"- من از این مردم این را فهمیده ام که خاموشی شان را نباید نشانه ی باورشان به حساب آورد... همه چیز را می بینند و همه حرفی را با سکوت گوش می کنند و سر و گوش می جنبانند . آنها فکر می کنند که فقط امام ها و معصوم ها بودند که به راه رضای خدا کار می کرده اند و درباره ی مردم نیت خیر داشته اند...اگر به حرفهایت گوش هم دادند نباید باورت بشود که حرفهایت باورشان شده. - مطلب این که حرف ، باد است . اما فکر ، آتش است. آتش را باید اول گیراند باد خودش به آن دامن می زند..."