آخوند نامه، سی و چند سال تاریکی/ از دانشجو

گفت آخوندی که ما نان آوریم           +++  برق و خانه مفت و ارزان آوریم

کوی و برزن را چراغان می کنیم       +++  مهر و آزادی فراوان می کنیم

گرگ را همسایه با بز می کنیم          +++  دشت را پر از گل رز می کنیم

جسم و روح جملگی پَر می دهیم       +++  هرچه خواهی ما بر آن سرمیدهیم

خود رویم و خانه در قم می کنیم        +++   با عبادت نفس خود گم می کنیم

مردمان مسحور گفتارش شدند          +++    سر بسر راهی در گاهش شدند

مدتی بگذشت و او رهبر بشد           +++   نفس اماره تو گویی چیره شد

وعده هایش جملگی وارونه گشت      +++   شهرها با جنگ او ویرانه گشت

هرچه بودی شد گران اندر گران        +++  غیر خون مردم پیر و جوان

علم و دانش گوییا بازنده شد             +++  رسم تازی بار دیگر زنده شد

زن دوباره زیرچادر شد نهان            +++  تیره شد در نزد او هفت آسمان

شد شتر معیار و مقیاس عمل            +++  ملک و ملت دست ملای دغل

با ریا و تقیه و دوز کلک                 +++   گشت ملا هم امام و هم ملک

نوکران تازیان افسر شدند                +++  از همه ایرانیان برتر شدند

واژه ی میهن پرستی شد خطر          +++   نخبگان صد جای دنیا در بدر

درس تاریخی ما تغییر کرد               +++   هرچه ملا خواست خود تحریر کرد

دزدی و فحشا وطن را در گرفت        +++  اعتیاد اینجا و آنجا را گرفت

کشور خوشنام ما بد نام شد             +++    ضد ما هر دشمنی همگام شد

هرکه آگه بود و او دادی بخواست      +++   رفت زندان زجر دید و برنخاست

بازگو کردم که تا یادآوری               +++    نسل مارا سوخت این خوش یاوری

روی آور بر خرد ای هوشیار           +++    شیخ و ملا را نباشد اعتبار

خیز و کشور را زنادان باز گیر         +++    در چنین دامی مشو دیگر اسیر