنمای شما در امور گردشگری آموزش دیده است و به هیچ عنوان یک "مراقب دولتی" نیست. فراتر از کسب اطمینان از اینکه شما موازینی که در بالا قید شد را رعایت میکنید، شغل این راهنماها این است که شما را در خصوص تاریخ و فرهنگ ایران آموزش بدهند. با فرض اینکه شما علاقه به روزنامه نگاری و یا جاسوسی ندارید، راهنمای شما به غنی شدن و افزوده شدن به تجربۀ شما کمک میکند. احتمال این که این شخص دوست شما بشود بسیار بالاست. اگر خیال دارید به ایران سفر کنید، توصیه میکنم با راهنمای من تماس بگیرید: mohammadjavad_82@yahoo.com />  
شما به ویزا احتیاج خواهید داشت. اخذ ویزا از طریق یک آژانس گردشگری به نام آیتو که با وزارت امور خارجه مرتبط است امکانپذیر خواهد بود. به احتمال زیاد با تقاضای شما ظرف 2 هفته موافقت میشود. شما باید ویزای خود را از سفارت پاکستان در واشنگتن دی سی بگیرید (اگرچه که فکر می کنم میتوانید ترتیبی اتخاذ کنید تا برای شما ارسال شود.)

در انتها، سفر به ایران در حال حاضر بسیار ارزان است. این یکی از اثرات مثبت و تاریک سقوط ارزش ریال است. در کمتر نقطۀ دیگری در جهان شما میتوانید با چنین هزینۀ نازلی چیزهای بیشتری ببینید.
 
من با یک جملۀ کلیشۀ متداول این صحبت را به پایان می برم: دولت ایران ملت ایران نیست. شما میتوانید از یک کشور لذت بسیار ببرید در عین حالیکه با دولت آن مخالف هستید. سفر به کشوری نشانۀ طرفداری از ایدئولوژی و یا سیاستهای آن کشور نیست. سفر سفر است و مهمترین عاملی است که میتواند باعث ایجاد تفاهم بین فرهنگ ها بشود.
 
*من این جملۀ ستاره دار را تصحیح کرده ام تا نشان بدهد که یهودیان میتوانند به شرط اینکه تاکنون به اسراییل سفر نکرده باشند وارد ایران بشوند.