«اگر روزی فرا برسد که زن، نه از سر ضعف، که با قدرت عشق بورزد... دوست داشتن برای او نیز، همچون مرد، سرچشمه ی زندگی خواهد بود و نه خطری مرگبار.»—سیمونه دو بووار

بابا بسه دیگه: هی‌ میگن نسل سوخته.... نسلِ سوخته! بسه دیگه این عبارت، دیگه: نه جذابه، نه جالبه، نه خنده دار ه و نه غم انگیز! بلکه میره تو اعصاب!—

داستانِ ما ایرانی‌‌ها و هویتِ ایرانی‌ مون.... غرورِ ایرانی مون... منش و کیش مون... و افتخارات مون... یه روی سکه ‌ست! و روی دیگرِ آن داستان رنجی‌ ‌ست که می‌بریم، رنجِ شما، رنجِ دوستان، و رنجِ من...و و و... رنج جامعه ما ایرانیان چه مجازی چه واقعی‌ ... رنجِ درکِ ناچیزِ ما از دموکراسی و برخورداری بسیار کم از آن و زخمِ عمیق تازیانه دیکتاتوری بر گرده‌ها مون که دردی دیرینه‌ ‌ست.... به عمق و وسعتِ خودِ تاریخ !!!!! تاریخ اصیل و پر قدمت مون! ... رنجی‌ که می‌بریم! —میم.گ.

"- من از این مردم این را فهمیده ام که خاموشی شان را نباید نشانه ی باورشان به حساب آورد... همه چیز را می بینند و همه حرفی را با سکوت گوش می کنند و سر و گوش می جنبانند . آنها فکر می کنند که فقط امام ها و معصوم ها بودند که به راه رضای خدا کار می کرده اند و درباره ی مردم نیت خیر داشته اند...اگر به حرفهایت گوش هم دادند نباید باورت بشود که حرفهایت باورشان شده. - مطلب این که حرف ، باد است . اما فکر ، آتش است. آتش را باید اول گیراند باد خودش به آن دامن می زند..."— "کلیدر محمود دولت آبادی"