جنگل حرا ساختار گیاه شناسی و زیست شناسی خاصی دارد و این یکی از ویژگی‌های مهم جنگل حرا است.
اما حرا به چه معناست؟
حرا با نام علمی Avicennia marina گونه ای از گیاهان شورپسند است. کلمه انگلیسی Avicennia از نام دانشمند ایرانی (ابن سینا) گرفته شده است.
طبق افسانه‌های قدیمی گیاه حرا از اشک چشم آدم روییده است و دلیل آن هم روییدن و رشد کردن گیاهان آن منطقه در آب شور است.
جنگل حرا را با نام جنگل دریایی نیز می‌شناسند زیرا گیاه حرا با آب های شور سازگاری دارد چون می‌تواند آب شور را تصفیه کند و از آن برای رشد خود استفاده کند. در واقع پوست درختان خاصیت تصفیه کنندگی دارد، یعنی پوست درختان آب شور را به آب شیرین تبدیل می‌کنند. لازم به ذکر است که وسعت جنگل دریایی حرا حدودا ۹۰۰۰ هکتاراست. هم چنین این جنگل دریایی با امتدادی حدودا ۱۵۰ کیلومتری بخش بیشتری از جنگل حرا قشم را تشکیل داده است.
جالب است بدانید که این گیاهان دارای گلبرگ‌های چند میلی متری هستند و هم چنین گل‌های آن ها اندازه کوچکی دارند.
گیاه حرا بسیار شگفت انگیز است زیرا دانه های این گیاه روی درخت می‌روید و به نهال تبدیل می‌شود، سپس بر روی زمین افتاده و به درختی مستقل تبدیل می‌شود.
جنگل حرا جذابیت خاص و منحصر به فردی دارد زیرا درختان سر سبز در آب فرورفته‌اند، سطح آب کاهش می‌یابد و گردشگران صحنه ای شگفت انگیز را مشاهده می‌کنند که انگار جنگلی از سطح آب بیرون زده است.
تماشای این صحنه همانند تماشای فیلم‌های علمی_تخیلی است و اما دلیل علمی ظاهر شدن این صحنه جزر و مد آب است، در واقع هنگام جزر آب درختان از آب بیرون آمده و زمان مد آب درختان تا نیمه در آب فرو می‌روند.
این جنگل زیبا شامل درختان سرسبزی است که انگار در بین انبوهی از چوب رشد کرده‌اند. در واقع این چوب ها ریشه درختانی است که وارونه شده است و می‌توانند آب شور دریا را به آب شیرین تبدیل کنند، بدون آن که رشد آن‌ها متوقف شود.
یکی از دلایل رشد خوب درختان جنگل حرا قشم شرایط آب و هوایی آن منطقه است چرا که آب و هوای استوایی باعث رشد درختان شده است. به همین دلیل ارتفاع درختان جنگل حرا حدودا ۳ تا ۶ متر است .هم چنین درختان حرا عمر زیادی می‌کنند و در همه فصل ها دارای شاخ و برگ سبز هستند به همین علت نام دیگر آن(جنگل همیشه بهار)است.
لازم به ذکر است که درختان چندل و حرا پوشش گیاهی این جنگل شگفت انگیز را تشکیل داده اند.
جنگل‌های حرای ایران در ۸ منطقه حفاظت شده در سواحل خلیج فارس و دریای عمان می‌روید که کناره‌های شمالی و غربی جزیره قشم جنگل نای‌بند استان بوشهر از مهمترین آن‌ها هستند. به این گیاه در بندر عباس حرا، در بلوچستان تمر، در بوشهر گُرم و در بعضی از نقاط تول گفته می‌شود. به عربی نیز آن را شوری و شوره می‌نامند.
جنگل های حرای خلیج نای بند گسترده‌ترین نواحی پراکنش این اجتماعات درختی کمیاب با وسعت ۳۹۰ هکتار، آخرین مجموعه انبوه و وسیع این درختان ساحلی در جنوب غربی آسیا محسوب می‌شود. جنگل‌های حرای عسلویه بوشهر به عنوان ذخیره گاه بیوسفری ساحلی آب‌های جنوب کشور در پارک ملی دریایی نای‌بند یکی از مناطق حساس ساحلی به‌شمار می‌آید که در اکوسیستم خود گیاهان شور پسند دریایی، جانداران کف زی و پرندگان مهاجر اقیانوسی را پناه داده‌است.
رویش‌های حرا در ایران در جنوب کشور و در سواحل خلیج فارس و دریای عمان حد فاصل مدارهای ۲۵ درجه و ۱۱دقیقه تا ۲۷ درجه و ۵۲ دقیقه عرض شمالی گسترش یافته‌اند که ساحل سه استان سیستان و بلوچستان ، هرمزگان و بوشهر از خلیج گواتر در سیستان و بلوچستان تا برخون در بوشهر را شامل می‌شود. از مناطق واجد حرا در ایران چهار منطقه تحت عنوان تالاب بین‌المللی و یک منطقه با عنوان پارک ملی ساحلی دریایی و هشت منطقه تحت عنوان منطقه حفاظت شده و یک منطقه به عنوان ذخیره گاه زیست کره تحت مدیریت سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفته‌اند.
نمایش گالری در اندازه بزرگ
نظرات