آشیکاگا آتسوجی (۱۹۰۱ـ ۱۹۸۳) خاورشناس ژاپنی، از ۱۹۳۲ میلادی برای تحصیل به آلمان و فرانسه رفت، زبان اوستایی را زیر نظر هانری ماسه (خاورشناس، ایران‌شناس، نویسنده، مترجم و محقق فرانسوی) و زبان ایرانی باستان و پهلوی را نزد امیل بنونیست (خاورشناس، زبان‌شناس و ایران‌شناس فرانسوی) آموخت.

در ۱۳۱۳ خورشیدی، در کنگره‌ هزاره‌ی فردوسی در تهران شرکت کرد، کنگره‌ی هزاره‌ی فردوسی مجموعه‌ی آیین‌هایی بود که به مناسبت هزارمین سال میلاد فردوسی در سال ۱۳۱۳ خورشیدی در تهران، طوس و دیگر شهرهای ایران برگزار شد، در کنگره‌ هزاره‌ی فردوسی، که نخستین اجتماع بزرگ علمی در ایران بود، ۴۰ تن از ایران‌شناسان برجسته از ۱۷ کشور و ۴۰ تن از دانشمندان و ادیبان ایرانی شرکت داشتند، به مدت ۵ روز، از ۱۲ تا ۱۶ مهر ۱۳۱۳، سخنرانی‌هایی در تالار دارالفنون در تهران ایراد شد و تعدادی از آنها در کتاب هزاره‌ی فردوسی به چاپ رسید. جشن هزاره‌ی فردوسی به سال ۱۳۱۳ یکی از رویدادهای مهم فرهنگیِ قرن، و مهم‌ترین کنگره‌ی علمی بود که در ایران معاصر برگزار شد.

آشیکاگا آتسوجی حدود یک سال در ایران ماند و مدتی نیز آموزش زبان فارسی را نزد رضازاده شفق تکمیل کرد و استادش به او لقب عاشق‌آقا داد.

متخصص فرهنگ ایران پیش از اسلام و زبان‌های پهلوی و سانسکریت بود، تمدن باستان ژاپن را در پاره‌ای موارد متأثر از تمدن ایران باستان می‌دانست، مدتی در دانشگاه کیوتو زبان‌های فارسی باستان و میانه و سانسکریت تدریس می‌کرد و دَه سال نیز رئیس دانشکده‌ی ادبیات دانشگاه توکایی بود.

از آثارش: اندیشه‌ی دینی ایرانیان (۱۹۷۱).

در تصویر؛ ایشان در ردیفِ سوم از بالا حضور دارد.