«ز ایران» روایتی‌ست برخاسته از سکوتِ تحمیل‌شده، از تاریخِ به حاشیه رانده‌شده، از زنانی که صداهایشان سال‌هاست شنیده نمی‌شود، و از بناهایی که آرام‌آرام زیر غبار فراموشی دفن می‌شوند.

این پروژه، سفری‌ست میان صدا و سنگ، میان خاطره و ساز. قدم‌هایی که به دل تاریخ می‌روند، به سوی بناهایی که زمانی قلب تپنده‌ی فرهنگ این سرزمین بوده‌اند، اما امروز یا در حال فروپاشی‌اند یا در سایه‌ی بی‌توجهی خاموش شده‌اند.

در این مسیر، موسیقی جای واژه را می‌گیرد؛ قطعاتی که نه تنها تصویری از آن بناها هستند، بلکه پژواکی‌ست از زنانی که همچون آن دیوارهای فرسوده، سال‌هاست در معرض تخریب‌اند—اما همچنان ایستاده‌اند.

«ز ایران» آوای مقاومت است؛ پاسخی هنری به پاک‌کردن حافظه‌ی تاریخی، به نادیده‌گرفتن زن، و به خاموش‌کردن صداهایی که باید شنیده شوند.

در هر نت، در هر تصویر، در هر قدمی که به دل این سرزمین فراموش‌شده گذاشته می‌شود، امیدی هست برای بازگفتن دوباره‌ی آن‌چه سعی شده به فراموشی سپرده شود.

⸻

کاخ خسرو، یادگاری از شکوه ساسانیان، در شهر قصر شیرین آرام گرفته است. شاه ایران، خسرو پرویز، این کاخ را برای همسر محبوبش، شیرین، در میان باغی وسیع و سرسبز بنا نهاد؛ باغی که روزگاری، آب زلال رود الوند در آن جاری بود، اما اکنون، از آن همه زیبایی، جز ویرانه‌ای خاموش چیزی باقی نمانده است.

تنها چهل درصد از این بنای باعظمت از دل خاک بیرون کشیده شده، و راهی به سوی آن، جز از جاده‌ی کمربندی قصر شیرین، نیست. از درون شهر، دستی به آستانه‌اش نمی‌رسد.

کاخی که روزگاری قصه‌های عاشقانه‌ی خسرو و شیرین را در دل خود زمزمه می‌کرد، اکنون در سکوتی سنگین فرو رفته است؛ ویرانه‌ای در حاشیه‌ی جاده، که دیگر نه یادآور عشق، بلکه مأمن رهگذران خسته‌ای‌ست که برای لقمه‌ای نان، در مرز این سرزمین جان به خطر می‌اندازند.

#ستاره_احمدی #سه_تار_نوازی #کاخ_خسرو #زایران #زنان #صدای_زنان #موسیقی #قصر_شیرین #کرمانشاه #بناهای_تاریخی