گر مرگ داد است بیداد چیست زداد اینهمه بانگ و فریاد چیست
باز خبری تلخ و دلگیری دیگر از ایران می‌‌رسد ... در دومین روز نوروز سال ۱۳۹۲ خورشیدی هوشنگ کاووسی منتقد پیشکسوت سینمای ایران دار فانی را وداع گفت.
ایشان را هنوز به خوبی به یاد دارم، اوایلِ دبیرستان و سالهای پَنجاهِ خورشیدی، همان وقت که جنگ بر سرِ مدرنیسم در سینمای ایران بود و کهنه پرستان همچنان مات و مبهوت در تیمچه ها،گرمابه و کوچه‌های تنگ و بُن بست‌های عاطفی و رفتارِ منفی اجتماعی ... مردی خوش برخورد و بسیار متواضع ...
واژهٔ «فیلمفارسی» که در این دوره به یکی از مهم‌ترین و کلیدی‌ترین واژه‌های رایج در گفتمانِ اِنتقادی فیلم در ایران تبدیل می‌شود، نخستین بار توسط هوشنگ کاووسی در اوایل دههٔ ۱۳۴۰ استفاده شد و به سرعت به پُرکاربردترین اصطلاح غیر ترجمه‌ای ادبیاتِ سینمایی ایران بدل شد. کاووسی برای پافشاری بر ماهّیتِ خاّصِ این واژه و تحمیل معنای مورد نظرش، آن را به شکل سرهم می‌نوشت.
نخستین نقدِ هوشنگ کاووسی بر روی فیلم «لَغزش» نوشته شد. مانندِ بسیاری از هنرمندانِ دیگر؛ به ایشان نیز بی مهری شد، هم قبل از شورش ۵۷ و هم درین دورانِ تاریکِ اسلامگرایان ...
یادش گرامی باد.
نظرات