۵ اسفند ماه ۱۳۹۲

با اندوهی عمیق خبردرگذشت دکتر عبدالمجید مجیدی را دریافت و قلبا متاسف شدم.

دکتر عبدالمجید مجیدی نه تنها پیش ازشورش ۵۷ مصدر خدمات ارزنده ای بود، در دوران تبعید نیز لحظه ای از اندیشیدن به ایران و ایرانی باز نیایستد و در طی این سالیان یکی از بهترین یاوران من بود. خدمات او در بنیاد میهن که دریچه ای برای بازشناسی هویت و اصالت ایرانی بود را همواره به یاد دارم.

شادروان دکتر عبدالمجید مجیدی در جامعه ایرانیان تبعیدی از نوادری بود که در تمامی این سالها که از همکاری وی بهره بردم، هیچگاه بغیر از نگرانی برای سرنوشت میهن کلامی از زبان او نشنیدم، او هیچگاه در اندیشه خویش نبود و هرآنچه می خواست برای بهروزی ایران و ایرانی بود، بدین روی شخصا برای وی احترام ویژه ای قایل بودم.

با تاثری بسیار درگذشت آن روانشاد را به خانواده، بازماندگان و دوستان تسلیت می گویم و برایشان شکیبایی آرزو دارم.

روانش شاد و یادش همواره گرامی باد

رضا پهلوی

Related Photo Essay:

Abdol Madjid Madjidi (1929-2014): No Regrets, Proud to have served King & Country