فریدون ناظزی:

در ١٥ ژانویه ١٩١٩ روزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت، دو انقلابی و کمونیست بزرگ، به دستور "سوسیال دموکرات" هایی، که به قول رزا به صورت یک لاشەی گندیده درآمده بودند، و به دست واحدی جنایتکار و ضد کمونیست به نام "فرای کورپس" ترور شدند. این واحد، که باید آنها را پیشقراولان حزب نازی خواند، توسط گوستاو نوسکه، وزیر سوسیال دموکرات دفاع وقت آلمان، به برلین فراخونده شده بودند تا خیزش اسپارتاکیست (کمونیست) ها و کارگران انقلابی را درهم بشکنند. وی (احتمالا از جانب فریدریش ابرت، سوسیال دموکرات و نخستین رئیس جمهور آلمان) ترور روزا و کارل را به آن مزدوران سپرد. واحد جنایتکار فرای کورپس آن دو رخسار تاریخی را ترور کردند، اما مثل همەی مرتجعین از یک واقعیت غافل بودند.

مرگ انقلابیون بزرگ، گرچه سود کوتاه مدتی برای استثمارگران و دولت های خدمتگزار آنها دارد، اما یاد آن انقلابیون در دراز مدت درخت یک انقلاب کارگری و کمونیستی را قطره قطره آبیاری خواهد کرد، این امر کاملا در مورد روزا و کارل صادق می باشد. شاهد این مدعا اکسیون های شکوهمند هر سالەایست که در روز ترورشان و به خاطر به خاطر بزرگداشتان توسط زنان و مردان آزاده در برلین برگزار میشود.

هدف آن دو بزرگوار در روزهای رزم خستگی ناپذیر و شجاعانەشان چه بود؟ آن هدف عبارت بود از خرد کردن ماشین دولتی بورژوایی از طریق یک انقلاب کارگری و جایگزین کردنش با دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا. کارگران انقلابی، هنرمندان و نویسندگان چپ و مردم آزاده با اکسیون های شورمندانه این نیاز برای تحقق آن آرمان را طی صد سال گذشته زنده نگە داشته و موجب گردیدەاند یاد آندو الهامبخش مبارزات سوسیالیستی باشد. امروز که سرمایه دچار نزع روان شده الهامبخشی یاد این دو رهبر برجستەی پرولتاریا و اهدافشان تاثیرگزارتر از دهەهای گذشته است.

در صد سال گذشته بزرگان، ادب، هنر و رهبران شاخصی از روزا و کارل لب به ستایش گشودند. لنین گرچه طی زندگی مبارزاتی در موارد مهمی با روزا اختلاف عقیده پیدا کرد، اما هرگز از ستایش انقلابیگری وی غفلت ننمود. او گفت:

"گاهی ممکن است یک عقاب در حد یک مرغ پرواز کند، اما مرغ هرگز نمی تواند همچون یک عقاب اوج بگیرد. ... روزا علیرغم اشتباهاتش یک عقاب بود و یک عقاب باقی ماند."

برو به آدرس