Four Poems of the Bay Area

By Majid Naficy

One: The Scent of Joseph’s Shirt

Should I listen to the sound of water
Or to the call of wind?
The water comes from the heart of the sea
And the wind from the other side of the city
But both have the same message.

These hard days will pass
And the wind that today brings
The smell of Corona
Will become fragrant tomorrow.

Previous poets have said the same thing.
Hafez sat at Roknabad Brook
To see the passage of time
And smell the scent of Joseph’s shirt*
In the wind.

This is the secret of my long walks.
By the San Francisco Bay.

August 2, 2021

* In this gazal, the thirteenth-century Persian poet Hafez of Shiraz alludes to the Abrahamic story of joseph who was sold into slavery by his brothers, and speaks directly to Joseph’s father, who grieved his son’s loss for years:

Joseph, the lost, will return to Canaan, grieve not
This house of sorrow will become a rose garden again, grieve not
......

Two: Long-necked Goose

Oh, long-necked goose
There you stand
Without looking at me
And repeat something
In your throat.

Do you smell something in the wind
That I can not smell?
Do you see something on the horizon
That I can not see?

I am a lonely walker
And see in these endless waves
But a shapeless shape.
Oh, long-necked messenger
Do me a favor, and tell
What message you have for me.

August 3, 2021

Three: Daughter of China

Oh, daughter of China
Your loud voice on the cell
Disturbs my peace.

Don’t get me wrong.
I love China and the Chinese.
I have memorized the poetry of Li Bo
And even once upon a time
Have read the four volumes of Mao.

But now on these coastal paths
I want to listen to my own voice.
Haven’t you heard that Lao Tzu said:
To hear, one must close ears,
And to speak, one must close one’s mouth?  

August 3, 2021

Four: Ride Share

“A fuck for a ride.”
This is the response
From a man
To my ad in Craigslist
For a ride share from
San Francisco to LA.

I wanted to pay
Half of the gas
And have a conversation
On the road
About poetry and politics.

I am angry
But will not respond.
Tomorrow I will fly back home.

August 6, 2021

چهار شعر از حاشیه‌ی خلیج

مجید نفیسی

یک. بوی پیراهن یوسف

به صدای آب گوش دهم
یا بانگ باد؟
آب از دل دریا می‌آید
و باد از آنسوی شهر
با این همه, هر دو
پیامی یکسان دارند.

این روزهای سخت, خواهند گذشت
و بادی که امروز
با خود, بوی کرونا می‌آورد
فردا مشک‌فشان خواهد شد.

شاعران پیشین, چنین گفته‌اند.
حافظ کنار جوی رکن‌آباد می‌نشست
تا گذر زمان را ببیند
و در باد
بوی پیراهن یوسف را می‌شنید.

این است راز قدمهای طولانی من
کنار خلیج سن‌فرانسیسکو.

        دوم اوت دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک

دو. غاز گردن‌دراز

ای غاز گردن‌دراز
آنجا ایستاده‌ای
و بی‌اینکه به من بنگری
چیزی را در گلو
تکرار می‌کنی.

آیا در باد
چیزی را می‌بویی
که من نمی‌توانم ببویم؟
آیا در افق
چیزی را می‌بینی
که من نمی‌توانم ببینم؟

من رهنوردی تنهایم
و درین موجهای بی‌پایان
تنها نقشی بی‌نقش می‌بینم.
ای پیام‌آور گردن‌دراز
عنایتی بفرما و بگو
چه پیامی برای من داری.

        سوم اوت دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک

سه. دختر چین

دختر چین!
صدای بلندت پشت تلفن دستی
خلوت مرا می‌آشوبد.

مپندار که من
چین و چینی‌ها را دوست ندارم.
من شعرهای لی‌بو را از بر‌کرده‌ام
و حتی روزگاری
چهار جلد مائو را خوانده‌ام.

با این همه, اکنون می‌خواهم
درین گذرگاه ساحلی
به صدای خود گوش دهم.

نشنیده‌ای که لائوتسه گفت:
برای شنیدن, باید گوش را بست
و برای سخن گفتن, دهان را؟

        سوم اوت دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک

چهار. همسواری

"یکبار کردن برای سوار‌کردن"
این است پاسخ مردی
به آگهی من در "کرگزلیست"*
برای همسواری از سن‌فرانسیسکو
به لس‌آنجلس.

می‌خواستم
نیمی از پول بنزین را بپردازم
با گفتگویی در راه
اندر شعر و سیاست.

خشمگینم
ولی پاسخ نمی‌دهم.
فردا با هواپیما باز‌ خواهم‌ گشت.

        ششم اوت دوهزار‌و‌بیست‌و‌یک

* سامانه‌ای پاگرفته از سن‌فرانسیسکو برای درج آگهیهای کوچک مانند همسفر شدن.