ایرج مصداقی ۲۱ دسامبر ۲۰۱۲:

متأسفم شما را بهانه کرده‌ام تا از درد نسلی بگویم که پرپر شد و این‌ روزها کمتر از آن‌ها و قهرمانی‌هایشان گفته می‌شود و من مجبورم به جای همه‌ی آن‌ها و به جای صدایی که خاموش شد فریاد ‌کنم.
نسلی که تا سر حد امکان رنج کشید، مقاومت کرد، قهرمانی آفرید، پرپر شد اما جایزه‌ای نصیب‌اش نشد که هیچ نامی هم از آن‌ها برده نمی‌شود. کتمان نمی‌کنم برای من همه چیز بهانه است تا درد هم‌نسلانم را فریاد کنم. آن‌ها هیچ‌گاه از راهروهای مرگ بیرون نیامدند. وظیفه‌‌ی من است که فریادشان را پژواک دهم. می‌بخشید نامه‌ام طولانی شد، چرا که درد این نسل به اندازه شب سیاهی که بر کشورمان سایه افکنده طولانی است، امیدوارم شما و همه‌ی آن‌هایی که این نامه را می‌خوانید احساس مرا درک کنید.

برو به آدرس