محمدرضا شجریان، خوانندۀ موسیقی کلاسیک ایران در ویدیویی که بمناسبت نوروز منتشر کرد در لفافه از ابتلا به بیماری،  که برخی آنرا سرطان کلیه اعلام کرده اند، سخن گفت.

بدون شک اگر محبوب القلوب بودن نوشدارو میبود، شجریان که میشود بنا بر شواهد عینی ادعا کرد محبوب ترین خوانندۀ ایرانی است بزودی بر بیماری چیره میگشت.

ولیکن، آرزوی خالصانه برای رهایی از بیماری  و طول عمر شجریان دلیل نوشتن این چند سطر نمیباشد.

اگرچه این ایام که بقول عبید روزگار مذهب مختار است، نوکر صفتی،  سست عنصری و هنربندی حرف اول را میزند،  مذهب منسوخ هویت ایرانی که سرافرازی، عدم تمکین به ظالم و چشم پوشی از فواید همدستی با آنان میباشد سرطان لاعلاجی  است که شجریان نماد آن میباشد و سرانجام دَخل حاکمیت فاشیست های اسلامیست "اصلاح طلب" و غیرۀ ایرانی کُش و ایران ویران کُن را خواهد آورد.

شجریان همواره سرزنده باشد و رهایی ایرانی و ایرانی را ببیند و چهچهه های آزادی بزند.

دور نیست، رهایی اصلاً دور نیست.

"تنها حقیقت است که رهایی میبخشد"

تبریک 

طرح بالا؛ اثر محسن حیدریان

یه اینجا که مژگان و همایون، فرزندان شجریان، برای پدر میخوانند هم سرکی بکشید.