آسو:

نثار تاج

گزارشی توصیفی از فقر در حاشیه‌ی دو شهر بزرگ: کناره‌نشین‌های اهواز و ایزتاپالاپا، محله‌ای در حاشیه‌ی مکزیکو سیتی.

اهواز

آلودگی هوا به سطح بالایی رسیده و برای گروه‌های حساس ناسالم است. درصورت دچارشدن به مشکل تنفس یا ناراحتی گلو مدت فعالیت در محیط باز را کاهش دهید!

«این حرف خیلی بامزه‌ست»، می‌خندد و می‌گوید: «این هوا برای سالم‌ترین آدم روی کره‌ی زمین هم بیماری ناشناخته‌ی روانی و جسمی تولید می‌کنه. دوره‌ی این‌جور تیترها تموم شده، ما فهمیدیم که شما دروغ‌گو هستید و مردم بومی رو در طوفان بیماری و خاک رها کردید. شما از ما فقط کارگری‌کردن در پتروشیمی‌ها و کارخونه‌هاتون رو می‌خواید!»

نام این کمک‌کارگرِ بنّا «نبی» ‌است. او در جایی زندگی می‌کند که نامش این است: «کوچه‌پشتی»! جایی در زیر بی‌سیم و کنار کوه‌های محله‌ی حاشیه‌نشین: کوی الصافی یا «کواخر».[1]

گویی وجود ندارند و بر نقشه‌‌ی شهر «نیست» شده‌اند.

سعدون گریه می‌کند، زیرا مادرش گریه می‌کند، زیرا پدرش همیشه ساکت است!

می‌گویم: سعدون، چرا گریه می‌کنی؟

«مادرم یک گاو داشت، از فرط تشنگی مُرد.»

برو به آدرس