ای آنکه بزادیت چو در مرگ رسیدید ... این زادن ثانی است، بزایید بزایید ... گر هندو گر ترک بزادیت دوم بار ... پیدا شود آن روز که روبند بگشاییم ...—جلاالدین محمد بلخی

۴ سالگی = مامان همه چی‌ بلده ۸ سالگی = مامان خیلی‌ چیزا بلده ۱۲ سالگی =مامان همهٔ همه چیرو بلد نیست ۱۴ سالگی =مامان هیچی‌ بلد نیست من بهتر می‌دونم ۱۶ سالگی =مامان کیه ؟ ۱۸ سالگی =مامان طرز فکرش مال قدیماست ۲۵ سالگی =مامان احتمالا میدونه ۳۵ سالگی =قبل از اینکه تصمیم بگیریم ،از مامان سوال می‌کنیم ۴۵ سالگی =من از خودم می‌پرسم که مامان تو این موقعیت چی‌ فکر میکنه و چطور رفتار می‌کنه ۷۰ سالگی = چقدر دوست داشتم الان می‌تونستم از مامانم بپرسم —فیس‌بوک

نصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارند ... جوانان سعادتمند پند پیر دانا را —لسان‌الغیب

هرکجا هستم باشم ..... آسمان مال من است ...... پنجره، فکر، هوا، عشق، زمین مال من است ........ چه اهمیت دارد ............ گاه اگر می‌رویند قارچ‌های غربت .......... —سهراب سپهری

من که ملول گشتمی از نفس فرشتگان ... قال و مقال عالمی می‌کشم از برای تو—لسان الغیب