بی نام:

از زمانی که موضوع قرنطینه شهرها به دلیل گسترش ویروس کرونا به میان آمد و انجام آن عملیانی شد، یکی از مشاغلی که امکان فعالیت آن با ریسک بالا تشخیص داده شد، شغل آرایشگری بود.

با بسته شدن مکان های آرایشگری، مردان که معمولاً به فاصله چند هفته یا دو سه ماه در میان برای اصلاح سر و صورت خود به آرایشگر مراجعه می کردند؛ به ناچار تن به این داده اند که تا بازشدن آرایشگاهها منتظر بمانند و موی خود را اصلاح نکنند. اما این انتظار نه تنها ادامه یافت، بلکه زمان مشخصی هم برای بازگشایی آرایشگاهها مشخص نشد. از این رو فعلاً تا بازشدن آرایشگاهها باید با قیافه های عجیب مردان آرایشگاه نرفته در منزل میان پدران و پسران، در اقوام میان خویشان، در کوی و برزن و خیابان میان دوستان و همسایگان و در ادارات میان همکاران و مدیران رو به رو شویم.

اما فعلاً چاره کار به چند طریق قابل انجام است. اول اینکه مردان صبر پیشه کنند و در شرایط کرونایی، تیپ هیپی های دهه ۶۰ میلادی را بپذیرند. دوم آنکه آرایشگر محله را خبر کنند تا به طور خصوصی به همراه یک ریسک، به منزلشان بیاید و سر و صورتشان را صفا دهد. اما روش سوم که یک روش ابتکاری برای پدران است، می توانند یک صندلی را داخل حمام بگذارند و با یک چادر یا پارچه یا نهایت سفره یکبار مصرف همچون پیش بند آن را دور گردن خود بیاویزند و آیینه ای نیز در دست گیرند. سپس عیال محترم و یا یکی از فرزندان رشید با سلیقه خود مشغول پیرایش کله مبارک آنان شود.

بی تردید راه حل سوم مزایای فراوانی دارد. چرا که به بالا رفتن وفاق خانوادگی کمک می کند. بعلاوه قطعاً زمان پیرایش با طنز و خنده همراه است. همچنین عیال مربوطه و یا فرزند رشید به نحوة کار آرایشگران بیشتر پی خواهد برد و برای اولین بار آرایشگری را با موی سر پدر تمرین خواهد کرد و در نهایت پدران با یک اصلاح جدید سر و صورت خود برای اولین بار مواجه خواهند شد که می توانند از آن به عنوان پیرایش به سبک و «مدل کرونایی» نام برد.

در هر حال مقصود آن است که اگر دوران بازگشایی آرایشگاه و پیرایشگاهها در کلانشهرهایی چون تهران به درازا کشید و پدران به پیرایش به شیوه سوم روی آوردند و با انجام آن آرایش سر و صورتشان چون همیشه نبود، خرده نگیرید چون دوران کرونایی، پیرایش سبک و «مدل کرونایی» را اقتضا می کند. اقتضایی که در نگارش تاریخ پیرایش و آرایشگری، قطعاً به آن اشاره خواهد شد.