در همانجا داستان یک نانوا را هم می‌نویسد که کماکان دکانش را باز می‌کرد و از انبار شخصی نان به نرخ رسمی به ناچیزان می‌فروخت. سپس می‌گوید: «این را می‌نویسم تا دانسته شود آزادی‌خواهان با چه غیرت و پاکدلی می‌کوشیدند. می‌نویسم تا آنان که در این هنگام در تهران و دیگر شهرها آسوده می‌زیستند ولی همینکه در سایهٔ آن کوشش‌ها و جانبازی‌ها محمدعلی میرزا برافتاد به یکبار همگی بیرون ریختند و گرد خوان یغما را گرفته بردند و خوردند و اندوختند و انباشتند و اکنون هر یکی روزگار بسیار خوشی می‌دارد، بدانند رنج‌های چه کسانی را تباه گردانیده‌اند.»