هر آن‌جا که در آن چای خشک داری، دیگر نه خانه‌ی موقت توست که اقامت‌گاهِ دائم توست. این است فلسفه‌ی چای خشک. احساس خانه بودن باعث می‌شود آن‌جا بهت بد نگذرد. از همین نقطه می‌خواهم برسم به این‌که وقتی از خانه موقت دوستم در تهران می‌آیم بیرون و با بعضی نفرات از دوستانم حرف می‌زنم، می‌بینم که تمام مدت ناراضی و غرغرو و شاکی‌اند و حالشان از آن‌چه زندگی-در-ایران می‌نامند دارد به هم می‌خورد.

یادت نرود زندگی را‎